31 dingen waaraan alleen moeders denken
In dit artikel zullen we 31 dingen met je delen waaraan alleen moeders denken. Als we niet genoeg informatie hebben beginnen we ons zorgen te maken en kunnen we onszelf soms de meest ongewone vragen stellen.
Soms bellen we zelfs de kinderarts om hem alles te vragen wat er door ons hoofd gaat. Moeder zijn lijkt het synoniem te zijn van het constant zorgen maken om onze kinderen.
Vanaf het moment dat we ontdekken dat we zwanger zijn, beginnen er een aantal dingen waar alleen wij aan kunnen denken in onze gedachten rond te gaan.
Het goede nieuws is dat dit nooit stopt!
Moeder zijn heeft geen houdbaarheidsdatum – we zullen ons namelijk altijd zorgen maken en nadenken over onze kinderen.
Moeder is de beste dokter
In onze nachten met koorts
Moeder is de beste goudsmid
Ze repareert al onze fouten.
Moeders zijn geboren beeldhouwers, vormend met haar handen
Handige en gezonde kinderen voor een betere toekomst.
– Eliseo Leon Pretell –
In dit artikel hebben we een lijst samengesteld met 31 gemeenschappelijke dingen waaraan alleen moeders denken vanaf het moment dat ze zwanger zijn tot onze kinderen ouder worden.
Tijdens de zwangerschap
- Ik zal mijn vriendin niet over mijn zwangerschap vertellen tot ik de derde maand bereik. Niemand met negatieve energie zou zich rond mijn zwangerschap moeten bevinden omdat dat alleen maar problemen veroorzaakt.
- Ontwikkelt mijn kind zich goed? De verloskundige zal de eerste echo tot wel 4 uur lang beoordelen. De arts moet de foetus van top tot teen onderzoeken. Je kunt maar beter geduldig zijn.
- Ik hoop dat mijn kind er niet uit ziet als….(naam familielid van partner). God sta me bij.
- Wat als het kind niet huilt bij de geboorte. Wat moet ik dan doen?
Tijdens de geboorte
- Heeft de dokter alles goed gecontroleerd? Hebben ze alle vingers en tenen geteld? Is mijn baby compleet?
- Is alles okee? Heb je met de dokter gesproken? Verberg je iets voor me?
- Ademt mijn kindje goed? Kan ik hem nu mee naar huis nemen?
- Kan ik deze plek echt verlaten met mijn baby zonder dat iemand mij iets vraagt? Wat als ik het aan het kidnappen ben?
Wanneer we de baby mee naar huis nemen
- Kan ik wel goed voor mijn baby zorgen?
- Dit is een grote verantwoordelijkheid en het is erg vermoeiend. Ik dacht dat het leuker zou zijn.
- Is mijn moedermelk wel goed genoeg om de baby goed te voeden?
- Waarom lijkt het alsof ze stoppen met ademen als ze slapen? Ik kan maar beter op blijven letten.
- Zijn ze van binnen helemaal compleet? Is er van binnen iets misvormd dat nog niemand ontdekt heeft? Ik kan beter de kinderarts even bellen.
- Zal de baby voldoende worden gehydrateerd alleen door borstvoeding? Ik kan de baby beter wat water geven. Nee, dat kan ik waarschijnlijk beter niet doen.
- Twee dagen zonder ontlasting. Heb ik het flesje wel goed gemaakt of heb ik iets fout gedaan?
- Waarom huilt de baby zoveel? Interpreteer ik het gehuil wel correct?
- Ik ben uitgeput en depressief. Maakt dat van mij een slechte moeder?
- Ik heb nog geen andere kleren aan kunnen trekken. Dat lijkt oneerlijk, want ik heb de baby wel al 5 keer van kleren veranderd.
- Dit is niet hoe ik het mij had voorgesteld. Ik wil huilen.
- Waarom is het eerste tandje van de baby nog niet doorgekomen? Is er iets mis?
- Waarom zit de baby nog niet zonder hulp? Wat is er aan de hand?
Als je met werk begint of je laat ze achter op de opvang
- Ik heb uren vrij! Waarom ben ik zo blij?
- Ik voel me schuldig omdat ik mijn baby in de zorg van iemand anders heb achtergelaten. Maar ik kan overdag voor de baby zorgen en ‘s nachts werken… dat is niet gek!
- Ik heb het gevoel dat ik mijn verantwoordelijkheden mijd, maar ik moet werken. Ik heb gemengde gevoelens! Bleh! Ik voel mij een slechte moeder.
- Eet de baby goed? Voelt hij zich niet lekker?
- Wat als ze je slaan of pijn doen? Al ik erachter kom dat zoiets gebeurt, dan zullen ze mijn slechte kant zien.
- Wat moet ik doen als het kind tot 3 jaar nog luiers gebruikt?
- Is de praktijk van de kinderarts wel veilig? Zal mijn kind daar aangestoken worden door andere kinderen die ziek zijn? Ze zouden de praktijk in twee moeten delen: een ruimte voor gezonde kinderen en de andere voor zieke kinderen.
- De grootouders geven mijn kind teveel te eten. Ik hoop dat hij geen overgewicht krijgt.
- Als de grootouders voor de baby zorgen keert hij ‘verwend‘ terug naar huis. Toen ze mij opvoedden waren mijn ouders strenger. De baby doet wat hij wil bij hen maar ik kan maar beter mijn mond houden want ik wil de situatie niet nog stressvoller maken.
En de lijst waaraan alleen moeders denken gaat verder….
Als het kind ouder is krijgen we een nieuwe reeks ‘zorgen en gedachten’ waaraan alleen moeders denken. Want als het kind niet bij ons is maken we ons zorgen:
- “Wat als ze worden ontvoerd?”
- “Waarom heeft hij me niet gebeld?”
- “Is er een ongeluk gebeurd?”
Daarom kunnen we concluderen dat de liefde en de zorgen van een moeder nooit ophouden.