De effecten van asynchronie bij hoogbegaafde kinderen
Kinderen met hoge capaciteiten vertonen hoge prestaties op intellectueel, creatief en artistiek gebied. Ze kunnen goed abstract redeneren, stellen vragen die niet typisch zijn voor andere kinderen van hun leeftijd, en hebben diepe zorgen en interesses. Dit maakt hen echter niet tot miniatuur volwassenen. Hun ontwikkeling op andere gebieden, zoals emotionele en sociale gebieden, verloopt niet in hetzelfde tempo. Als dit niet wordt begrepen en aangepakt, kan dat grote gevolgen hebben. Daarom is het belangrijk om te weten wat asynchronie bij kinderen is.
Als we met deze kinderen omgaan, maken we vaak de fout ons alleen op hun intellectualiteit te richten. Zo bieden we ondersteuning en cognitieve en schoolverrijkingsprogramma ‘s, en proberen we hen kennis en hulpmiddelen te geven die hun geest en hun mogelijkheden voeden. Maar we vergeten dat ze complexe mensen zijn en dat hun ontwikkeling integraal moet zijn. Daarvoor moeten de verschillende ritmes worden gerespecteerd.
Asynchronie bij kinderen met hoge capaciteiten
Het asynchroniesyndroom werd beschreven door de Franse psycholoog Jean-Charles Terrassier. Het verwijst naar het gebrek aan overeenstemming (Engelse link) dat bij deze kinderen optreedt in termen van hun verschillende leeftijden: chronologisch, intellectueel, emotioneel, sociaal en motorisch, onder andere. Met andere woorden, een kind van 7 kan een intellectuele leeftijd van 12 hebben en een emotionele ontwikkeling die gelijk is aan die van een kind van 5.
Deze asynchronie bij kinderen kan op veel gebieden van invloed zijn, omdat verschillende vermogens en vaardigheden zich in een verschillend tempo ontwikkelen. Het feit dat een kind intellectueel gevorderd is, betekent niet dat zijn taal-, motorische, emotionele of sociale vaardigheden op hetzelfde niveau zijn. En wanneer met deze onevenwichtigheid of dysynchronie geen rekening wordt gehouden, kunnen verschillende problemen ontstaan.
De effecten van asynchronie
De effecten van asynchronie zijn zichtbaar in meerdere contexten: thuis, op school, in de relatie met leeftijdsgenoten, en zelfs in de eigen binnenwereld van het kind. En dit ontstaat omdat we geneigd zijn te denken dat dit kind , omdat het zo ogenschijnlijk volwassen is, voorbereid is op situaties waar het in werkelijkheid niet klaar voor is. Hier volgen enkele van de belangrijkste gevolgen van het niet in aanmerking nemen van deze leeftijdsverschillen.
Onrealistische eisen
Als we alleen naar de intellectuele leeftijd kijken, kunnen we taken van het kind eisen waar het niet klaar voor is. Het komt bijvoorbeeld vaak voor dat intellect en psychomotorische vaardigheden zich niet tegelijk ontwikkelen. Zo kan het kind met grote vlotheid lezen, maar niet met hetzelfde gemak schrijven.
Evenzo kunnen ze misschien wel redeneren en complexe concepten begrijpen, maar ze niet verwoorden. Misschien hebben ze een les met groot gemak begrepen. Maar als het erop aankomt om het in een examen uit te leggen, kunnen ze dat niet. En dat komt door een asynchronie tussen redeneren en taal.
Schooluitval
Dit is een van de meest verrassende realiteiten, maar het komt heel vaak voor. Men schat (Spaanse link) dat 70% van de hoogbegaafde leerlingen slecht presteert op school, terwijl ongeveer 40% faalt op school. Wat er gebeurt is dat er een mismatch is tussen wat de school biedt en wat het kind nodig heeft.
