Wat kan persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen triggeren?

Als je persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen wilt voorkomen, is het belangrijk om een goede band met je kleintjes te scheppen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Mara Amor López.

Laatste update: 22 december, 2022

Artsen kunnen persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen pas vaststellen als ze 18 jaar oud zijn. Maar als de symptomen in de kindertijd op gang komen, kunnen ze uiteindelijk leiden tot een persoonlijkheidsstoornis op volwassen leeftijd.

Bij het analyseren van de symptomen is het belangrijk rekening te houden met de ontwikkelingsfase van je kind. Het is belangrijk te kijken naar waar je kind zich ontwikkelingsmatig zou moeten bevinden en dat te vergelijken met waar het werkelijk is.

Tijdens de kindertijd zijn jullie relatie en band ongelooflijk belangrijk omdat ze de juiste ontwikkeling van je kind beïnvloeden. Wil je meer leren over persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen? Lees dan verder.

Persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen: gehechtheid en binding

Als we het over gehechtheid en binding hebben, hebben we het over de behoefte van kinderen aan een emotionele band met hun ouders of verzorgers. Je moet deze sterke band tot stand brengen tijdens de eerste jaren van het leven van je kleintje.

De manier waarop we leren ons tot anderen te verhouden hangt af van onze hechtingsstijl. Deze staan bekend als hechtingsrelaties. Ook is het belangrijk om binding en gehechtheid in verband te brengen met het stadium van de emotionele ontwikkeling van kinderen.

Persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen: stadia van emotionele ontwikkeling

Er zijn vier belangrijke stadia in de emotionele ontwikkeling van ons kind:

1. Vroege kinderjaren: Van de geboorte tot 7 jaar
2. Tweede kindertijd: Van 7 tot 10 jaar oud
3. Vroege adolescentie: Van 10 tot 15 jaar
4. Adolescentie: Van 15 tot 18 jaar

De handelingen van je kind zullen afhangen van het ontwikkelingsstadium waarin het zich bevindt. Daarbij zal de manier waarop ze handelen altijd te maken hebben met het continuüm van afhankelijkheid en onafhankelijkheid.

Als je kind in het vroege kinderstadium is, is het volledig afhankelijk van zijn ouders of de belangrijkste figuren in zijn leven. Hun voortbestaan hangt van hen af. In dit stadium spelen de ouders een heel belangrijke rol omdat ze de bron van emotionele regulatie voor het kind zijn .

In dit stadium zullen onze kleintjes naar hun ouders kijken voor veiligheid terwijl ze de wereld verkennen. Dat betekent dat ouders er zijn om hen van een afstand te beschermen en toezicht te houden. Als je echter te veel doet, kun je je kind overbeschermen.

Als kinderen bang zijn, hebben ze een plek nodig om te schuilen waar ze zich beschermd en kalm voelen. Maar als ouders niet in staat zijn hun kinderen die veiligheid te bieden, beginnen de problemen. Daarom is het belangrijk te weten waar je kind zich in elk ontwikkelingsstadium hoort te bevinden, zodat je kunt uitkijken naar eventuele problemen die hun toekomst kunnen beïnvloeden.

Persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen: gebroken banden tussen ouders en kinderen

Op welk moment zijn ouders niet meer in staat hun kinderen emotioneel te reguleren? Wat zijn de gevolgen daarvan? Er zijn drie situaties:

1. Als je je kinderen overbeschermt en hun mogelijkheden beperkt om de wereld te verkennen. Daarmee verhinder je dat ze onafhankelijk worden. In plaats daarvan vertel je je kind dat de wereld gevaarlijk is, wat we onveilig-angstige gehechtheid noemen.

2. Na de verkenningsfase zal je kleintje naar jou kijken voor opvang. Als je echter niet weet hoe je je kind kunt helpen zijn emoties te reguleren en hem te beschermen, zal deze emotionele inzinking ertoe leiden dat je kind een onveilig-vermijdende gehechtheid ontwikkelt.

