Ontdek 7 mythes over hoogbegaafde kinderen
Wat weet jij over kinderen die hoogbegaafd zijn? Veel mensen hebben nooit nauw contact gehad met deze kinderen en houden er vaak onjuiste overtuigingen op na of geloven mythes over hoogbegaafde kinderen.
Inzicht in de realiteit van deze kinderen is van essentieel belang om de stigma ‘s die hen omringen weg te nemen en hen de best mogelijke ontwikkeling te bieden.
Vandaag gaan we daarom enkele veel voorkomende mythes over hoogbegaafde kinderen ontkrachten.
Speciale capaciteiten
Volgens schattingen (Spaanse link) heeft ongeveer 2 tot 5% van de kinderen superieure academische gaven. Maar slechts een klein percentage van hen wordt geïdentificeerd, terwijl de overgrote meerderheid hun hele leven doorbrengt zonder zich van hun toestand bewust te zijn.
Het zich niet bewust zijn van hun situatie leidt ertoe dat deze kinderen te maken krijgen met de moeilijkheden van het niet krijgen van adequate zorg voor hun behoeften.
De kinderen die wel geïdentificeerd worden, krijgen daarentegen te maken met een reeks vooroordelen die niet altijd de werkelijkheid weerspiegelen.
Welke kinderen vallen in de categorie hoogbegaafd?
Menselijke intelligentie wordt vaak gemeten met gestandaardiseerde tests, zoals de schaal van Wechsler, die een maat opleveren voor het intelligentiequotiënt (IQ).
De gemiddelde score die de bevolking haalt ligt rond de 100 punten. Iemand is dus begaafd als zijn resultaten meer dan 130 IQ-punten bedragen.
In het algemeen blinken begaafde kinderen uit op verschillende academische gebieden, zoals taal, abstract redeneren, logica, of rekenen. Ze kunnen echter ook opvallen door hun creativiteit, hun psychomotorische vaardigheden of hun artistieke vermogen.
Geen twee hoogbegaafde kinderen zijn hetzelfde, zelfs niet degenen die op tests hetzelfde scoren.
We moeten dus vermijden om deze conditie te veralgemenen en overhaaste conclusies te trekken.
Enkele mythes over hoogbegaafde kinderen
We zijn er zeker van dat je meer dan eens de volgende mythes over hoogbegaafde kinderen gehoord hebt. Maar, zoals je zult zien, zijn ze niet altijd waar. Let goed op om de kenmerken van deze kinderen beter te begrijpen.
1. Ze vertonen een vroege ontwikkeling
Dit is gedeeltelijk waar, want veel hoogbegaafde kinderen verwerven sommige vaardigheden eerder dan hun leeftijdsgenoten. Bijvoorbeeld spraak, lezen, of zindelijkheidstraining.
Maar de omgeving die hen omringt speelt ook een belangrijke rol. Hun gemak om te leren wordt vergroot als ouders dat aanmoedigen en ondersteunen. Een niet-stimulerende omgeving of een omgeving met nalatige verzorgers kan de ontwikkeling van deze kinderen afremmen.
2. Hoogbegaafde kinderen presteren goed op school
Veel mensen zijn geneigd te denken dat deze minderjarigen uitstekende cijfers halen en goed presteren in de klas. Paradoxaal genoeg is vaak het tegendeel het geval.
Het huidige onderwijssysteem, gebaseerd op mechanische en repeterende taken, motiveert of koestert de nieuwsgierigheid van begaafde kinderen niet. Daarom hebben deze kinderen de neiging zich te vervelen of ongeïnteresseerd te zijn in vakken en matige prestaties te leveren.
Ze kunnen ook gedragsproblemen vertonen. Velen van hen worden zelfs verkeerd gediagnosticeerd met ADHD en andere soortgelijke etiketten.
3. Ze zijn eenzaam en hebben problemen met socialiseren
Het stereotype van een hoogbegaafd kind doet ons denken aan een kind met slechte sociale vaardigheden dat verlegen is, teruggetrokken, en niet in staat zich in de groep te integreren. Dit is echter niet altijd het geval en in feite hebben deze minderjarigen juist de neiging goede communicatieve vaardigheden te hebben, empathisch te zijn en een groot gevoel voor eerlijkheid te hebben.
