Hoe je voorkomt dat je je angsten op je kinderen overdraagt

In een poging om bescherming te bieden, kun je je angsten overbrengen op je kinderen en emotionele en psychologische lasten veroorzaken. Hoe voorkom je dit?

Heb je jezelf wel eens afgevraagd of je je angsten op je kinderen overdraagt? Vaak nemen kinderen angsten over die niet helemaal van henzelf zijn.

Bijvoorbeeld, elke keer als je een hond tegenkomt tijdens een wandeling, steek je de straat over. Je kind wil dichtbij komen om hem te aaien, maar jij roept naar hem: “Raak hem niet aan, hij zal je bijten! Soortgelijke situaties worden twee, drie of vier keer herhaald en je kind wil niets meer met de honden te maken hebben. Nu houden ze ze het liefst zo ver mogelijk uit de buurt omdat ze bang zijn om gewond te raken.

Het goede nieuws is dat het mogelijk is om de dingen om te draaien en zo te voorkomen dat je kleintjes onze angsten overnemen.

Angsten die van generatie op generatie overgaan

Het doorgeven van angsten aan kinderen is iets wat vaak gebeurt, hoewel we het meestal onbewust doen. Hetzelfde gebeurt met overtuigingen, onopgeloste emotionele wonden of trauma’s. Dit betekent echter niet dat mensen voorbestemd zijn om de patronen van hun voorouders te herhalen.

Door bewust te zijn van deze problemen en de wil te hebben om eraan te werken, kun je de cyclus doorbreken en nieuwe manieren creëren om met de dingen om je heen om te gaan.

Maar houd in gedachten dat een kind dit niet alleen kan, omdat het nog niet over voldoende middelen beschikt om een uitdaging van een dergelijke complexiteit aan te gaan. Als ze dat willen, zullen ze dat als volwassene doen.

Het is echter beter om het probleem te vermijden dan het later te moeten oplossen. Daarom is het belangrijk om voorzichtig te zijn met je uitingen als je wilt voorkomen dat je je angsten doorgeeft aan je kinderen.

Aanbevelingen om te voorkomen dat je je angsten doorgeeft aan je kind

We hebben allemaal angsten. Spinnen, hoogtes, naar de tandarts gaan, eenzaamheid, afwijzing of falen, om er maar een paar te noemen. Zoals je ziet zijn sommige angsten tastbaar en andere eerder abstract. Hoe dan ook, mensen kunnen zich in meer of mindere mate bewust zijn van hun angsten. In dit verband moeten we weten dat onbewuste angsten het meest vatbaar zijn om overgedragen te worden op andere mensen.

Hieronder delen we de belangrijkste strategieën om te voorkomen dat je kinderen jouw angsten overnemen.

Identificeer je angsten

Het identificeren van je eigen angsten is essentieel om te voorkomen dat je ze overbrengt op anderen. Als je ze onder controle hebt, is de kans kleiner dat je ze overdraagt. In dit opzicht kun je ze herkennen door introspectie. Stel jezelf hiervoor diepe vragen en neem een actieve houding aan ten opzichte van wat er om je heen gebeurt.

Het is waar dat je bewust worden van wat je bang maakt een diep en complex proces kan zijn. Om dit te bereiken kun je deze richtlijnen volgen:

• Besteed aandacht aan je emoties: vaak manifesteert angst zich door gevoelens van nervositeit, angst en onzekerheid.
• Observeer je gedachten: gedachten die opkomen in uitdagende of stressvolle situaties kunnen wijzen op onderliggende angsten.
• Maak een lijst van je angsten: neem een moment om bewust na te denken over de objecten, scenario’s of ideeën waar je bang voor bent.

Zie je angsten onder ogen

Als je je angsten eenmaal hebt geaccepteerd, sta jezelf dan toe om de oorsprong ervan te onderzoeken. Als je de aard van je angsten begrijpt en weet hoe ze je beïnvloeden, kun je er effectiever mee omgaan. Om te voorkomen dat je kinderen jouw angsten erven, is het essentieel om eraan te werken. Als je het nodig vindt, kun je professionele hulp vragen om bepaalde fobieën op te lossen.

Als je kinderen merken dat jij moeilijke situaties moedig tegemoet treedt, zullen ze waarschijnlijk ook jouw voorbeeld volgen. Vergeet niet dat jij hun belangrijkste rolmodel bent. In tegenstelling tot wat velen denken, is kwetsbaar zijn in het bijzijn van je kinderen een goede zaak.

Let op je woorden en daden

Het is waar dat in deze wereld bijna alles een potentieel gevaar vertegenwoordigt. Het simpele bestaan stelt ons voortdurend bloot aan risico. Daarom is het begrijpelijk dat we onbewust of impulsief reageren als we denken dat onze kinderen op de rand van gevaar staan.

Dan lossen we hun problemen voor hen op of proberen we abrupt en buitensporig kwaad te voorkomen door dingen te zeggen als “Kom daar vanaf, het is te gevaarlijk!” Een gezonder alternatief is om hun onafhankelijkheid aan te moedigen, hen te voorzien van copingstrategieën en te proberen kalm te blijven tegenover een situatie die schadelijk voor hen zou kunnen zijn.

Jij en je kind zijn verschillende mensen

Uiteindelijk gaat het erom dat je begrijpt dat jouw angsten de jouwe zijn en niet het leven van je kind moeten beperken. Het is waar dat deze angsten je kunnen helpen om voorzorgsmaatregelen te nemen om je kind te beschermen, maar het is essentieel dat je je baseert op objectieve feiten en dat je een rustige en flexibele houding aanneemt.

Het feit dat je bijvoorbeeld doodsbang bent voor dieren, mag je kind er niet van weerhouden om natuurgebieden en parken te bezoeken. In zo’n geval kun je ervoor kiezen om je kind niet te vergezellen op deze uitstapjes en het met een andere volwassene te laten gaan die hij of zij vertrouwt.

Je kunt ook met je kind praten over de voorzichtigheid die geboden is. Met andere woorden, het is prima als je bang bent voor iets, maar dit moet geen verbod worden voor je kind.