Waarom is de band tussen moeder en dochter zo sterk?

De moeder-dochter band heeft een biologisch substraat, maar dit is niet het enige aspect dat er invloed op heeft. Kom meer te weten in dit artikel.

Volgens een studie die in 2016 in The Journal of Neuroscience verscheen, zijn er bewijzen die de ontwikkeling van bepaalde hersenstructuren in verband brengen met de band tussen moeder en dochter. Het is indrukwekkend te weten dat dit verschijnsel van generatie op generatie wordt doorgegeven, via de moederlijke lijn.

Zou het dus kunnen dat de natuur deze emotionele verbintenis speciaal tussen vrouwen van hetzelfde bloed heeft geschapen? Ontdek meer over dit onderwerp!

De band tussen moeder en dochter

Het doel van de studie (Engelse link) in kwestie was de invloed van vrouwen op de ontwikkeling van bepaalde structurele patronen in de hersenen van hun kinderen te bepalen. In het bijzonder of er lichamelijk bewijs was voor de overdracht van psychiatrische ziekten bij vrouwen, zoals eerdere proeven suggereerden.

Het is echter belangrijk enkele punten over de interpretatie van deze studieste benadrukken:

• We kunnen de resultaten niet generaliseren naar alle gevallen. Ze weerspiegelen namelijk waarnemingen in bepaalde bevolkingsgroepen en omstandigheden.
• Hoewel een vader of moeder een zekere aanleg om aan een of andere ziekte te lijden aan hun kind kan doorgeven, impliceert dit niet dat de ziekte zich uiteindelijk ook zal manifesteren. Behalve genetische factoren spelen ook de kenmerken van de omgeving een belangrijke rol.

Deze studie analyseerde een groep van 35 gezonde gezinnen en evalueerde het volume van de aanwezige grijze stof  in het cortico-limbisch circuit van de hersenen, dat een sterke associatie heeft met de regulatie van emoties.

Daarbinnen liggen twee belangrijke structuren: de amygdala en de hippocampus. Beide hebben te maken met emotionele reacties. Een disfunctie in een van beide kan leiden tot bepaalde stemmingsstoornissen, zoals depressie, angst, of ongerustheid.

Bij vergelijking van de resultaten werd een grotere overeenkomst waargenomen in de grijze stof van de limbische kringloop in het moeder-dochter paar ten opzichte van de andere paren (moeder en zoon, vader en zoon, vader en dochter). Dit zou de intergenerationele effecten op de regulatie van de emoties van het nageslacht kunnen verklaren.

Laten we echter niet te snel conclusies trekken!

Laten we nu een paar twijfels wegnemen over wat deze resultaten impliceren:

1. Is de band tussen moeder en dochter sterker dan de andere inter-familiale banden? Nee, want er zijn veel factoren die de menselijke relaties beïnvloeden, naast hoe de hersenstructuren gevormd zijn.
2. Betekent dit dat moeders die een stemmingsstoornis hebben die per se doorgeven aan hun dochters? Nee, want, zoals we al zeiden, beïnvloeden ook omgevingsfactoren het ontstaan van ziektes

De epigenetica leerde ons dat biologische invloeden hand in hand gaan met omgevingsinvloeden.

Elke schakel is uniek

De sleutel tot het denken over relaties is weten hoe je je op hun uniciteit kunt richten. Er zijn namelijk geen universele regels en geen enkel recept kan worden gegeneraliseerd.

Relaties worden in de loop van de tijd opgebouwd en je moet vele momenten delen om jezelf te leren kennen en begrijpen. De band tussen moeder en dochter is geen uitzondering en de sterkte ervan vereist de betrokkenheid van beide partijen.

De band tussen moeder en dochter: het belang van gehechtheid

De relatie tussen ouders en kinderen heeft een heel belangrijke basis in gehechtheid.

Het begrip gehechtheid maakt deel uit van een theorie die John Bowlby voorstelde, die stelde dat mensen de neiging hebben affectieve relaties met anderen aan te gaan, op zoek naar nabijheid, geborgenheid en genegenheid.

De gehechtheidsrelatie die in de eerste levensjaren ontstaat beïnvloedt dus de ontwikkeling van eigenwaarde, geborgenheid en de motivatie om te ontdekken bij onze kinderen.

Gehechtheid stelt kinderen in staat liefde en bescherming te voelen en vraagt van ouders dat ze gevoelig en beschikbaar zijn voor hun behoeften. Ook vereist het dat ze tijd met hen doorbrengen en met hen omgaan.

Biologie is geen lot

Dus, op basis van de resultaten van de eerder genoemde studie, is het belangrijk enkele centrale ideeën te onthouden. Dit geldt vooral omdat alles wat met genetische invloeden te maken heeft vaak tot schuldgevoelens bij ouders leidt.

Hoewel biologie een belangrijke rol kan spelen bij de aan- of afwezigheid van bepaalde eigenschappen van onze kinderen, bepaalt ze niet alles alleen.

De omgeving waarin iemand samen met zijn gezin verkeert heeft ook invloed op de ontwikkeling van de hersenen. En dit geldt vooral op jonge leeftijd in het leven. Vandaar het feit dat een steunend netwerk als beschermende en veerkrachtige factor dient voor die gevallen waarin er een zekere aanleg is om aan stemmingsstoornissen te lijden.