De 7 meest voorkomende breuken bij kinderen
Botten van kinderen hebben andere kenmerken dan die van volwassenen. Ze zijn sterker en elastischer, ze hebben groeikraakbeen en hun weefsel is actiever. Dit alles betekent dat ze bij een verwonding sneller herstellen en minder lang geïmmobiliseerd hoeven te worden. Toch komen breuken bij kinderen vaak voor.
Dit komt vooral door het onrustige karakter van kinderen. Vallen tijdens het spelen is een van de belangrijkste oorzaken van dit type botletsel en de manier waarop ze vallen heeft een grote invloed op het aangetaste bot. Hier zijn de meest voorkomende breuken bij kinderen en hun oorzaken.
1. Claviculafractuur
Een claviculafractuur (Spaanse link) of sleutelbeenfractuur ontstaat door een val op de schouder en komt vaker voor bij jongens. Bij jonge kinderen is er meestal geen verplaatsing van de gebroken fragmenten, terwijl dit bij adolescenten vrij vaak voorkomt.
De frequentie van dit soort breuk bij baby’s is laag, maar kan optreden tijdens de bevalling. Ondanks het ongemak van deze situatie, kent deze fractuur over het algemeen een zeer goede evolutie. Bij een trauma met veel impact, zoals een val tijdens het beoefenen van een sport, kan een fractuur ontstaan. Onmiddellijk zal het kind pijn en plaatselijke zwelling vertonen.
Dit type breuk manifesteert zich met een verminderde beweeglijkheid van de aangedane arm en een arts kan dit bevestigen met een eenvoudige röntgenfoto.
De behandeling is meestal niet chirurgisch, tenzij het een blootliggende, bilaterale of complexere breuk is. Immobilisatie gebeurt met een mitella die helpt om het gewicht van de arm te laten rusten. In sommige gevallen volstaat een 8-bandage. Na 3 tot 4 weken wordt de mitella verwijderd en is revalidatie met fysiotherapie geïndiceerd.
2. Elleboogfractuur
breuken van de elleboog bij kinderen komen, net als sleutelbeenfracturen, vaker voor bij jongens. Ze komen het vaakst voor tussen 5 en 10 jaar. De meest voorkomende oorzaak is een val op de handpalm met gestrekte arm.
Een kind met een elleboogfractuur heeft pijn, zwelling en moeite om het getroffen ledemaat te bewegen. In sommige gevallen zijn er ook blauwe plekken in het geblesseerde gebied.
Omdat het een gebied is dat zo dicht bij het gewricht ligt, is chirurgische behandeling vaak nodig om de uitlijning van de gebroken lijnen te corrigeren en toekomstige gevolgen te voorkomen.
Na een operatie of immobilisatie is revalidatie met fysiotherapie geïndiceerd. Het doel hiervan is om het volledige bewegingsbereik van het gewricht te herstellen, evenals de spierkracht van het hele aangetaste ledemaat.
3. Onderarmfractuur
Breuken van de onderarm bij kinderen kunnen ook gepaard gaan met elleboog- of polsfracturen, afhankelijk van het trauma dat de fractuur heeft veroorzaakt. De meest voorkomende fracturen komen voor in de buurt van de pols, dat wil zeggen aan het distale uiteinde van de onderarm, en bestaan uit 3 typen:
- Breuk met misvorming: het bot is binnenin gebroken, maar de randen blijven aaneengesloten.
- Greenstick fractuur of vouwfractuur: het bot is aan één kant gebogen en aan de andere kant gebroken. Ze komen het meest voor bij jonge kinderen.
- Volledige breuk: het bot breekt van links naar rechts. Deze fracturen komen meestal voor bij kinderen ouder dan acht jaar.
Net als bij sleutelbeenbreuken hebben kinderen na het optreden pijn, zwelling en een verminderde beweeglijkheid van het gewricht.
De behandeling van deze breuken is variabel, afhankelijk van de ernst van de breuk en de leeftijd van het kind. In de mildste gevallen kan immobilisatie met gips gedurende 4 tot 6 weken nodig zijn. In sommige gevallen is het echter nodig om de botten in de operatiekamer onder narcose in één lijn te brengen voordat ze worden geïmmobiliseerd.
4. Enkelbreuk
Dit type breuk komt vaak voor, meestal als gevolg van een direct trauma aan de voet. Wanneer een kind de enkel breekt, is deze meestal gezwollen, scheef en gekneusd.
De vervorming van het getroffen gebied hangt af van de ernst van de breuk en of deze verplaatst is of niet. Als je probeert de voet te mobiliseren of er gewicht op te zetten, zal het kind pijn melden.
Bij tibia- of fibulafracturen zonder verplaatsing bestaat de behandeling uit het immobiliseren van het gewricht gedurende 3 tot 4 weken en het vermijden van gewicht dragen. Bij breuken met verplaatsing of in ernstigere gevallen moeten de botten onder narcose in de operatiekamer worden uitgelijnd.
5. Middenvoetsfractuur
De middenvoetsbeentjes zijn vijf lange botten in de middenvoet. Ze verbinden de enkel met de tenen. Fracturen van deze botten (Spaanse link) komen vaak voor bij kinderen en ontstaan meestal door direct trauma tijdens een sportactiviteit. Deze fracturen bewegen zich zelden.
