Ontdek 3 behoeften van enige kinderen

De behoeften van enige kinderen kunnen verschillen van die van kinderen die opgroeien met meer broers en zussen. Zoek uit welke dat zijn en hoe je daarmee omgaat.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Elena Sanz Martín.

Laatste update: 22 december, 2022

De omstandigheden van de samenlevingen waarin we leven hebben ervoor gezorgd dat steeds meer gezinnen ervoor kiezen maar één kind te krijgen. Men schat dat ongeveer 28% van de kinderen zonder broers of zussen opgroeit. Dit is in veel landen een stijgende tendens. Dit is een even legitiem alternatief is als elk ander. We moeten er echter rekening mee houden dat de behoeften van enige kinderen bijzonder zijn.

Het valt niet te ontkennen dat deze kinderen een reeks voordelen hebben door het feit dat ze geen broers of zussen hebben. Zo investeren ouders bijvoorbeeld alle tijd en aandacht in hen.

Bovendien zijn, omdat er minder leden in het gezin zijn, de beschikbare economische middelen meestal groter. Er is daardoor toegang tot een betere levenskwaliteit. Er zijn echter ook een reeks nadelen (Engelse link) waarmee bij de opvoeding van het enige kind rekening moet worden gehouden. Dit om te voorkomen dat deze hun ontwikkeling belemmeren.

Wat zijn de behoeften van enige kinderen?

Contact met andere kinderen

Het is waar dat kinderen tijdens de eerste jaren het meest profiteren van contact met volwassenen. Maar vanaf de leeftijd van drie of vier jaar verlaten de kleintjes het parallelle spel en beginnen ze met elkaar om te gaan. Er gaat een wereld van sociale mogelijkheden open, die hen enorm verrijkt.

Kinderen die opgroeien met broers en zussen hebben meer mogelijkheden om sociale vaardigheden te verwerven en te oefenen. Denk bijvoorbeeld aan delen, op de beurt wachten, onderhandelen, of conflicten oplossen. Daarentegen hebben enige kinderen niet het voordeel thuis die eerste speelkameraadjes te hebben.

Daarom is het belangrijk te zorgen voor veelvuldig contact met andere kinderen. Zorg voor gevarieerde en afwisselende mogelijkheden buiten de socialisatie die de school biedt. Buitenschoolse activiteiten, tijd doorbrengen met neefjes of vriendjes buiten de klas, of gewoon met andere kinderen in het park spelen zijn heel geschikte activiteiten.

Ruimte om te ontwikkelen

Als er maar één kind in het gezin is, is het gebruikelijk dat de ouders alle verwachtingen, zorgen en aandacht op hen afwentelen. Daarom hebben enige kinderen de neiging een hechte band met hun ouders aan te gaan. Een band die soms kan grenzen aan overbescherming.

Als er meerdere kinderen te verzorgen zijn, is het niet mogelijk om elke minuut van de dag op hen allemaal bedacht te zijn. Maar in het geval van enige kinderen kunnen ouders overdreven opdringerig worden.

Om een enig kind op te voeden moet je in gedachten houden dat ze hun autonomie en zelfvertrouwen net zo hard moeten ontwikkelen als elk ander kind.

Om dit te doen moeten we niet de fout maken al hun taken op te lossen. We moeten ze echter geleidelijk leren ze zelf uit te voeren. Ze hebben ruimte nodig om verantwoordelijkheid te ontwikkelen, fouten te maken en ervan te leren. Als de aandacht die ze krijgen overdreven is, ontneem je ze deze kans.

Gezonde grenzen

Tot slot moeten deze kleintjes opgroeien met gezonde en consequente grenzen. Als de enige kinderen in huis, vergissen ouders zich vaak aan de kant van overdreven inschikkelijkheid tegenover hen. Ze geven ze alles wat ze willen, ze geven toe aan hun wensen. Er is geen tijd dat deze kinderen geconfronteerd worden met andere meningen of behoeften van anderen, want er zijn geen andere kinderen.

Daardoor kunnen ze opgroeien met het gevoel dat ze het middelpunt van het universum zijn (Engelse link). Thuis zijn ze dat namelijk inderdaad. Het probleem ontstaat wanneer ze de echte wereld in gaan, ze in botsing komen met het feit dat ze moeten leren om frustratie te verdragen, te onderhandelen, en negatieven te aanvaarden.

Op school, bijvoorbeeld, draaien de situaties niet om hen heen en moeten ze zich kunnen aanpassen. Laten we er daarom voor zorgen dat we ze thuis voorbereiden. Op die manier weten ze hoe ze met deze realiteit moeten omgaan.

De behoeften van enige kinderen zijn niet zo verschillend

In werkelijkheid lijken de behoeften van enige kinderen erg op die van elk ander kind. Alleen worden ze soms, door hun toestand, vergeten. In een gezin met meer broers en zussen is het niet zo nodig om na te denken over het opstellen van regels voor het samenleven of het beperken van de zorg die we aan elk kind geven. Het is iets dat vanzelf ontstaat uit de samenstelling van het gezin zelf.

Maar als we maar één kind hebben, kan de noodzaak om het goed op te voeden ons doen vervallen in excessen en niet op de beste manier. Laten we ons er dus bij de opvoeding van enige kinderen van bewust zijn dat ze moeten leren zich te verhouden in een wereld omringd door gelijken en dat we ze daarvoor de nodige hulpmiddelen moeten aanreiken.