Hoe NIET te reageren op driftbuien van je kinderen

Als je kind een driftbui heeft, probeer dan te begrijpen wat er aan de hand is. Reageer niet op driftbuien met schreeuwen, geweld en bedreigingen.
Hoe NIET te reageren op driftbuien van je kinderen
Maria Fátima Seppi Vinuales

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Maria Fátima Seppi Vinuales.

Laatste update: 19 oktober, 2023

Omgaan met de driftbuien van je kind kan lastig zijn. Soms heb je zelfs het gevoel dat je alles al hebt geprobeerd – straffen en niet straffen, geduldig zijn, zachtjes praten, schreeuwen en nog veel meer – en toch werkt er niets. Of, nog erger, je kind daagt je nog meer uit. Met dat in gedachten willen we je een handleiding geven over hoe je niet moet reageren op de driftbuien van je kind.

De waarheid is dat mensen vaak, wanneer ze geconfronteerd worden met een driftbui van een kind, de neiging hebben om starre regels toe te passen, misschien vergetend dat elke situatie uniek is. Met andere woorden, ze vergeten de situatie te analyseren, de leeftijd van het kind en wat onder andere de boosheid kan veroorzaken.

Dus reageren ouders gewoon. En vaak bereiken ze zonder het te beseffen precies het tegenovergestelde van wat ze willen. Lees verder voor meer informatie.

Hoe je niet moet reageren op driftbuien bij kinderen

Als ouders weten we dat de stress van alledag, werk, school, kinderen en alle situaties die we meemaken, ervoor kunnen zorgen dat we ons soms overweldigd voelen en weinig geduld hebben om op een goede manier te handelen als ons kind een driftbui heeft.

Hoewel het normaal is om je zo te voelen, is het belangrijk om er rekening mee te houden dat het om een kind gaat dat net aan het leren is. Daarom geven we je een aantal aanbevelingen over wat je niet moet doen als je kind zo’n moment doormaakt.

Vermijd schreeuwen of geweld als reactie op driftbuien

Vermijd dat je je nog erger gedraagt dan je kind. Als volwassene moet je een voorbeeld zijn en proberen kalm te blijven. Afgezien van het feit dat geen enkel kind het verdient om mishandeld te worden (of het nu een driftbui heeft of niet), zorgt schreeuwen, beledigen of geweld gebruiken ervoor dat de hersenen van het kind ‘in toom worden gehouden’.

Dat wil zeggen dat deze signalen worden geïnterpreteerd met meer stress, waardoor er meer cortisol vrijkomt in het lichaam en de situatie nog explosiever wordt, volgens een artikel gepubliceerd in het tijdschrift International Journal of Psychological Research (Spaanse link). Dit soort gedrag intensiveert de situatie dus nog meer, en dat is precies wat je wilt voorkomen.

Hoe niet te reageren op de driftbuien van je kinderen

Gebruik geen etiketten of kwetsende opmerkingen

Uitdrukkingen als “je bent ongehoorzaam” en “je verpest iedere keer elk uitje dat we doen” hebben een zeer negatieve invloed op je kind. Reageren op een driftbui hoeft niet gepaard te gaan met een aanval op het kind of zijn identiteit.

Uit geen dreigementen als je gaat reageren op de driftbuien van je kind

Kom niet in de verleiding om te zeggen dat je op een dag het huis gaat verlaten of dat je de politie gaat bellen om je kind mee te nemen. Deze opmerkingen creëren alleen maar onzekerheid en angst met betrekking tot de ouderlijke band, wat nergens op slaat en buitensporig is voor een driftbui. Uiteindelijk voer je dit toch niet uit. En wat is het resultaat? Je wekt ongemak op terwijl je je eigen autoriteit ondermijnt.

Vermijd vergelijkingen met broers en zussen en andere kinderen

Dit kan, verre van een leerervaring te zijn, kwetsend en stigmatiserend zijn. Onthoud dat je kind vaak zijn emoties niet onder controle heeft en niet doet wat het wil, maar wat het kan.

Hoe te reageren op de driftbuien van je kind

Als je kind een driftbui heeft, moet je weten dat de delen van zijn hersenen die ingrijpen de amygdalae zijn, die zich in de limbische hersenen bevinden, ook wel het ’emotionele brein’ genoemd. Deze structuren worden gekenmerkt door handelen op een automatische, onwillekeurige en onbewuste manier.

Dat wil zeggen dat de woede uit de hand kan lopen. Wat niet uit de hand loopt en wat we kunnen beheersen, is wat we met die emotie moeten doen.