De behandeling bestaat uit het immobiliseren van de voet gedurende vier weken. Het kind zal wat op de aangedane voet kunnen lopen zolang de pijn dit toelaat.
6. Dijbeenbreuken
Het dijbeen is een van de meest voorkomende botbreuken in het lichaam. Het kan voorkomen in het proximale, middelste of distale derde van het bot. Bij kinderen komen fracturen van het middelste derde of diaphyseale femur heel vaak voor. Ze kunnen ontstaan door verschillende mechanismen met hoge en lage energie.
Gelukkig heeft dit bot meestal geen problemen met genezing, omdat het een zeer goed doorbloed gebied is. De behandeling is in de meeste gevallen conservatief, hoewel alles afhangt van het type breuk en de omvang van het botletsel. Het gips dat in deze gevallen wordt gebruikt, loopt meestal van het bekken tot de enkels en de duur van het gips is erg variabel.
Fracturen in het distale deel van het bot zijn meestal ernstiger, hoewel ze minder vaak voorkomen bij kinderen. Ze worden geassocieerd met letsels in de groeischijf of het gewricht, dus de behandeling is delicater.
7. Tibiafracturen
De tibia is het bot van het lichaam dat het meeste gewicht draagt. Bovendien is het blootgesteld in de voorste en distale delen, dus het is erg gevoelig voor fracturen. In dit opzicht komen diafyseale fracturen van de tibia heel vaak voor bij kinderen en helaas zijn ze in veel gevallen open.
De ontstaansmechanismen zijn meestal direct trauma, hoewel vallen ze ook kan veroorzaken. De soorten fracturen die worden waargenomen zijn ook zeer gevarieerd, omdat ze kunnen variëren van een lineaire fractuur tot een comminutiefractuur, d.w.z. met meerdere fragmenten.
De behandeling is in de meeste gevallen conservatief en er wordt een orthopedische laars gebruikt die loopt van 3 vingers onder de knie tot aan de tenen . Chirurgische behandeling is voorbehouden aan open fracturen en voor die gevallen waarin er sprake is van ernstige instabiliteit.
Over breuken bij kinderen
Zoals we in dit artikel hebben gezien, komen fracturen bij kinderen het vaakst voor in hun extremiteiten. Dit houdt direct verband met de vele klappen en vallen die typerend zijn voor hun leeftijd. Vaak treden ze op tijdens het spelen of in de context van huishoudelijke ongelukken. Hoewel de behandeling afhangt van het type breuk, wordt fysiotherapie in alle gevallen aanbevolen.
Nadat de immobilisatieperiode voorbij is, of een operatie in de ernstigste gevallen, is fysiotherapie een fundamenteel hulpmiddel om het risico op verdere complicaties te verminderen. Hoewel kinderen meestal heel goed herstellen, helpt deze praktijk de pijn te verminderen, de actieve mobiliteit te vergroten en de spierkracht in het getroffen gebied te verbeteren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Olsen B, Gonzalez G. Urgencias en traumatología: fracturas frecuentes en niños. Anales de Pediatría Continuada. Jun 2009 [Internet]. Vol. 7. Núm. 3. páginas 177-181. DOI: 10.1016/S1696-2818(09)71124-2. Disponible en: https://www.elsevier.es/es-revista-anales-pediatria-continuada-51-pdf-S1696281809711242 (Acceso Jun 2021)
- Olmedo, J. López. Fracturas infantiles más frecuentes. Esguinces y epifisiolisis. PediatríaIntegral 221 (2019): 222.
- González Herranz P, Castro Torre M, de los Llanos Rodríguez M, Penelas N. Epifisiolisis y fracturas en los niños. En: Gomez Barrena E y Cordero Ampuero J. Traumatología Y Ortopedia: Generalidades. Elsevier España. Año 2020.
- Muñoz, Rosa Elena Ambi, et al. Complicaciones post operatorias en niños intervenidos por fractura de cadera. RECIMUNDO 4.2 (2020): 142-151.
- Martínez-Cano, Juan Pablo, et al. Fracturas en niños: experiencia en un centro de alta complejidad del suroccidente Colombiano. Revista de la Universidad Industrial de Santander. Salud 51.4 (2019): 309-315.
- Aguilella Fernández, Luis, B. Maruenda García Peñuela, and Lucía García Martínez. Corrección de deformidad postraumática del radio distal secundaria a puente óseo fisario. Revista española de cirugía osteoarticular, 2017, vol. 51, no. 268. p 172-176
- Acosta Ali, Delfin Antonio. Factores ginecobstetricos y neonatales asociados a fractura de clavícula en neonatos en el hospital Honadomani Madre–Niño San Bartolomé en el año 2016–febrero 2019. Universidad Ricardo Palma. Lima, Perú. Año 2020. Disponible en: https://repositorio.urp.edu.pe/bitstream/handle/URP/3158/T030_70578215_T%20%20%20ACOSTA%20ALI%20DELFIN%20ANTONIO.pdf?sequence=1&isAllowed=y [Accesed jun 2021]
- Luis Felipe, Haro Moyón, and Coloma Armas Mauricio Javier. Fracturas mas frecuentes en el servicio de pediatria, Hospital Provincial General Docente Riobamba, 2018-2019. BS thesis. Universidad Nacional de Chimborazo. Ecuador. Año 2020. Disponible en: http://dspace.unach.edu.ec/handle/51000/6799 [Accesed jun 2021]