Kenmerken van kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 31 augustus, 2018

Veel ouders hebben gehoord over de gehechtheidstheorie, maar heb je gehoord van kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid?

In het artikel van vandaag lees je over de oorzaken, symptomen en gevolgen van dit soort ongezonde gehechtheid tussen kinderen en hun zorgverleners.

Helaas is er een hoog percentage kinderen die mishandeld zijn of mishandeld worden.

Trauma en stress zijn chronische gevolgen van deze situaties en leiden vaak tot ernstige complicaties.

Voortdurende blootstelling aan misbruik en mishandeling leidt ertoe dat kinderen disfunctioneel gedrag gaan vertonen dat bekend staat als gedesorganiseerde gehechtheid.

Wat is gedesorganiseerde gehechtheid? Het belangrijkste kenmerk is een chronische en intense angst die ervoor zorgt dat kinderen contact met ouders of verzorgers vermijden.

Kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid zullen zich er zelfs tegen verzetten om in de aanwezigheid van hun verzorger te verblijven. Wanneer ze gedwongen worden om tijd met deze mensen door te brengen, ervaren de kinderen verwarring en verbijstering.

Gedesorganiseerde gehechtheid  is het gevolg van zeer intense traumatische ervaringen. Die maken de sociale ontwikkeling van kinderen ‘gedesorganiseerd’ en kwetsbaar.

Met andere woorden, deze gedesoriënteerde gehechtheid is een reeks symptomen van emotioneel onbehagen.

Kenmerken van kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid

Kinderen met dit probleem hebben moeite met het beheersen van hun emoties. Ze hebben het ook moeilijk met relaties met anderen, ook met kinderen van dezelfde leeftijd.

Hieronder is een meer gedetailleerde lijst van symptomen van gedesorganiseerde gehechtheid:

• Kinderen met dit type gehechtheidspatroon vertonen meestal tegenstrijdig gedrag. De kinderen kunnen bijvoorbeeld fysiek contact zoeken en het onmiddellijk afwijzen.
• Ze drukken zich op een ongecontroleerde manier uit.
• Deze kinderen kunnen angst vertonen als ze zich van hun ouders losmaken.
• Ze hebben de neiging zich ongecontroleerd te bewegen en kunnen, wanneer ze bang zijn, volledig verlamd of verstijfd raken.
• Kinderen met deze gehechtheid hebben een grote gevoeligheid jegens hun vaderfiguur. Er kunnen zelfs fysieke uitingen van deze gevoeligheid zijn.
• Ze raken gemakkelijk van slag en vertonen vage spraak.
• Deze kinderen hebben snel het gevoel alsof hun persoonlijke ruimte wordt binnengevallen.
• Ze lijden aan posttraumatische stress.
• Kinderen met deze gehechtheid ontwikkelen disassociatieve stoornissen evenals geheugen- en aandachtsstoornissen.
• Deze kinderen hebben er geen interesse in om hun omgeving te verkennen. Integendeel, ze zijn overweldigd door onzekerheid. Ze worden door angst verlamt als het gaat om het hebben van nieuwe ervaringen.
• Deze kinderen ontwikkelen meestal verschillende angsten en zelfs fobieën.
• Ze zijn constant in een staat van een hyperactieve waakzaamheid. Dit komt omdat ze de behoefte voelen om altijd alert te zijn, klaar om elke vorm van agressie te ontvluchten.

Gedesorganiseerde gehechtheid en de moederfiguur

Verkeerde emoties

Kinderen die lijden aan deze gehechtheid vertonen tegenstrijdigheden. Ze kunnen bijvoorbeeld naar hun moeder toe rennen om een ​​knuffel te vragen en haar dan meteen weg duwen.

Kinderen worden wanhopig in deze situaties, omdat ze niet echt weten wat ze zelf willen. Als gevolg hiervan voelen ze zich erg ongemakkelijk wanneer iemand hen vraagt ​​wat ze willen.

Verwarring

• Kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid voelen verwarring of zijn bang voor het gedrag van hun moeder.
• De kinderen lijken de weg kwijt te zijn bij alles wat ze doen. Met andere woorden, de kinderen kunnen hun acties niet beheersen.
• De verwarring vindt plaats wanneer de moeder de kinderen voor de gek houdt of hen een ongemakkelijk gevoel geeft.

Verlegenheid of gereserveerdheid bij kinderen

De moeder zorgt voor een aanzienlijke emotionele afstand tussen zichzelf en de kinderen. Dit is een belangrijk kenmerk bij kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid.

Doordat de moeder zich onbekwaam voelt, kiest ze ervoor om afstand te bewaren. Ze kan bijvoorbeeld de gewoonte ontwikkelen om haar kinderen altijd op afstand te begroeten in plaats van hen te benaderen.

Willekeurig en inconsistent gedrag

Kinderen die last hebben van deze gehechtheid kunnen extreem verlegen zijn. Eigenlijk willen ze helemaal onzichtbaar blijven door de rest van de wereld. Tegelijkertijd kunnen ze vatbaar zijn voor woede-aanvallen.

Het is belangrijk om te onthouden dat dit gedrag willekeurig is. Het past ook vaak niet bij hun omstandigheden. Ze weten niet hoe ze genegenheid kunnen krijgen. Dit leidt ertoe dat ze zich op verschillende manieren uiten.

Zelfstimulatie

Het zoeken naar zelfstimulatie komt veel voor bij kinderen met gedesorganiseerde gehechtheid. Dit kan bestaan uit zichzelf slaan of met het hoofd ergens tegen aan te bonken.

Wat is de verklaring achter dit soort zelfverwonding? Onbewust proberen ze met deze acties hun geestelijke pijn te verlichten.

In de loop van de tijd kunnen ze hun eigen verdedigingsmechanismen vormen. Ze zijn bovendien experts in het verbergen van pijnlijke herinneringen. Ze laten alleen positieve herinneringen aan hun verzorgers naar boven komen.

In de meeste gevallen zijn deze zorgverleners enorm geromantiseerd.

Ze wenden zich niet tot hun ouders

Deze kinderen wenden zich niet tot hun ouders wanneer ze een probleem hebben. Dit komt omdat ze zich niet op hun gemak voelen.

Dit kan ertoe leiden dat ze in het geheim huilen of doelloos rondlopen. Heel ver bij hun ouders, hun problemen en zichzelf vandaan.

Deze kinderen hebben hoe dan ook professionele hulp nodig om een ​​gezonde relatie met hun ouders of zorgverleners te ontwikkelen.