Cross-over leren: wat is het?
Zou een leerling kunstgeschiedenis kunnen leren door een museum te bezoeken? Zouden kinderen tijdens een excursie enkele plantensoorten kunnen herkennen? Kunnen wiskunde en statistiek tieners helpen bij het plannen van sociale projecten? Volgens cross-over leren is het antwoord op al deze vragen “ja”:
Dit komt voornamelijk omdat alle vragen zich richten op de basis van cross-over leren, wat betekent dat wat kinderen op school leren verbonden wordt met situaties die informeel, plezierig en aantrekkelijk zijn. Op die manier vindt echt zinvol onderwijs plaats.
Cross-over leren
Dit is een methode die formele en informele onderwijsomgevingen wil verenigen. Cross-over leren probeert dus academische inhoud en alledaags leren met elkaar te verbinden. Het probeert zo schoolwerk te verbinden met ervaringen buiten de school.
Het Sharples 2015 rapport (Engelse link) spreekt over cross-over leren als een alternatieve leeromgeving buiten het klaslokaal. Het is een studie van het Institute of Educational Technology van de Open Universiteit van het Verenigd Koninkrijk over cross-over leren. Daarin onderzochten onderzoekers nieuwe vormen van onderwijs die het klaslokaal verbinden met het leren van alledag.
Het rapport stelt dat “Ervaringen uit het dagelijks leven het leren op school en op de universiteit kunnen verrijken; vragen en kennis uit het klaslokaal toevoegen kan het informele leren verdiepen.”
Zoals de naam al doet vermoeden, wordt er gekruist tussen verschillende leercontexten. Het rapport stelt, “deze verbindingen werken in beide richtingen.” Met andere woorden, zowel het academisch als het dagelijks leren gaan beter als ze samen voorkomen.
Cross-over leren om leerlingen te motiveren en hun interesse te wekken
Vanuit motiverend oogpunt is cross-over leren een interessante lesmethode voor leraren. Leerstof koppelen aan wat de leerlingen leuk vinden is een manier om hun aandacht en belangstelling voor leren te wekken.
Kinderen leren bepaalde vakken beter als ze buiten het klaslokaal worden gebracht. Zoals cross-over leren suggereert, zouden veel schoolvakken leuker kunnen zijn als we ze koppelen aan iets praktisch.
Er zijn dus dagelijkse ervaringen die, in een cross-over leercontext, als leermogelijkheden worden beschouwd. Het gaat bijvoorbeeld om uitstapjes naar de natuur en bezoeken aan musea, theaters of tentoonstellingen.
In al deze situaties kunnen leerlingen alledaagse werkelijkheden interpreteren die voor hen leuker zijn, in het licht van wat ze op school leren.
Cross-over leren en nieuwe technologieën
In dit huidige tijdperk hebben nieuwe technologieën de manier waarop we onderwijzen en leren veranderd. Dankzij deze technologieën zijn er veel leermogelijkheden ontwikkeld en gediversifieerd, zowel in meer formele als informele contexten.
Zowel binnen als buiten het klaslokaal speelt technologie een sleutelrol. De nieuwe virtuele omgevingen, onderwijsplatforms en online onderwijs zijn belangrijke hulpmiddelen geworden om onderwijs mogelijk te maken en te verbeteren.
Het is dus veel zinvoller voor cross-over leren om nieuwe technologieën te gebruiken en zo te proberen een meer omvattende, complexe en blijvende vorming te garanderen.
De noodzaak om kennis te verbinden met formele en informele onderwijscontexten
Naast de behoefte aan formeel en geïnstitutionaliseerd onderwijs heb je ook informeel leren nodig. En dat gebeurt op een meer natuurlijke manier overal en altijd. Bovendien is het voor veel mensen een leukere manier om te leren.
In het algemeen hangt informeel leren nauwer samen met de omgeving, ervaringen, en hoe mensen leven. De meeste spelen in op intrinsieke motivaties, smaken, en de specifieke behoeften van de leerlingen. Ook zijn ze verbonden met verschillende leerdoelen.
In de huidige maatschappij is het belangrijk om zowel formeel als informeel leren in het onderwijs te gebruiken. Ook maakt echt leren gebruik van zowel academische als alledaagse kennis.
Tot slot is het erg belangrijk dat wat in het klaslokaal gebeurt kan kruisen met wat er buiten gebeurt, in het dagelijks leven, en vice versa.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Sharples, Mike; Adams, Anne; Alozie, Nonye [et al.] (2015). “Innovating Pedagogy 2015: exploring new forms of teaching, learning and assessment, to guide educators and policy makers”. Open University Innovation Report 4. Milton Keynes: The Open University. Recuperado de https://iet.open.ac.uk/file/innovating_pedagogy_2015.pdf
- Pereira, S., Fillol, J. y Moura, P. (2019). El aprendizaje de los jóvenes con medios digitales fuera de la escuela: De lo informal a lo formal. Comunicar: Revista Científica de Comunicación y Educación, 27(58), pp. 41-50.
- Breuer, H., Baloian, N. y Konow, R. (2007). Integración móvil de aprendizaje formal e informal. In Proceedings of the Interacción 2007 workshop. Zaragoza, Spain. Retrieved from http://www. aipo. es/articulos/1/12437 (v2). pdf.
- Fernández García, C. M. y Rodríguez Menéndez, M. D. C. (2005). Educación formal, no formal e informal en el Espacio Europeo: nuevas exigencias para los procesos de formación en educación. Aula Abierta, 85. Recuperado de http://digibuo.uniovi.es/dspace/bitstream/10651/26947/1/AulaAbierta.2005.85.45-56.pdf
- Ballineas, A. N. M. (2011). La familia y el museo como sistemas creativos, propicios para el aprendizaje informal (Doctoral dissertation, Universidad Autónoma de Madrid).
