Neuro-educatie in de klas: wat je moet weten

Neuro-educatie is het veld dat zich concentreert op het begrijpen van de hersenfunctie om het leren in de klas te optimaliseren.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Elena Sanz Martín.

Laatste update: 22 december, 2022

Vandaag gaan we het hebben over neuro-educatie in de klas. Het luidt een nieuwe golf van verandering in die het onderwijs radicaal zou kunnen veranderen.

Sinds tientallen jaren is er weinig verandering in het onderwijssysteem en de gebruikte methoden zijn duidelijk verouderd. Het wordt steeds duidelijker dat er behoefte is aan een verandering in de manier waarop we kennis onderwijzen en overbrengen in de klas.

Wat is neuro-educatie?

Neuro-educatie is het samenkomen van neurowetenschappen en pedagogiek met als doel de leerervaring te optimaliseren.

Deze discipline probeert de hersenfunctie te begrijpen (hoe onze hersenen informatie assimileren, coderen of onthouden) en dit op het onderwijs toe te passen. Bijgevolg zullen leraren betere onderwijsmethoden ontwikkelen.

Mensen gebruiken een integraal proces wanneer ze iets leren waarbij gedachte, gevoel en actie allemaal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn in de leerervaring.

Met dit in gedachten gaat neuro-educatie over het vinden van manieren om het leren te verdiepen door te begrijpen hoe de hersenen leren en aanpassing van klaslokaaltechnieken om dit te helpen bereiken.

Basis neuro-educatieve concepten in de klas

Plasticiteit van de hersenen: De manier waarop we kennis absorberen, is niet statisch. Onze hersenen hebben een plasticiteit waarmee we neurale verbindingen kunnen vormen en wijzigen door middel van continu leren.

Spiegelneuronen: Deze groep hersencellen stelt ons in staat om niet alleen van onze eigen ervaring te leren, maar ook door anderen te observeren. Dankzij deze cellen ontwikkelen we bovendien empathie en verwerven we kennis.

Interactie tussen genetica en ervaring: De realiteit van onze mogelijkheden en capaciteiten wordt door epigenetica bepaald. Dit is de combinatie van onze genetische opbouw en onze ervaringen.

Dat wil zeggen, het vormt de basis van wat voor soort werk of kennis ons aantrekt en waar we het beste in zijn. Bovendien vormen en wijzigen onze ervaringen die epigenetische basis.

Emotioneel leren: Voor een goede internalisering van informatie moeten leerlingen meer ontvangen dan alleen theoretische blootstelling aan een idee. Op dezelfde manier zal inhoud die emoties bij de persoon oproept, gemakkelijker en permanenter worden geleerd.

Significant leren: Om echt iets te begrijpen, moeten we het overbrengen naar de ‘echte wereld’ en ermee experimenteren. We moeten bijvoorbeeld ontdekken waar de informatie echt nuttig voor is, zodat we ons kunnen bezighouden met het praktische niveau van wat we leren.

Hoe wordt neuro-educatie in de klas toegepast?

Het is zeer relevant dat docenten nu meer weten over de hersenfunctie en hoe ze de academische prestaties van hun leerlingen kunnen optimaliseren, ondanks hun leerverschillen.

Als het gaat om het toepassen van het neuro-educatie kader in de klas, zijn enkele van de belangrijkste principes die deze aanpak kenmerken de volgende.

Neuro-educatie in de klas: hoe moet leren plaatsvinden?

• Nieuwsgierigheid is essentieel om te leren. Het is noodzakelijk om gretigheid en een aangeboren wil om te leren bij leerlingen op te wekken, en hen uitdagingen en avonturen te geven terwijl ze de inhoud leren.
• Leren moet actief zijn. Leerlingen moeten niet alleen passief informatie ontvangen. Ze moeten het kunnen gebruiken en actief aan het leerproces deelnemen.
• Het is heel belangrijk dat er ook een emotioneel en aanzienlijk leerniveau is.
• Het is vooral relevant om les te geven via verschillende kanalen, op een manier die veel nieuwigheid oplevert (in de communicatiekanalen) en ook met wat herhaling van inhoud. Dit zal enorm helpen, zodat de student de kennis kan verwerken.

Hoe zou de klasomgeving eruit moeten zien?

• De fysieke ruimte van de klas moet geschikt zijn. Het moet aangenaam, ordelijk en gevarieerd zijn. Op die manier kunnen kinderen beter met veranderende stimuli omgaan.
• Het klaslokaal moet ook een inrichting hebben die enigszins kan worden aangepast aan elke verschillende leereenheid. Natuurlijk licht moet zoveel mogelijk worden gebruikt.
• Zachte achtergrondmuziek is ook geschikt tijdens sommige activiteiten, omdat het angsten kan kalmeren.

Hoe moeten opvoeders zich gedragen?

• Leraren moeten een inspanning leveren om een positief klimaat in de klas te bevorderen. Ze moeten ook beschikbaar zijn voor leerlingen en empathisch.
• Het is heel belangrijk om kinderen te helpen om hun emoties te identificeren en ermee om te gaan. Dat wil zeggen dat leerlingen dus moeten leren om niet impulsief te reageren. Ze moeten op een gemedieerde manier reageren, zelfs als ze overstuur of boos zijn.
• Leerlingen moeten constructieve en versterkende feedback ontvangen. Dit betekent dat het niet voldoende is om alleen een nummer aan een kind toe te wijzen. Het is dus noodzakelijk om kinderen specificaties te geven en erop te wijzen hoe ze hun fouten kunnen verbeteren. Bovendien moeten leraren de motivatie van de student hoog houden door op de dingen te wijzen die ze correct hebben gedaan.
• Help leerlingen een gezond niveau van eigenwaarde op te bouwen, zodat ze zich capabel en gevalideerd voelen. Vergelijk ze koste wat het kost dus niet met andere leerlingen.