Waarom de meest gehoorzame kinderen de meest ongelukkige kunnen zijn
Kinderen zijn van nature nieuwsgierig. Het is dus normaal dat ze alles om zich heen willen verkennen. De mogelijkheid hebben om vrij te verkennen zal hun geest gelukkig houden. Het is wel zo dat ze soms een beetje ongehoorzaam moeten zijn om op avontuur te gaan. En het is goed dat ze dat af en toe doen. Bedenk dat soms de meest gehoorzame kinderen het ongelukkigst kunnen zijn.
Geen enkele ouder wil dat zijn kinderen ongelukkig zijn. Maar toch willen alle ouders dat hun kinderen gehoorzaam zijn. En het kan allebei. Gehoorzaamheid heeft niets te maken met krijgshaftigheid. Je kunt gehoorzaam zijn en tegelijk vrij en gelukkig zijn. Het doel is dat je kind leert gehoorzaam te zijn omdat het dat wil en niet omdat het bang is.
Het is niet altijd goed voor kinderen om blindelings gehoorzaam (Engelse link) te zijn, vooral niet als die gehoorzaamheid voortkomt uit onderdanigheid. Gehoorzaamheid heeft niets met onderdanigheid te maken. De kinderen die gewend zijn met vrijheid te beslissen en te handelen weten dit. Ze geven hun mening over wat ze o0k te doen krijgen zonder gestraft te worden. Die kinderen hebben ook geleerd dat ze ook nee kunnen zeggen.
Er zijn echter ouders die een onderdanige houding verwarren met gehoorzaamheid. Daarmee gaan ze voorbij aan het feit dat een onderdanig kind een bevel zonder klagen kan opvolgen omdat het bang is de gevolgen van ongehoorzaamheid onder ogen te zien, maar niet echt omdat het wil doen wat zijn ouder van hem vraagt.
Meest gehoorzame kinderen zijn vaak ongelukkig
Deze houding kan het gevolg zijn van een opvoeding waarin het kind angst wordt bijgebracht, die meestal gekenmerkt wordt door weinig respect voor kinderen. Ze worden namelijk niet uitgenodigd om mee te doen of hun mening te geven over wat er thuis gebeurt. En niemand legt hen de reden uit van de regels die thuis gehandhaafd worden.
Als een kind gehoorzaamt als zijn ouders toekijken en zodra ze zich omdraaien ongehoorzaam is, heb je te maken met een kind dat geleerd heeft te gehoorzamen onder bedreiging. Niet omdat het begrijpt waarom het nodig is dat het de bevelen van zijn ouders opvolgt. Vaak zijn dit, ook al zijn het schijnbaar de meest gehoorzame kinderen, ook de meest ongelukkige.
Je opvoedingsstijl kan je kinderen gehoorzaam maken omdat ze dat zelf verkiezen te zijn en niet omdat ze zich bedreigd voelen. En om daarin vooruit te komen, moet je vaststellen dat er verschillende soorten gehoorzaamheid zijn. Gehoorzaamheid die voortkomt uit respect, en de autonomie die vrije onderscheiding biedt, en gehoorzaamheid die voortkomt uit angst voor de gevolgen van ongehoorzaamheid aan ouders, de maatschappij… En een kind dat uit angst handelt is gewoon ongelukkig.
Gehoorzaam uit vrije wil
Het is bewezen dat kinderen die leren de grenzen te gehoorzamen uit angst voor straf of die alleen aan de regels voldoen omdat ze denken een mooie beloning te krijgen, geen vrije kinderen zijn als het er echt op aankomt. Hun daden zijn niet het resultaat van hun eigen vrije wil.
Als een kind leert gehoorzamen aan iemand die hem bedreigt, schaadt dat de kwaliteit van de relaties die het aangaat. Want het zal alleen op dit soort gedrag reageren. Dat wil zeggen, het zal niet gehoorzamen aan mensen die hem niet bedreigen. Stel je dan eens voor wat voor soort relaties ze als volwassene zullen vormen.
Bovendien zal dit soort opvoeding hen leren dat er in de wereld onderdrukkers en onderdrukten zijn. Zeer waarschijnlijk zullen ze voelen dat het beter is de rol van de onderdrukker te spelen dan die van de onderdrukte.
Er zijn ook gevallen van kinderen die, vanwege de angst die ze voortdurend voelen om uitgescholden, gestraft of zelfs geslagen te worden, zeker tot de meest gehoorzame behoren. Maar hun persoonlijkheid wordt teruggetrokken, nerveus en angstig. Meestal leidt dit soort gedrag tot problemen van een laag gevoel van eigenwaarde en een slechte beheersing van hun emoties.
Het is negatief als kinderen uit angst leren gehoorzamen
Kortom, kinderen die uit angst leren gehoorzamen is erg negatief. De angst beperkt hun verlangen om te proberen, fouten te maken, te onderzoeken, zich te wagen, en de kans is groot dat ze nooit zullen proberen ‘de regels te overtreden’, wat hun groei als persoon beperkt.
Vrijheid en respect zijn levende bronnen van geluk. En deze waarden kunnen bijdragen aan de opvoeding van je kind, dat moet leren dat gehoorzamen vaak veel gunstiger voor hen is dan voor hun ouders of verzorgers. En dat ze dit bereiken als ze de reden van de regels begrijpen.
Als een kind bewust leert begrijpen dat het gehoorzamen aan bepaalde regels zijn groei en welzijn als persoon ten goede komt, dan begint het de regels overal te volgen. Dit gedrag leidt er ook toe dat ze alle mensen evenveel respecteren. Of het nu hun ouders, grootouders, leraren of vreemde zijn.
Door de vrijheid om zelf te beslissen uit te oefenen en te leren onderscheiden wat goed voor hen is en wat niet; en op grond daarvan te bepalen of ze gehoorzamen of niet, zullen ze altijd nieuwsgierig, opgewonden en leergierig zijn om nieuwe dingen te leren, maar ook behoedzaam en bewust.