Gedrag is iets heel anders dan emotie en met geduld is dat de boodschap die je aan het kind moet overbrengen. “Ik begrijp dat je boos bent omdat je broer niet hetzelfde spel wil spelen als jij (emotie), maar dat is niet oké en je hebt niet het recht om hem te duwen of tegen hem te schreeuwen” (gedrag).

Hier zijn een paar suggesties die je kunt proberen als je je kind tot rust wilt brengen.

Probeer te begrijpen wat er aan de hand is

Als je kind een driftbui heeft, probeert hij eigenlijk zijn emoties aan jou over te brengen. Dus, in plaats van te schelden, benader ze en vraag wat er aan de hand is, hoe je ze kunt helpen en wat ze nodig hebben om zich beter te voelen.

Woede en boosheid zijn emoties en ze bestaan omdat ze ons een boodschap willen geven. In het begin, als volwassene, ‘leen’ je ze de woorden om het pad te bewandelen dat hen zal leiden om te begrijpen hoe ze zich voelen en hoe ze kunnen vragen om wat ze nodig hebben.

Daarna, tijdens hun ontwikkeling, zal je kind in staat zijn om het zelf te doen. Maar als je hen de mogelijkheid ontzegt om al hun emoties te ontdekken, zullen ze altijd een beperkt beeld hebben van wat er met hen gebeurt.

Probeer samen met hen ademhalingsoefeningen te doen

Ademhalingsoefeningen kunnen als een oase in de woestijn zijn. Als kinderen een driftbui hebben, is wat er eigenlijk in hun hersenen gebeurt de ervaring van een opeenstapeling van emoties waarvan ze niet weten hoe ze die moeten oplossen. Ze hebben hulp nodig en de manier die ze vinden om zich te uiten is door middel van een driftbui.

Daarom kunnen ademhalingsoefeningen een goede manier zijn om ze te helpen kalmeren en dan uit te zoeken wat er met ze aan de hand is of om hun emoties duidelijker te kunnen communiceren.

Leer mogelijke driftbuien te voorzien

Over het algemeen zijn er verschillende factoren die een intense driftbui bij kinderen kunnen uitlokken , bijvoorbeeld honger, slaperigheid, vermoeidheid en niet kunnen krijgen wat ze willen. Je moet hun gedrag dus observeren en proberen van tevoren in te grijpen.

Als je bijvoorbeeld een lange wandeling gaat maken en je weet dat je kind halverwege de ochtend meestal honger heeft, plan dan een tijdstip om te eten en zorg dat je wat eten bij de hand hebt. Je kunt ook uitleggen dat het plan voor de dag anders zal zijn en dat ze misschien niet zoals gewoonlijk thuis zullen lunchen, maar dat het misschien leuk is om eens iets anders te doen.

Of, als je een cadeau koopt voor een neef en je weet dat er veel speelgoed zal zijn, maar dat je niet in staat zult zijn om iets voor je kind te kopen, kun je erop wijzen dat het cadeau voor de verjaardag van hun neef is. Leg uit dat het deze keer niet hun beurt is, maar dat ze, als ze thuiskomen, kunnen spelen met al het speelgoed dat ze voor hun vorige verjaardag hebben gekregen.

Met andere woorden, anticiperen en weten wat er gaat gebeuren kan in sommige gevallen heel nuttig zijn.

Een vader troost zijn dochter die een driftbui heeft

Denk na over de boodschap die je wilt overbrengen voordat je gaat reageren op driftbuien

Het is jouw rol als volwassene om na te denken over wat voor reactie passend is voor je kind, in plaats van simpelweg te reageren. Je moet onthouden dat je gedrag communiceert. Daarom leert je kind meer van jouw voorbeeld dan van iets anders door het te observeren.

Door na te denken over de boodschap die je wilt overbrengen voordat je handelt, kun je je ook bewust zijn van hoe je acties de ontwikkeling en groei van je kind kunnen beïnvloeden. Denk aan de langetermijnimpact van je woorden en gedrag op hun gevoel van eigenwaarde, zelfvertrouwen en sociale vaardigheden.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Fayne Esquivel Y Ancona, M., García Cabrero, B., Montero Y López Lena, M., & Valencia Cruz, A. (2013). Regulación materna y esfuerzo de control emocional en niños pequeños. International Journal of Psychological Research, 6(1),30-40. ISSN: 2011-2084. Recuperado de: https://www.redalyc.org/articulo.oa?id=299028095005
  • Guerrero, R. (2018). Educación emocional y apego. Pautas prácticas para gestionar las emociones en casa y en el aula. Barcelona, España: Libros Cúpula.
  • Siegel, D., & Payne, T. (2015). Disciplina sin lágrimas: Una guía imprescindible para orientar y alimentar el desarrollo mental de tu hijo. Madrid, España: Penguin Random House.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.