Veroorzaak je angst bij je kind zonder het te weten?
Veroorzaak je angst bij je kind? Vaak en zonder het te beseffen, kunnen ouders bepaalde onzekerheden aanmoedigen die later worden weerspiegeld in de psycho-emotionele ontwikkeling van hun kinderen.
Daarom is het belangrijk om de symptomen te begrijpen en te ontcijferen die je kind ontwikkelt met betrekking tot stress en angst.
Wat zijn de oorzaken achter angst bij je kind?
Kinderen zijn over het algemeen positief en hebben meestal een goed humeur. Ze zijn altijd vol energie en op zoek naar nieuwe avonturen.
Wanneer het gedrag van een kind echter zonder aanwijsbare oorzaak langdurige veranderingen begint te vertonen is het tijd om actie te ondernemen. Het is belangrijk om de tijd te nemen en te analyseren wie of wat er achter deze verandering zit.
De eerste stap is voor ouders om aan zelfreflectie te doen en te vragen: zijn mijn houdingen en acties er verantwoordelijk voor dat mijn kind angstig wordt?
Je moet ook eens letten op andere vrienden en familieleden die vaak contact hebben met je kleintje.
Soms kunnen ouders onbewust onzekerheden bij hun kinderen aanmoedigen. Deze zelfde onzekerheden veroorzaken gevoelens van stress en angst.
Hoewel dit niet je bedoeling is, kan het zijn dat je angst opwekt bij je kinderen door overdreven gezaghebbend gedrag. Het tegenovergestelde uiterste – overmatige toegeeflijkheid – kan er ook voor zorgen dat een kind aan angst lijdt.
Hier zijn voorbeelden van specifieke gedragingen die angst bij kinderen kunnen veroorzaken:
- Overbezorgd ouderschap
- Je kind het recht ontzeggen om zijn of haar eigen persoonlijkheid te ontwikkelen
- Je kind niet toestaan om zijn of haar eigen beslissingen te nemen
- Constante kritiek
Tekenen en symptomen van angst bij kinderen
Kinderen die lijden aan angst en stress ontwikkelen zeer duidelijke symptomen die elke ouder kan identificeren. Het is echter belangrijk dat ouders op de hoogte zijn van de symptomen om ze te herkennen. Ouders moeten ook alert zijn op elke gedragsverandering die hun kind vertoont.
De symptomen van stress en angst hebben de neiging gelijktijdig te verschijnen in twee duidelijk afgebakende gebieden van het leven van het kind. De eerste is emotioneel en de tweede fysiek. Over het algemeen gaan deze twee gebieden hand in hand. Symptomen kunnen alleen komen of je kunt er meerdere tegelijk waarnemen.
Emotionele symptomen
Zonder twijfel is een van de meest duidelijke emotionele symptomen van angst een gebrek aan empathie. Een ander even overheersend symptoom is onverschilligheid.
Deze onverschilligheid kan gericht zijn op school en studies of zelfs speelgoed, vrienden en andere activiteiten waarvan je kind ooit heeft genoten.
Andere symptomen zijn verdriet, gebrek aan eetlust, prikkelbaarheid, agressief gedrag, angsten, onzekerheid en onvermogen om zich te concentreren.
Negatieve gedachten zijn ook vaak aanwezig bij kinderen die aan angst lijden.
“Wanneer het gedrag van een kind echter zonder aanwijsbare oorzaak langdurige veranderingen begint te vertonen, is het tijd om actie te ondernemen.”
Lichamelijke symptomen
Wanneer stress en angst hoge niveaus bereiken verschijnen er ook fysieke symptomen. Deze symptomen kunnen zo sterk zijn dat ze vaak verward worden met andere ziektes. Daarom is het belangrijk om ook aandacht te besteden aan de fysieke symptomen.
Angst kan een breed scala aan lichamelijke klachten veroorzaken. Je kind kan last krijgen van overmatig transpireren of hartritmestoornissen tot sterke hoofdpijn of buikpijn en alles wat daar tussenin zit.
Andere fysieke manifestaties kunnen uitingen zijn zoals stotteren, bedplassen, spierpijn, beven, flauwvallen, immobiliteit, frequente verkoudheid en overmatig huilen.
Hoe ga je om met angst bij je kind
De beste manier om de angst die je kind heeft onder ogen te zien is het identificeren en aanpakken van de oorzaak. Daarom is zelfreflectie de eerste stap.
De tweede stap is om te evalueren of de angst van je kind recent is of dat je kind het al een tijdje heeft. Misschien wil je een specialist raadplegen die je kind kan helpen om met deze negatieve gevoelens om te gaan.
Het onderhouden van een constante, open en respectvolle communicatie is de sleutel tot het opbouwen van het zelfvertrouwen van je kind. Tegelijkertijd kunnen ouders kleine veranderingen aanbrengen die hun kinderen helpen hun stressniveau te verminderen.
Het is heel belangrijk dat je niet overbezorgd bent over je kinderen. Wees ook voorzichtig met de dingen die je zegt om ze niet voortdurend te bekritiseren of te corrigeren.
Geef je kinderen de vrijheid om een aantal van hun eigen beslissingen te nemen in plaats van alles voor hen te beslissen. Dit zal helpen om de mentale en emotionele ontwikkeling van je kind te beschermen.
Als de angst bij je kind niet afneemt ondanks het naleven van de bovenstaande suggesties dan moet je professionele hulp zoeken. Een specialist kan psychologische hulp, medicatie en/of gezinsbegeleiding aanbevelen.
“De beste manier om de angst die je kind heeft onder ogen te zien is het identificeren en aanpakken van de oorzaak. Daarom is zelfreflectie de eerste stap.”
Veroorzaak je angst bij je kind? Gelukkig is dit een probleem dat met eenvoudige maatregelen kan worden opgelost.
De belangrijkste stap is het herkennen van de symptomen en gedragsveranderingen bij je kind om hem of haar te helpen deze emotionele toestand te overwinnen. Met een beetje geduld en veel liefde zal je kind weer gelukkig, enthousiast en vol energie worden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bragado, C., Bersabé, R., & Carrasco, I. (1999). Factores de riesgo para los trastornos conductuales, de ansiedad, depresivos y de eliminación en niños y adolescentes. Psicothema, 11(4). https://www.redalyc.org/html/727/72711415/
- Cárdenas, E. M., Feria, M., Palacios, L., & de la Peña, F. (2010). Guía clínica para los trastornos de ansiedad en niños y adolescentes. México: Instituto Nacional de Psiquiatria Ramón de la Fuente Muñiz.
- Fernandez, L. E. (2009). Ansiedad infantil e implicación de los padres: una revisión. Behavioral Psychology/Psicologia Conductual, 17(1), 67-88. https://go.galegroup.com/ps/anonymous?id=GALE%7CA226571530&sid=googleScholar&v=2.1&it=r&linkaccess=abs&issn=11329483&p=AONE&sw=w
- Reynolds, C. R., & Richmond, B. O. (1997). Escala de ansiedad manifiesta en niños (revisada). El Manual Moderno.