Veel kinderen met hoge capaciteiten zijn ongemotiveerd in de klas omdat de lesinhoud niet op hun niveau is. Daardoor verliezen ze hun interesse en leveren ze niet dezelfde inspanning als ieder ander kind. Bovendien ontwikkelen ze door hun grote begripsvermogen geen studiegewoonten of memorisatie strategieën, die ze misschien overbodig vinden.
Anderzijds spelen emoties een fundamentele rol bij het leren en daar wordt in de onderwijsomgeving meestal geen rekening mee gehouden. Uit sommige studies (Spaanse link) is gebleken dat emotionele intelligentie bevorderlijk is voor goede academische prestaties. Als dit aspect buiten beschouwing wordt gelaten, kan dat er dus toe leiden dat deze kinderen op school falen.
Emotioneel ongemak
De asynchronie tussen intellect en affectie is een van de belangrijkste gevolgen voor deze kinderen. Hoewel ze zo goed kunnen redeneren, vragen stellen en de wereld begrijpen, hebben ze misschien niet hetzelfde vermogen om hun emoties te begrijpen. Over het algemeen is het moeilijk voor hen om hun rijke innerlijke wereld te interpreteren, hun gevoelens te beheersen, en om te gaan met het gevoel anders te zijn. Hun emoties zijn vaak intens, diep en overlopend.
Dit kan leiden tot een laag zelfbeeld, angststoornissen, verdriet en zelfs depressie. Natuurlijk kunnen deze aandoeningen optreden als ze niet voldoende steun en begeleiding van volwassenen krijgen.
Sociaal isolement door asynchronie bij kinderen
Juist door hun verschillen kunnen kinderen met hoge capaciteiten problemen hebben om zich op school aan te passen en om met hun leeftijdsgenoten om te gaan. Zo delen ze misschien niet dezelfde interesses en perspectieven als andere kinderen van hun leeftijd, voelen zich onbegrepen en afgewezen, en raken geïsoleerd.
Inadequate opvoeding
Tot slot heeft asynchronie ook gevolgen voor het gezin, dat misschien niet de beste opvoedingsbeslissingen neemt. Omdat we denken dat deze kinderen zo volwassen zijn, laten we ze misschien beslissingen nemen die niet van hen zijn en vervallen we in toegeeflijkheid en gebrek aan grenzen. Laten we niet vergeten dat ze nog steeds hulp nodig hebben om hun emoties te begrijpen, hun sociale vaardigheden te ontwikkelen en goede gewoonten aan te leren. Ouders moeten degenen zijn die de regels stellen en hun kinderen begeleiden en onderwijzen.
Asynchronie bij kinderen begrijpen en beheersen om hun levenskwaliteit te verbeteren
Kortom, ouders, opvoeders en elke volwassene die met kinderen met hoge capaciteiten werkt, moet asynchronie en de gevolgen ervan begrijpen. Het is cruciaal dat we aandacht besteden aan de mate van ontwikkeling op elk gebied om de nodige hulp en aanpassingen te kunnen bieden. We moeten ons niet beperken tot het beoordelen van het kind op zijn intellectuele capaciteit.
Ja, het is belangrijk om hun geest en nieuwsgierigheid te verrijken en te voeden. Maar het is ook belangrijk om veel emotioneel werk te doen , toezicht te houden en grenzen te stellen. Laten we niet vergeten dat ze geen miniatuur volwassenen zijn. Dat ze het recht hebben om te leven en te genieten van hun kindertijd.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- García-Rona, A., & Sierra-Vázquezb, J. (2011). Niños con altas capacidades intelectuales. Signos de alarma, perfil neuropsicológico y sus dificultades académicas. Anales de Pediatría Continuada, 9(1), 69-72.
- Palomera Martín, R., Gil-Olarte Márquez, P., & Brackett, M. A. (2006). ¿ Se perciben con inteligencia emocional los docentes?: posibles consecuencias sobre la calidad educativa.
- Terrassier, J. C. (1994). El síndrome de la disincronía. En Y. Benito (Coord.), Intervención e investigación psicoeducativas en alumnos superdotados. Salamanca: Amarú.