3. Sommige kinderen hebben geen veilige schuilplaats. Helaas zijn deze kinderen het slachtoffer van mishandeling, misbruik, of andere vormen van geweld. Onze kleintjes kijken naar ons voor een emotionele band. In sommige gezinnen zijn de ouders echter een bedreiging voor hun kinderen. Dit veroorzaakt twee soorten persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen: gehechtheid en afweer tegelijk. Als gevolg daarvan ontwikkelt (Spaanse link) het kind een ongeorganiseerde gehechtheid.

Wat gebeurt er als deze banden verbreken?

Als deze emotionele banden verbreken, ervaren kinderen en adolescenten een hoge staat van angst en bezorgdheid. Dit komt omdat het kind geen controle meer heeft over zijn relatie met zijn ouders. Daardoor voelen ze de behoefte om verschillende strategieën te gebruiken die hen helpen weer emotioneel in evenwicht te komen. Deze strategieën blijken echter uiteindelijk schadelijk te zijn.

Normaal gesproken zullen ze proberen te vermijden wat hen kwetst. Dat is natuurlijk een probleem als ze bang zijn voor hun ouders. In die situaties worden het gehechtheids- en het afweersysteem tegelijk geactiveerd. Dan ontwikkelen kinderen vaak bepaalde persoonlijkheidspatronen in een poging om dat emotionele evenwicht terug te vinden. Laten we ze eens bekijken.

Narcistische persoonlijkheid

Deze persoonlijkheidsstoornis bij kinderen ontstaat als kinderen geen empathie ontwikkelen. Daardoor krijgen hun behoeften voorrang op die van iedereen om hen heen. Het kan op twee manieren beginnen:

• Op een primaire manier: Ouders hebben hun kind te veel lof gegeven. Dit kan gebeuren omdat een of beide ouders ook narcistische trekjes hebben. Daarom hebben ze er behoefte aan zich buitengewoon te voelen door hun kinderen.
• Secundair: Dit gebeurt als kinderen een gevoel van minderwaardigheid proberen te compenseren

Zorgverlenende persoonlijkheid

Deze persoonlijkheidsstoornis ontstaat als kinderen leren dat hun behoeften niet belangrijk zijn voor hun ouders. Vervolgens dragen ze die gevoelens over in hun relaties met andere mensen.

Kleintjes zullen proberen hun gedrag te veranderen om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Ze doen dat door zichzelf te verwaarlozen. Bovendien zullen ze proberen de behoeften van alle anderen te behagen en te bevredigen.

Het kind zal veel inwendige woede ontwikkelen, maar ze uiten die niet omdat ze bang zijn dat mensen hen afwijzen. Dit kan bij kinderen leiden tot een angst- of persoonlijkheidsstoornis.

Perfectionistische persoonlijkheid

Kinderen gaan geloven dat ze alles goed moeten doen en dat ze perfect moeten zijn. Ze denken dat als ze dat zijn, iedereen van hen zal houden en alles in orde zal zijn. Het gevolg is dat ze steeds harder hun best doen om beter te zijn, maar ze zijn nooit tevreden. Dus blijven ze proberen, maar het is nooit genoeg.

Dit gedrag kan overgaan in een voortdurend zoeken naar perfectie. Dat wordt uiteindelijk een deel van hun persoonlijkheid en kan tot een stoornis leiden.

Indolente persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen

Sommige kleintjes hebben een angst om te falen. Daarom zullen ze elke situatie vermijden waarin het risico bestaat te falen. Bovendien zullen ze uiteindelijk anderen de schuld geven als iets niet lukt en ze zullen meestal geen moeite doen om de situatie te veranderen. In sommige gevallen hoort dit gewoon bij hun ontwikkeling. Maar als het doorgaat, kan het een teken zijn van een persoonlijkheidsstoornis.

Conclusie

Kortom, als het gaat om persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen, is het belangrijk dat ouders zich richten op hun band met hun kinderen. Dat is van cruciaal belang om problemen met hun emotionele ontwikkeling te voorkomen.

Bovendien is het belangrijk op te merken dat we persoonlijkheidsstoornissen bij kinderen pas kunnen diagnosticeren als ze 18 zijn. Dit geldt zelfs als ze bepaalde gedragingen vertonen die op een stoornis kunnen wijzen. Vergeet niet dat hun persoonlijkheid zich in de vroege stadia van hun ontwikkeling zal ontwikkelen.