Wat als mijn kind zichzelf verwondt, wat moet ik doen?
Er zijn situaties in het leven die ons vermogen om ermee om te gaan te boven gaan. Dat overkomt ons allemaal. Het is zelfs iets dat in de loop van het leven verschillende keren kan gebeuren. In het algemeen geldt dat, zelfs als de situatie onze aanvaardbare barrière overschrijdt, we nieuwe strategieën ontwikkelen om ze te overwinnen. Zo worden menselijke wezens sterker. Maar als iemand er niet in slaagt extra strategieën te ontwikkelen om tegenslagen te overwinnen, neemt hij zijn toevlucht tot andere, minder emotioneel gezonde manieren. Met dat in gedachten willen we je vertellen wat je moet doen als je kind zichzelf verwondt.
Hoe reageren kinderen op stress of emotionele pijn?
Kinderen hebben in het algemeen de neiging om op heel verschillende manieren te reageren. Sommigen zijn gevoeliger dan anderen en hebben ook verschillende persoonlijke ervaringen. Dit alles beïnvloedt hun manier van omgaan met moeilijke situaties. Enkele van de gedragingen die we kunnen vinden zijn:
- Plotselinge stemmingswisselingen, huilerig worden of snel boos worden.
- Er angstig uizien.
- Verlies van eetlust.
- Moeite hebben met slapen.
- Alopecia (haaruitval).
- Onychofagie (nagelbijten).
- Moeite hebben alert te blijven.
- Het kind doet aan zelfbeschadiging
Wat betekent het als je kind zichzelf beschadigd?
Zelfbeschadiging heeft te maken met het vrijwillig toebrengen van schade aan zichzelf. Dit geeft vervolgens een gevoel van opluchting bij de persoon die aan de stoornis lijdt. Het kan voorkomen bij kinderen, adolescenten, of volwassenen. Het komt vaker voor bij vrouwen en in de laatste twee leeftijdsgroepen. De soorten laesies variëren meestal en omvatten dingen als:
- Bijten.
- Snijden of krabben.
- Branden.
- Zichzelf hard slaan.
- De huid markeren door met voorwerpen druk uit te oefenen.
Helaas neemt dit gedrag de laatste jaren toe. Een studie van de Tijdschrift voor Psychopathologie en Klinische Psychologie (Spaanse link) toonde aan dat men dit gedrag bij tot wel 28% van de adolescenten ziet. Dus, als je kind aan zelfbeschadiging doet, let dan op wat we je hieronder vertellen.
Als je kind zichzelf verwondt: waarom doen ze het?
Iemand die zichzelf verwondt of beschadigt, of hij nu een kind of een volwassene is, doet het meestal in privé als uiting van diepe emotionele pijn die hij op geen enkele andere manier heeft kunnen kanaliseren. Veel mensen associëren zelfverwonding met zelfmoord. Het is echter een manier om emotionele nood op een bepaald moment te verlichten.
Bij kinderen kan het in gelijke mate bij vrouwen en mannen voorkomen en is het meestal een soort stille schreeuw om hulp en aandacht op een wanhopige manier. Als een kind zichzelf verwondt, verdient de kwestie onmiddellijk psychologische aandacht. Dit is niet het moment voor huiselijke aanpak; het is een emotionele noodsituatie.
Behalve te weten waarom je dochter of zoon aan zelfverwonding doet, is het nog belangrijker vast te stellen wanneer ze het doen. Dit kan echter heel moeilijk zijn, want adolescenten zullen het je niet expliciet vertellen. In dit verband zul je enkele van de volgende tekenen moeten opmerken:
- Veranderingen in gedrag of houding.
- De aanwezigheid van abnormale laesies die niet genezen, of verergeren.
- Verdachte littekens.
- Plotselinge afzondering.
- Meerdere snijwonden op dezelfde plaats.
- Het dragen van veel verband.
- Het dragen van kleding met lange mouwen ondanks warm weer.
