De kamer van mijn tiener is een puinhoop: wat te doen?

Is de kamer van je tiener een chaos van kleren en papieren? Is het onmogelijk om ze zover te krijgen dat ze orde en netheid bewaren? In dit artikel vertellen we je hoe je met deze situatie om kunt gaan.
De kamer van mijn tiener is een puinhoop: wat te doen?

Laatste update: 15 november, 2022

Hoe ziet het panoramische beeld van de kamer van je tiener er meestal uit? Dat van veel jongeren is er een waarop stapels kleren op de grond liggen, vuile kopjes en borden verspreid over de ruimte, papieren, oude wikkels en sokken die niet bij elkaar horen. Je vraagt je af hoe ze het voor elkaar krijgen om in absolute chaos te leven. Het is een dagelijkse strijd om hun kamer schoon en netjes te houden. Wij vertellen je wat je moet doen om met deze situatie om te gaan.

We hebben het hier over een situatie die in vrijwel elk huis waar tieners wonen voorkomt. Ongetwijfeld is het een van de aspecten die het samenleven belemmeren en spanning geven aan de communicatie tussen ouders en kinderen.

Voor je kind is de slaapkamer een toevluchtsoord

Het eerste wat je moet weten voordat je je verstand verliest, is dat tijdens de pubertijd de kamer van je tiener zelf grote relevantie en betekenis voor hem of haar heeft. Het is veel meer dan een ruimte om te slapen en te studeren. Daar beginnen jongeren een persoonlijke en onafhankelijke identiteit te ontwikkelen. Op een gegeven moment begint de kamer van je kind hun innerlijke wereld, hun smaken en interesses, hun licht en schaduw, en hun twijfels en ontdekkingen te weerspiegelen.

Bovendien is het een privéterrein binnen een huis dat gedeeld wordt met de rest van het gezin. Het is de plaats waar ze hun vrijheid uitoefenen en verkennen. Daar bevredigen ze hun behoefte aan intimiteit en schuilen ze tegelijkertijd voor de bedreigingen van de buitenwereld.

Daarom is het belangrijk dat adolescenten die een kamer moeten delen, kleine privéruimtes binnen de kamer hebben. Dat kunnen bijvoorbeeld laden, dozen of een deel van de kast zijn waar de rest van het gezin geen toegang toe heeft.

Laten we ook niet vergeten dat de adolescentiefase een reeks lichamelijke en psychische veranderingen met zich meebrengt die een gevoel van verwarring en algemene wanorde veroorzaken. Daarom is het niet verwonderlijk dat hun kamers enigszins ongeorganiseerd zijn.

De kamer van mijn tiener is een puinhoop

De kamer van mijn tiener is een puinhoop, hoe te handelen?

Het is duidelijk dat niemand graag een ruimte in huis heeft die overhoop ligt. Als moeder zie je hygiëne en orde waarschijnlijk als fundamentele aspecten voor een harmonieus samenleven. Maar nu je begrijpt hoe belangrijk de kamer van je tiener is, zul je begrijpen dat de situatie niet zo eenvoudig is.

Geconfronteerd met deze vraag rijzen de typische twijfels: hoe maak ik mijn kind duidelijk dat het zijn kamer moet opruimen? Moet ik het voor hen doen? In hoeverre sta ik toe dat ze rommelig zijn? Nou, laten we eens kijken wat je kunt doen.

1. Vermijd 100% verantwoordelijkheid te nemen voor de kamer van je kind

Zoals we gezien hebben, is de kamer van een tiener meer dan belangrijk. Het is een territorium dat overeenkomt met een persoonlijke plek. Daarom is de leiding nemen over netheid en reinheid niet de beste optie. Evenmin ben jij degene die beslissingen moet nemen over de inrichting, of de plek in omstandigheden moet brengen.

Jezelf losmaken van de zorg voor dit deel van het huis is een uitstekend idee om bij hen een gevoel van verantwoordelijkheid te kweken. Hoewel je ze natuurlijk wel kunt helpen met wat basisbeginselen en ze door het voorbeeld te geven kunt leren de ruimte comfortabel te houden.

2. Houd rekening met de mate van slordigheid

Er zijn bepaalde grenzen waar we rekening mee moeten houden als we beslissen welke maatregelen we moeten nemen. Als de rommel zodanig buitensporig is dat het moeilijk is om je comfortabel door de ruimte te bewegen of het vuil nare geurtjes achterlaat, moeten we maatregelen nemen.

Als je niet weet hoe dat moet, kun je een psycholoog raadplegen die gespecialiseerd is in adolescenten. Hoewel het geen sluitende kwestie is, kan een extreem chaotische kamer een teken zijn van een belangrijk emotioneel probleem.

Een tiener op zijn kamer


3. Herwaardeer je verwachtingen

Nu, als de mate van verwaarlozing laag tot matig is, is het cruciaal dat je je eigen verwachtingen herwaardeert. Vanuit jouw gezichtspunt merk je misschien dat de kamer van je tiener een echte puinhoop is, omdat hij er heel anders uitziet dan die van jou. In dit opzicht is het waarschijnlijk dat wat orde betekent voor jou niet precies overeenkomt met wat het is voor je kind.

Dat mag echter geen bepalende factor zijn om de kamer van je kind te classificeren als chaos. In feite is het belangrijk dat de jongere tevreden is met zijn eigen ruimte, ongeacht de rommel. Dat wil zeggen, als ze zonder problemen kunnen slapen, studeren of zich met vrijetijdsbesteding bezighouden, moet je de confrontatie vermijden.

4. Onderhandel met hen

Het is algemeen bekend dat onderhandelen met tieners een grote uitdaging is. Vaak wordt de communicatie moeilijk en kunnen we geen manier vinden om met hen te praten zonder in een eindeloze strijd terecht te komen. Om afspraken te maken moeten beide partijen enige flexibiliteit tonen. Want er is geen manier om afspraken te maken als we een starre en koppige houding aannemen.

Het is zeer waarschijnlijk dat ze eerst zullen proberen hun standpunt als absoluut op te leggen. Maar als ze eenmaal beseffen dat het maken van afspraken voor beide partijen gunstig is, zullen ze een minder uitdagende houding aannemen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Feixa, C. (2005) La habitación de los adolescentes. Papeles del CEIC Universidad del País Vasco/Euskal Herriko Unibertsitatea España. Disponible en: https://ojs.ehu.eus/index.php/papelesceic/article/view/12125
  • Parra Jiménez, Águeda, & Oliva Delgado, A. (2002). COMUNICACIÓN Y CONFLICTO FAMILIAR DURANTE LA ADOLESCENCIA. Anales de Psicología / Annals of Psychology18(2), 215–231. Recuperado a partir de https://revistas.um.es/analesps/article/view/28421
  • Schmidt, V., Maglio, A., Messoulam, N., Molina., MF & Gonzalez. A. (2010) La Comunicación del Adolescente con Sus Padres: Construcción y Validación de Una Escala desde un Enfoque Mixto. Revista Interamericana de Psicología/Interamerican Journal of Psychology – 2010, Vol. 44, Num. 2, pp. 299-311. Universidad de Buenos Aires, CONICET, Argentina. Disponible en: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=28420641011

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.