Advies voor wanneer een baby op zijn duim zuigt

Kinderen zoeken hun toevlucht in verschillende gewoontes om te ontspannen en om voldoening krijgen. Een paar van deze gewoontes kunnen echter schadelijke gevolgen hebben voor hun gezondheid.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 07 april, 2019

Moeders maken zich vaak zorgen over bepaalde gewoontes van hun kinderen. Een van de meest voorkomende vragen ontstaat wanneer een baby op zijn duim zuigt. Over het algemeen leren ze deze gewoonte aan in de baarmoeder, dus het is volkomen normaal bij pasgeborenen. Het duurt meestal erg lang voordat ze het afleren.

De meeste baby’s doen één vinger in hun mond en zuigen eraan. Anderen hebben een voorkeur voor twee vingers of zelfs een deel van hun vuist. Sommigen wrijven zich ook met een dekentje of laken terwijl ze zuigen. Dit hoort allemaal bij het mooie ritueel van een baby om te ontspannen. Maar voor hoelang is dit normaal?

Waarom zuigen baby’s op hun duim?

Door te zuigen op vingers, speentjes of een dekentje wordt er contact gemaakt tussen de baby en de wereld om hem heen. Deze gewoonte kan 2 tot 3 jaar duren. Als het kind nerveus, onzeker of erg verwend is kan het echter veel langer duren.

Hoe lang moet ik het toestaan dat mijn baby op zijn duim zuigt?

Het is aangeraden om te letten op deze gewoonte en te zorgen dat het niet te lang door gaat. Het kan namelijk gevolgen hebben voor de gezondheid van je kind. Veel kinderen stoppen vanzelf met deze gewoonte. Anderen vinden dat moeilijker en hebben wat hulp nodig terwijl weer anderen hun duim inruilen voor een speen.

Over het algemeen wordt deze gewoonte geassocieerd met de behoefte om te kalmeren in een vervelende situatie. Het is hun manier om te ontspannen.

Als kinderen te lang op hun duim zuigen kan het de kans op afwijkingen in het gebit of tandvlees verhogen. Ook kan het problemen met het kaakgewricht veroorzaken.

Wat zijn de gevolgen van duimzuigen?

Baby’s die op jonge leeftijd beginnen met op hun duim zuigen hebben later vaak last van tandheelkundige problemen. Omdat ze constant hun vinger in hun mond hebben komen tanden later door en hebben vaak misvormingen.

Ook de intensiteit van het zuigen en het duwen van de tong kan ervoor zorgen dat het kind later een beugel nodig heeft.

Wanneer een baby druk uitoefent op zijn gehemelte en het omhoog duwt kan dit zorgen voor een ogivaal gehemelte. Dit verkleint de ruimte die nodig is voor de neusgaten om goed adem te halen en zorgt ervoor dat het kind alleen door de mond adem gaat halen.

Daarnaast zorgt de duim ervoor dat de tong zich niet vrij kan bewegen. Dit zorgt ervoor dat de tongpunt slapper blijft, wat voor spraakproblemen kan zorgen.

Nog een probleem is dat de voortanden, vooral de middelste twee, naar voren gaan staan. Dit heet een overbeet of malocclusie. Om deze misvorming te herstellen moet er een speciale beugel gedragen worden.

Niet alle gevolgen zijn echter oraal. Deze gewoonte kan ook voor problemen in andere delen van het lichaam zorgen, zoals erge hoofdpijn en oorpijn.

Hoe zorg je dat een kind stopt met op zijn duim zuigen?

Als je kijkt naar alle gevolgen van langdurige uitoefening van deze gewoonte, zie je dat het zeer belangrijk is dat ouders er snel iets aan doen. Het zal een heel proces zijn om te zorgen dat je baby stopt met duimzuigen, omdat het erg bevredigend voor hem voelt.

Als je kind op zijn duim zuigt om in slaap te vallen, kan je hem een zachte stoffen pop of knuffel geven. Zo kan het kind zich alsnog ontspannen door middel van aanraking.

Als het kind alleen op zijn duim zuigt als hij alleen is of zich verveelt, kan je het beste een andere activiteit aanbieden zodat het kind zich aangemoedigd en niet alleen voelt. Ga bijvoorbeeld wandelen, lees een boek of ga sporten.

Aan de andere kant, je baby handschoenen aandoen, een pleister of verband om zijn vinger te doen of vieze spulletjes op zijn duim te smeren, zoals citroen, zijn ouderwetse alternatieven die misschien ooit geholpen hebben.

Tegenwoordig is het echter beter om een kind te belonen wanneer hij even niet op zijn duim zuigt. Als gevolg zal je kind zich gemotiveerd voelen om het doel te bereiken zodat hij beloond wordt.

Door middel van deze motivatie en uitingen van trots wanneer hij even niet op zijn duim zuigt, heb je de sleutel om de gevolgen van deze aangeboren gewoonte tot een minimum te beperken. Natuurlijk moet je hiervoor wel veel geduld hebben en vastberaden zijn.