Wat brengt een kind ertoe zichzelf te verwonden?
Als je kind zichzelf verwondt, maakt het duidelijk dat het een heel moeilijke situatie doormaakt en dat moeilijk te verwerken heeft gevonden. Het kan het gevolg zijn van situaties zoals:
- Abrupte veranderingen.
- De dood van een belangrijke dierbare.
- Een of andere vorm van misbruik (lichamelijk, seksueel, emotioneel).
- Een laag gevoel van eigenwaarde.
Sommige kinderen doen het ook met de bedoeling aandacht te krijgen of in een of andere groep te passen waar dit gebruikelijk is; ze maken misbruik van de emotionele kwetsbaarheid van degenen die bij de groep willen horen en leggen hen uitdagingen op zoals zelfverwonding om lid te mogen zijn. Deze toestanden zijn niet minder ernstig dan die we hierboven genoemd hebben. Ze verdienen allemaal gespecialiseerde interventie omdat ze je, op de een of andere manier, laten merken dat je kind niet genoeg emotionele kracht heeft om zelfs de dagelijkse sociale situaties aan te kunnen.
Wat te doen als je kind zichzelf verwondt
- Maak zo snel mogelijk een afspraak met een goede psycholoog die zich met de emotionele aspecten van de mens bezighoudt. Er zijn sociale, opvoedkundige, kinder-, echtpaar-, en bedrijfspsychologen. Het aanbod is groot, dus zorg ervoor dat je de juiste professional kiest.
- Ga onmiddellijk na wat er in het leven van je kind gebeurt. Probeer de oorzaak te achterhalen, want dit is essentieel.
- Neem een warme houding aan van begrip en genegenheid voor je kind, dat je meer dan ooit nodig heeft.
- Open de communicatie met je kind, laat het zich vrij voelen om met je te praten, laat je luisterend oor hem rust en geborgenheid geven, wat ook de redenen zijn die hem ertoe gebracht hebben dit te doen.
- Jij bent waarschijnlijk ook ondergedompeld in de situatie die je kind tot zelfverwonding bracht, dus bied ook psychologische zorg aan jezelf. Het is essentieel dat je jezelf nederig erkent als een feilbare moeder, zoals we allemaal zijn, met de mogelijkheid om fouten te maken.
- Wees volkomen oprecht en transparant tegenover de professional die hen zal verzorgen. Houd geen informatie achter en geef geen halve waarheden. Dit zal de verbetering van je kind alleen maar vertragen en ook die van jou.
- Zorg ervoordat je de privacy van je kind respecteert, vermijd opmerkingen met andere mensen waardoor ze zich blootgesteld voelt over iets dat pijnlijk voor hem of haar is.
- Wees tot het einde consequent met de psychologische behandeling. Ook al zie je belangrijke veranderingen en geloof je dat alles overwonnen is, blijf je hulp constant geven tot de specialist ze ontslaat. Anders hebben ze ruime mogelijkheden om terug te vallen.
Elke ervaring is een leerervaring
We willen allemaal dat onze kinderen alleen maar leren door prachtige en verrijkende ervaringen…was dat maar het geval. Maar soms stelt het leven ons voor situaties die ons in alle opzichten op de proef stellen. Het zijn gebeurtenissen die heel onaangenaam zijn en ons leven op een negatieve manier markeren, maar we moeten er op een positieve manier gebruik van maken.
Als dit bij je dochter of zoon het geval is geweest, leer ze dan niet alleen in hun herstelproces te begeleiden, maar leer ze ook dat elke ervaring een leerervaring is, steun ze zodat ze sterker uit dit hoofdstuk in hun leven kunnen komen, zodat het alleen dat is, een slecht hoofdstuk en niet het hele boek.
Leer samen over wat hen tot dit punt bracht, zodat ze het nooit meer meemaken. Dat is waar het in het leven om gaat: Groeien door tegenslagen heen.