Het verband tussen eten en taalontwikkeling

Wist je dat er een verband is tussen eten en taalontwikkeling? Dat laatste is afhankelijk van een gespierde orofaciale musculatuur.
Het verband tussen eten en taalontwikkeling
Nadyra Muhammad

Geschreven en geverifieerd door de psychopedagoge Nadyra Muhammad.

Laatste update: 22 december, 2022

Wist jij dat er een verband bestaat tussen eten en taalontwikkeling? Naarmate onze kleintjes groter worden, verwerven ze ook nieuwe vaardigheden. Ze leren als sponzen. En na verloop van tijd en in dezelfde mate moet ook hun voeding worden aangepast. Het gaat hier niet alleen om de voedingswaarde, maar het heeft ook een belangrijke invloed op hoe ze taal ontwikkelen.

Het is belangrijk dat je de introductie van nieuw voedsel heel serieus neemt zoals de kinderarts dat aanbeveelt. Stel de introductie van vloeibare en vaste stoffen niet uit. In dit artikel vertellen we je meer over de verbanden tussen eten en taalontwikkeling

Eten en taalontwikkeling

Een dieet dat rijk is aan een verscheidenheid van texturen en smaken is noodzakelijk. Niet alleen om een evenwichtige voeding te garanderen en om onze kinderen verschillende soorten voedsel te leren eten. Maar ook om bij te dragen tot de juiste ontwikkeling van de mond- en gezichtsspieren. Deze zullen later de taalontwikkeling beïnvloeden.

Sommige specialisten benadrukken dat dezelfde spieren die we gebruiken om te eten, ook de spieren zijn die we gebruiken om te spreken. Daarom is het van essentieel belang een orofaciale musculatuur te hebben met de juiste spiertonus en precieze coördinatie. Dit om op een opeenvolgende manier te kunnen articuleren wat we willen communiceren.

De spieren worden versterkt naar gelang het soort voedsel dat we eten (vloeibaar, halfvloeibaar, halfvast en vast). Daarom is het belangrijk niet te blijven hangen bij texturen die de spiertonus niet stimuleren.

Bedenk dat soms wanneer kinderen de neiging hebben weinig te spreken of een vertraagde taalontwikkeling hebben, dat komt doordat terwijl ze communiceren hun spraak slecht verstaan wordt. Daarbij manifesteren ze vermoeidheid. Het is dus belangrijk om in de gaten te houden wat ze eten, hoe ze dat doen en hoe lang ze erover doen.

Het verband tussen eten en taalontwikkeling

Gepureerd voedsel – een grote vergissing

Het komt steeds vaker voor dat je ‘grote’ kinderen van 2 en 3 jaar met een vertraagde taalontwikkeling vindt die geen vast voedsel eten en van wie de vader of moeder ervoor gekozen heeft ze alleen maar puree te geven.

Het is niet ongewoon smoesjes te horen als “ik maak liever alles vloeibaar en zo weet ik dat mijn kind goed eet”, of “als ze een vast stukje voedsel voelen spugen ze het uit”, en zelfs “ze zijn te lui om te kauwen”.

Het is hier belangrijk dat je onderscheid maakt tussen een slechte gewoonte die door vader en moeder wordt aangemoedigd en een echt probleem dat het kind heeft als het gaat om het verdragen en doorslikken van vast voedsel.

Hoe maak je dit onderscheid?

Een kind dat echt zintuiglijke moeite (Engelse link) heeft met het toelaten van vaste stoffen heeft deze moeite met alle vaste stoffen. Dus ook met junk food en snoep. Maar een kind dat selectief kip spuugt maar bijvoorbeeld geen chocolade, heeft iets meer doorzettingsvermogen van volwassenen nodig om beter te kunnen eten.

Daarom kun je, volgens de suggesties van je kinderarts, het beste zo veel mogelijk vast voedsel opnemen in het dieet van je kleintje.

Begin klein

Baby’s ouder dan 6 maanden en jonger dan één jaar kunnen met wat bonenkorrels of elk ander graan dat zacht is, vertrouwd beginnen te raken met de kunst van het kauwen. Je kunt een of twee korrels tegelijk lepelen. Het is erg leuk om de gezichten te zien die ze trekken. Ze zullen het waarschijnlijk eerst wat moeilijk vinden om het in hun mond te houden. Maar juist daarom moeten ze beginnen te oefenen.

Denk eraan ze niet te dwingen of tegen ze te schreeuwen. Sta ze toe zich hier in hun eigen tempo aan aan te passen.

Een moeder voedt haar baby

Eten en taalontwikkeling: groenten en fruit als eerste mogelijkheid

Je kunt ook wat gekookte groenten proberen die heel gemakkelijk met hun tandvlees te kauwen zijn. Denk bijvoorbeeld aan wortel, avocado, aardappel, biet, selderij, banaan, enz. Het belangrijkste is dat ze er heel weinig op bijten, naar gelang de leeftijd van je baby. Ze nemen ze zo op in hun dagelijkse voeding zodat ze er vertrouwd mee raken en alle spieren oefenen die nodig zijn om te kauwen (Engelse link) en door te slikken.

Als je baby een van die eters is die tussen de ene lepel soep en de andere huilt omdat ze meer willen, doe deze oefening dan vanaf het midden van de maaltijd of tegen het einde. Op die manier blijft de baby in een goede stemming om te experimenteren. Als ze daarentegen nooit willen eten, maak er dan een spelletje van. Op die manier beleven ze plezier aan de activiteit.

Zoals je ziet is er een nauw verband tussen eten en taalontwikkeling. Dus volg zeker de aanbevelingen van je kinderarts betreffende aanvullende voeding op. En als je merkt dat je kind moeilijkheden heeft, aarzel dan niet om dit met de specialist te bespreken.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.