Zelfs sterke moeders voelen het gewicht van eenzaamheid
Je bent een sterke moeder en niemand twijfelt daaraan. Maar soms krijgen zelfs sterke moeders er genoeg van om zo te moeten zijn. Er zijn dagen dat je erin slaagt sterk te blijven, maar je voelt het ondefinieerbare gewicht van eenzaamheid… Het gewicht dat je in het geheim doet huilen.
Misschien ben je wel een alleenstaande moeder of heb je het gevoel dat je alleen opvoedt. Om wat voor reden dan ook zie je jezelf nu met een of meer kinderen om je heen die alleen en uitsluitend van jou afhankelijk zijn. En je weet dat je niet de enige bent.
Ook sterke moeders worstelen
Je weet dat er vóór jou al veel vrouwen (en ook mannen) zijn geweest die hebben geworsteld in het dagelijks leven waarin je moet koken, luiers verschonen, vermaken, opvoeden en een paar ogen in de rug moet hebben om risico’s te voorzien en die roekeloze maar schattige wezentjes te redden van duizend valpartijen en duizend gevaren.
Voor je kinderen probeer je altijd je beste glimlach op te zetten en in opperbeste stemming te zijn. Maar je kunt niet altijd de moed erin houden of stralende vreugde op je gezicht tatoeëren. Soms bereik je je grens. Want je kunt niet altijd sterk zijn als je, behalve moeder zijn, ook nog te maken hebt met je huishouden, rekeningen, onzekerheden. En de lichamelijke en geestelijke vermoeidheid die gepaard gaat met het gevoel dat je nooit alles gedaan krijgt.
Als al deze gewaarwordingen je bekend voorkomen, moet je over één aspect nadenken. Een verborgen depressie, het soort waar we ons niet altijd van bewust zijn, kan in veel gevallen uitmonden in een zware depressie.
Hoe hoger onze emotionele investering, hoe meer uitgeput we ons voelen. Als we daar de uitdaging van het alleen opvoeden aan toevoegen, neemt het risico toe.
We stellen dus voor dat je hierover nadenkt…
Sterke moeders hebben ook steun nodig
Er is een heel interessant boek over ditzelfde onderwerp, dat heet “The Ghost in the House: Motherhood, Parenting, and How to Fight Depression” (Het spook in huis: moederschap, ouderschap en hoe depressie te bestrijden) door Tracy Thompson. De schrijfster, een journaliste voor de Washington Post, schrijft over haar eigen ervaring met het opvoeden van kinderen.
Ze trotseerde depressies en vocht om te voorkomen dat haar kinderen de gevolgen van haar ziekte zouden ondervinden. Ze deed dat uit alle macht om een heel specifieke reden: ze herinnerde zich hoe haar jeugd was toen haar eigen moeder ook elke dag vocht met een depressie die nooit afdoende behandeld werd.
Het boek gaat ook in op een follow-up van meer dan 400 vrouwen om zich te verdiepen in angsten, problemen, en dat gevoel dat veel moeders vaak meer omarmt dan we denken. We hebben het over eenzaamheid. Maar in plaats van fysieke ‘eenzaamheid’ is wat ze echt voelen het gevoel dat niemand alles begrijpt wat ze doormaken.
Laten we dit eens in detail bekijken.
Geen enkele moeder zou de eerste maanden alleen moeten zijn
De meest complexe momenten voor een moeder zijn de maanden na de bevalling. Die eerste zes maanden waarin een baby zoveel van de moeder vraagt, kunnen in veel gevallen uitputtend zijn. Vooral als ze het alleen moeten doen.
Je weet dat je een sterke moeder bent, maar ieder mens heeft iemand nodig om mee te praten, iemand om ons raad te geven, onze lasten weg te nemen, ons te helpen, met ons in dialoog te gaan, enz. Familie is essentieel.
Onze vriendschappen zijn ook essentieel, net als naar buiten gaan om af en toe een frisse neus te halen, met andere mensen te communiceren, en de stilte van thuis te vermijden.
Een beeld om over na te denken
De illustratie die je hierboven ziet geeft ons een voorbeeld van een gevoel dat veel vrouwen op een bepaald moment hebben. Er zit een grote metafoor in en een ietwat grotesk beeld, dat weten we. Maar Sendak, de illustrator ervan, wilde verschillende aspecten benadrukken:
- Het gevoel dat onze identiteit verwatert. We worden moeder, en al zijn we er blij mee, doet die zeer intieme afhankelijkheid die je baby van je heeft ons soms als vrouw ‘verdwijnen’.
- Het is alsof we elke dag onze identiteit beetje bij beetje verliezen. Dit gevoel is niet gezond. We moeten het vermijden door verantwoordelijkheden te delen, en vooral door af en toe te rusten.
- Je bent moeder en dat zul je je leven lang blijven, maar dat betekent niet dat je ophoudt jezelf te zijn. Met je hobby’s, dromen, passies, en gewoontes.
Zelfs sterke moeders moeten een goed ondersteunend netwerk opbouwen
Weinig dingen kunnen heilzamer zijn dan andere moeders ontmoeten die in dezelfde situatie als jij verkeren. Hetzelfde kan gezegd worden van een ondersteunende partner of als een goede familie die je in het dagelijks leven helpt. Aarzel ook niet om andere moeders te helpen.
Het opbouwen van een ondersteunend netwerk van vrouwen die moeder zijn is iets dat lonend en verrijkend is, en op zijn beurt een lange traditie heeft. Die moederlijke kringen waar we angsten, vertrouwen en zorgen delen, en waar praten over onze kinderen iets heel therapeutisch is dat ons niet alleen helpt sterke moeders te blijven, maar ook om wijsheid te vergaren.
Dus vertel ons, heb jij al je eigen steunnetwerk?