Het beste geschenk voor kinderen is TIJD

Tijd doorbrengen met kinderen is van vitaal belang en fundamenteel om tot een goed opvoedingsproces te komen. Tijd is het beste geschenk voor kinderen.
Het beste geschenk voor kinderen is TIJD
María Alejandra Castro Arbeláez

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 04 januari, 2022

Het beste geschenk voor kinderen is TIJD. Ze verkopen het niet in speelgoedwinkels of op het Internet. Kinderen kunnen niet eens zien hoe het verpakt is, maar als ze het krijgen schitteren hun kleine oogjes van geluk.

Het is niet iets wat ze kunnen zien of aanraken, want het beste geschenk tijd zit in ons. Het is het ter beschikking staan van ons waardoor ze begrijpen dat er niets zo belangrijk is dat ons dwingt snel de bladzijden van hun lievelingsverhaal om te slaan.

Want alleen door de tijd die we aan hen wijden, kunnen kinderen de magie van de liefde die we voor hen voelen waarnemen. Deze tijd is namelijk anders dan wanneer we ze onze mobiele telefoon of de tablet laten gebruiken, of ze naar hun favoriete programma’s op TV laten kijken.

Achter een scherm zitten (of jij het nu bent of je kinderen) is niet hoe de belangrijkste band in ons leven tot stand komt. Een veilige hechting wordt echter stevig opgebouwd met tijd, opvoeding, liefde en genegenheid. Alleen door de tijd heen kan het weefsel van een sterk emotioneel innerlijk geweven worden in een tijd van oneindige veranderingen die met volwassenen gedeeld moeten worden.

Het beste geschenk voor kinderen is TIJD

Een ontroerend verhaal dat het belang van ouderschap weerspiegelt

De nacht was al gevallen maar een jongetje deed zijn best om wakker te blijven. De reden was de moeite waard: hij wachtte namelijk op zijn vader. Zijn ondeugende ogen waren al zwaar geworden toen de deur openging en zijn vader verscheen na een lange dag werken.

Zoon: “Pa, mag ik je iets vragen?”
Vader: “Ja, natuurlijk, wat is het?”
Zoon: “Pa, hoeveel geld verdien je in een uur?” Zei hij met zijn ogen wijd open.
Zijn vader, zowel geïrriteerd als vermoeid, was erg bot in zijn antwoord.

Vader: “Dat gaat je niets aan, waarom vraag je me zoiets?”
Zoon: “Ik wil het gewoon weten. Vertel me alsjeblieft, hoeveel verdien je voor een uur? ” De vader, ontdaan, antwoordde echter met een eenvoudig, “€100 per uur.”

Zoon: “Oh, pa, kan ik $50 lenen?”, antwoordde hij verdrietig.

Vader: “Als de enige reden waarom je wilt weten wat ik verdien is dat je geld wilt lenen om een of ander onnozel speeltje voor je te kopen, blijf dan in je kamer, kom er niet uit, en denk na waarom je zo egoïstisch bent. Ik werk elke dag te hard om met dit kinderachtige gedrag te moeten omgaan”, antwoordde hij woedend

.

Vader en zoon brengen tijd samen door

De jongen sloot daarna stilletjes de deur van zijn kamer. De man ging rechtop zitten en begon nog kwader te worden over de vraag van de kleine jongen. “Hoe durft hij zulke vragen te stellen, alleen maar om wat geld te krijgen?” Na een uur of zo kalmeerde de man echter en begon na te denken: “Misschien was er wel iets dat hij echt met die €50 moest kopen, de jongen vraagt tenslotte niet zo vaak om geld.” Dus ging hij naar de deur van de kamer van de jongen en opende die.

Vader: “Slaap je, zoon?”
Zoon: “Nee pap, ik ben wakker.”
Vader: “Ik heb zitten denken, misschien was ik te hard voor je. Het is namelijk een lange dag geweest en ik heb mijn frustratie op je afgereageerd. Hier is het geld waar je om vroeg…”
De jongen stond op, glimlachend.

Zoon: “Oh, dank je pa!”, fluisterde de jongen terwijl hij zijn kleine hand onder het kussen stak en er verschillende munten uithaalde.
Toen stond hij op en pakte een paar verfrommelde munten en biljetten van onder zijn kussen. De man zag dat de jongen al wat geld had en begon weer boos te worden. De jongen telde langzaam zijn geld en keek toen naar zijn vader

Pa: “Waarom wil je meer geld als je al genoeg hebt?”
Zoon: “Omdat ik niet genoeg had, maar nu wel”, antwoordde hij enthousiast, “Pa, nu heb ik $100. Kan ik een uur van je tijd kopen? Kom morgen alsjeblieft vroeg thuis, ik wil graag met je eten.”

De vader was er kapot van. Hij begreep dat zijn zoon niet egoïstisch of kinderachtig was, hij was er niet op uit om een stuk speelgoed te kopen. Hij wilde gewoon het beste geschenk dat een kind kan vragen: tijd. De vader sloeg zijn armen om zijn zoontje heen en smeekte hem om vergiffenis.

Dochter speelt met haar vader

Als kinderen onze tijd konden kopen, zouden ze dat zonder aarzelen doen

Kinderen met succes opvoeden is deels synoniem met het delen van sudderende momenten, het respecteren van ritmes, en onze kleintjes de tijd geven om zich te ontwikkelen. Daartoe is een van de belangrijkste verantwoordelijkheden van ouders hun kleintjes te helpen zich in ons gezelschap en zonder stress te ontwikkelen.

Ontspannende tijd aanbieden betekent de dingen rustig uitleggen, ze vragen laten stellen, en een prettig klimaat scheppen om ze met belangstelling en kalmte te beantwoorden. Het gaat om het bevorderen van momenten met kinderen om geheimen, zorgen, gedachten en emoties te delen.

Het scheppen van banden op basis van dit uitgangspunt biedt onze kleintjes de psychologische zuurstof die ze nodig hebben. Zonder stress, zonder eisen, zonder afgemeten verwachtingen, zonder attent te zijn op de meldingen van onze mobieltjes over de tikkende klok.

We kunnen niet toestaan dat haast de magie uit de kindertijd steelt. Daarom is het beste geschenk van de hoogste kwaliteit. Het is namelijk niet de afstandsbediening voor modieuze tekenfilms of de nieuwste Disneypoppen. Het beste geschenk is hen deelgenoot te maken van het kostbaarste goed dat er in het leven bestaat en dat we nooit meer terug kunnen krijgen. Het beste geschenk dat we onze kinderen kunnen geven is onze tijd.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.