Door hun vergevorderde ontwikkeling zijn ze echter geneigd een intieme en bevredigende soort vriendschap te zoeken, die gebaseerd is op gemeenschappelijke interesses en wederzijdse steun. Daarom zijn ze geneigd deze band met oudere mensen te zoeken en vinden ze kinderen van hun leeftijd kinderachtig of oninteressant.
4. Ze zijn vreemd en excentriek
Hoogbegaafden zijn niet excentriek en lopen niet per se een verhoogd risico op psychische stoornissen. Wel kunnen ze een grote gevoeligheid hebben voor de hen omringende omgeving. Hun hersenen kunnen namelijk een grotere hoeveelheid prikkels opvangen, en de manier waarop ze die verwerken is anders.
Deze kinderen ervaren intensere emoties en kunnen diep verontrust zijn door gebeurtenissen als armoede of onrechtvaardigheid in de wereld. Dit is iets ongewoons bij kinderen van hun leeftijd en het kan voor anderen vreemd overkomen.
Het is echter te wijten aan de asynchrone ontwikkeling tussen hun verstand en hun emotionaliteit (die nog steeds die van een kind is).
5. Ze leren alles op eigen houtje
Hoewel hoogbegaafde kinderen een groter vermogen tot leren hebben, kan onderwijs niet ontbreken. Met andere woorden, ze weten niet alles vanaf het moment dat ze geboren worden en ze zijn ook afhankelijk van volwassenen om hen te begeleiden, te motiveren en te sturen.
In feite worden ze erkend als mensen met speciale onderwijsbehoeften en hebben ze recht op de nodige aanpassingen, zodat hun onderwijs in overeenstemming is met hun mogelijkheden.
6. Het zijn miniatuur-volwassenen
De ontwikkeling van het verstand van deze minderjarigen kan ons doen denken dat het miniatuur-volwassenen zijn, maar we mogen niet vergeten dat het nog steeds kinderen zijn.
Ze moeten nog spelen, ontdekken en leren. Ze voelen woede en frustratie zoals alle andere kinderen en ook moeten ze leren hun emoties te reguleren. We moeten niet eisen dat ze zich gedragen op een manier die hun ontwikkelingsmogelijkheden te boven gaat.
7. Hoogbegaafde kinderen zijn het gevolg van goede vroege stimulatie
Tot slot is een van de grootste mythes over hoogbegaafde kinderen dat ze het product zijn van krachtige vroege stimulatie.
Het is ongetwijfeld altijd positief om de intellectuele ontwikkeling van de zuigeling te bevorderen en te begeleiden. Maar hoogbegaafdheid heeft een belangrijke genetische component en het is niet mogelijk om hoge capaciteiten bij kinderen te produceren door ze alleen maar te overprikkelen.
Mythes over hoogbegaafde kinderen: conclusie
Kortom, hoogbegaafde kinderen zijn geen homogene groep. Integendeel, ze vertonen een grote verscheidenheid, zoals alle menselijke wezens.
Daarom moet je, voordat je ze veronderstelt, veroordeelt of in een hokje plaatst, jezelf toestaan hun realiteit uit de eerste hand te leren kennen. En als je als leerkracht of ouder vermoedt dat een kind hoge begaafdheden heeft, aarzel dan niet om professionele begeleiding te zoeken. De juiste zorg krijgen kan namelijk een groot verschil maken.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- García-Rona, A., & Sierra-Vázquezb, J. (2011). Niños con altas capacidades intelectuales. Signos de alarma, perfil neuropsicológico y sus dificultades académicas. An pediatr contin, 9(1), 69-72.
- Benito, Y., Moro, J., & Alonso, J. A. (2015). ¿Qué es la inteligencia? Validez del test WISC-IV para medirla. Criterios de corrección para alumnos con superdotación intelectual. Ideacción, 29.
