Ondersteunende ouders en toegeeflijke ouders, wat is het verschil?
Kinderen opvoeden en grootbrengen is geen eenvoudige taak. Het pad van opvoeden heeft namelijk een breed palet aan kleuren en zelden zijn opvoedingskeuzes ‘zwart-wit’. Bijvoorbeeld, als we ons kind zijn eigen ervaringen laten maken, kunnen we ondersteunend zijn of we kunnen uiteindelijk toegeeflijk zijn. Maar, ken jij het verschil tussen ondersteunende ouders en toegeeflijke ouders?
De middenweg vinden tussen wel en geen privileges toekennen is ingewikkelder dan het lijkt. Vaak kunnen onze houdingen het leren van het kind bevorderen of belemmeren, dus moeten we ons daarvan bewust zijn.
Allereerst is het belangrijk de mogelijkheden van ons kind te kennen en op basis daarvan te bepalen of het een uitdaging alleen aankan.
Ten tweede moeten we nadenken over ons gedrag: leren we ons kind hoe het een probleem moet oplossen, of lossen we het voor hem op? We duiken hieronder verder in deze materie.
Hoe ziet het leerproces van een kind eruit?
Leren varieert van kind tot kind en ouders moeten fungeren als vaardigheidscoaches. We moeten onze kinderen helpen om dag na dag zelfstandiger te worden. Voor sommige kinderen kan dit heel gemakkelijk te bereiken zijn, terwijl het voor andere heel ingewikkeld kan zijn.
Als kinderen in het leven met allerlei moeilijkheden te maken krijgen, moeten ouders de steun en niet de oplossing worden. Maar hoe kunnen we weten of we als de een of als de ander optreden?
Om dit verschil vast te stellen is het belangrijk te weten dat als we onze kinderen steunen, we ze motiveren om vooruit te gaan in hun autonomie. Als we daarentegen proberen moeilijkheden van hun pad te verwijderen, bieden we ze geen leermiddelen aan.
“ Geef een man een vis, en je voedt hem voor een dag. Leer een man vissen, en je voedt hem een leven lang ”
-Chinees spreekwoord-
Het is belangrijk kinderen te leren zelf hindernissen te overwinnen, hun angsten onder ogen te zien, en hun zelfvertrouwen te vergroten.
Het verschil tussen ondersteunende en toegeeflijke ouders
Nu we een algemeen idee hebben, laten we elk van de verschillen tussen ondersteunende ouders en toegeeflijke ouders bekijken.
Wat doen ondersteunende ouders met hun kinderen? Ze:
- zijn in staat de emoties en gevoelens van hun kind te herkennen en te erkennen
- kunnen hun acties afstemmen op de stemming van het kind
- geven genegenheid en steun bij onaangename emoties
- begrijpen de leermoeilijkheden van het kind en passen zich daaraan aan
- stellen passende regels op en brengen positieve gewoonten bij om het gedrag van hun kind te modelleren
- bevorder gezonde gewoonten om met frustratie, angst of woede om te gaan
- bespreken grenzen en huisregels, en de consequenties als die niet gevolgd worden
- prijzen de vooruitgang van hun kind, ongeacht het resultaat
- moedigen doorzettingsvermogen en de waarde van inspanning aan
- leren hun kinderen problemen onder ogen te zien in plaats van ze uit de weg te gaan
Wat doen toegeeflijke ouders?
Toegeeflijke ouders proberen hun kinderen te beschermen tegen tegenslagen en angst, bezorgdheid, falen of schaamte te vermijden. Enkele van hun belangrijkste kenmerken zijn de volgende:
- ze zijn niet consequent in het volgen van de regels thuis, uit angst dat hun kind boos op hen zal worden of niet meer van hen zal houden
- vermijden elke situatie die het kind ongemakkelijk kan maken
- nemen de verantwoordelijkheden op zich die bij hun kind horen
- reageren overdreven op driftbuien
- beschermen hun kinderen tegen de natuurlijke gevolgen van hun daden
- grijpen in om te voorkomen dat hun kinderen teleurgesteld worden
- spreken namens hun kinderen in plaats van ze zichzelf te laten uiten
- weten niet hoe ze nee moeten zeggen en laten alles toe
- motiveren hun kinderen niet om dingen uit zichzelf te doen, uit angst om te falen
- ze verontschuldigen de fouten van hun kinderen altijd, waardoor ze geen verantwoordelijkheid voor hun daden kunnen nemen
Wat betreft de verschillen tussen ondersteunende ouders en toegeeflijke ouders
Zoals je in dit artikel hebt gelezen, zijn er duidelijke verschillen tussen de twee opvoedingsstijlen.
Het is belangrijk je opvoedingshouding te bepalen om te voorkomen dat je te toegeeflijk bent.
Zelfs als je weet dat je kinderen niet alle moeilijkheden aankunnen waarmee ze te maken krijgen, moet je van jongs af aan zelfvertrouwen kweken. Zo geef je ze de nodige hulpmiddelen om elk probleem op eigen kracht te overwinnen.
Als je alles voor ze oplost om lijden te voorkomen, help je ze niet om te groeien. Ouders moeten hun steun en gids zijn, maar het zullen de kinderen zelf zijn die de weg door het labyrint van het leven zullen moeten ontdekken.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
-
López, S. P., Mesa, J. L., & Linares, M. C. C. G. (2002). Los estilos educativos de los padres y la competencia psicosocial de los adolescentes. Anuario de psicología/The UB Journal of psychology, 79-95.
- García Bueno, M.P. (2018). Estilos educativos parentales. Gabinete de orientación infantil Colegio Villalkor.
- Henao López, G.C. y cols. (2007). Las prácticas educativas familiares como facilitadoras del proceso de desarrollo en el niño y la niña. AGO. USB Medellin-Colombia. V7, nº2, Pag.199-385.