Sleutels om de preadolescentie vanuit psychologisch oogpunt te managen

Om de preadolescentie in goede banen te leiden, moeten we ook naar onszelf kijken. Dit is een nieuwe fase die vereist dat we veranderingen omarmen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Maria Fátima Seppi Vinuales.

Geschreven door Maria Fátima Seppi Vinuales

Laatste update: 05 februari, 2023

Wanneer zijn ze zo groot geworden? Hoe is het zo snel gegaan! Deze uitdrukkingen laten zien hoe verbaasd we zijn wanneer kinderen ophouden kinderen te zijn en, geleidelijk, de adolescentie bereiken. Het leren omgaan met de preadolescentie vereist een uitgebreide en complexe aanpak, waarbij volwassenen het proces moeten vergemakkelijken. Laten we eens kijken naar enkele sleutels om dat te doen.

7 sleutels om de preadolescentie vanuit psychologisch oogpunt in goede banen te leiden

De preadolescentie is de overgangsperiode die optreedt tussen de leeftijd van 9 en 12 jaar. Op progressieve wijze impliceert het het verlaten van de kindertijd om aan een nieuwe fase te beginnen.

Zoals bij elk nieuw begin vereist het een reeks verschillende bewegingen in een poging zich aan deze situatie aan te passen. Laten we dus eens kijken naar enkele aanbevelingen om de preadolescentie vanuit psychologisch oogpunt in goede banen te leiden.

1. Leren hun tijd en ruimte te respecteren

Het is belangrijk dat je je kinderen leert ontcijferen. Dat wil zeggen, misschien beginnen ze wat meer intimiteit en privacy nodig te hebben, wat niet betekent dat je ze helemaal loslaat. Het gaat erom dat je een evenwicht kunt vinden tussen aanwezig zijn en niet te overweldigend of invasief zijn.

2. Praat met pre-tieners over de veranderingen die ze doormaken

Het biologische ritme van elk lichaam is anders. Sommige preadolescenten beginnen hun eerste lichamelijke veranderingen vroeg te ervaren, terwijl anderen dat pas later doen. Dit lichamelijke bewijs roept ook bepaalde onzekerheden en onzekerheden op. Daarom is het het beste om deze veranderingen te normaliseren, informatie te geven en te anticiperen op wat er gaat gebeuren.

Het is heel belangrijk om te weten dat ze op psychologisch en emotioneel niveau niet altijd voorbereid zijn op deze fase. Vandaar de noodzaak om als brug te kunnen fungeren en hen te helpen met de situatie om te gaan.

3. Toon interesse en praat met je preteens

Dialoog is een instrument van enorme steun en hulp. Bovendien laat het de deur open, zodat je kinderen naar je toe kunnen komen als ze een probleem hebben, zonder angst zich veroordeeld te voelen. Je moet deel uitmaken van hun wereld en vermijden dat bepaalde onderwerpen taboe zijn.

Het is beter voor hen om thuis antwoorden op hun vragen te vinden. Als we iets niet weten, kunnen we het samen met hen onderzoeken of advies inwinnen, maar het probleem onder het tapijt te vegen zal alleen maar een nieuw probleem opleveren.

4. Let op de uitdrukkingen die je gebruikt om te communiceren

Vaak benadrukken we, zonder het te beseffen, de verandering die ze meemaken. Je bent mijn baby niet meer, je bent zo veranderd, je was vroeger niet zo! Deze en andere zinnen kunnen bepaalde emoties oproepen.

Soms combineren ze een beetje nostalgie, en andere keren een beetje geklaag. Het is belangrijk dat we dit proces ook begeleiden met de manier waarop we met pre-adolescenten communiceren. In feite is een manier om nabijheid en medeplichtigheid tot stand te brengen ook het luisteren naar en spreken van hun eigen taal. Zo opent zich een andere weg voor de dialoog.

5. Maak de regels soepeler tijdens de preadolescentie

Roosters, uitstapjes en toestemmingen kunnen niet meer zijn zoals vroeger. Beetje bij beetje moeten we kinderen toestaan hun vrijheid te gaan uitoefenen. In elk geval moet dat altijd met verantwoordelijkheid gebeuren en in overeenstemming met de ingeprente waarden.

6. Begrijp hun stemmingswisselingen

Preadolescentie gaat ook gepaard met variaties in emotionele toestanden. Het ene moment gaat alles goed met hun vrienden, en de volgende dag praten ze niet eens met elkaar. Allereerst is het belangrijk om te proberen ons in hen in te leven in plaats van boos te worden als eerste reactie. Daarna moeten we hen begeleiden bij de beste manier om hun emoties te uiten.

7. Hun vrienden leren kennen

In het leven van preadolescenten begint de groep van leeftijdsgenoten een cruciale rol te spelen. Belangstelling tonen voor wie hun vrienden zijn heeft een dubbel effect. Aan de ene kant is het een manier om betrokken te raken en verbonden te blijven met kinderen. En aan de andere kant heeft het ook een preventieve insteek, omdat we bepaalde situaties vroegtijdig kunnen ontdekken.

Onszelf managen om de preadolescentie te managen

De komst van kinderen in de preadolescentie confronteert ons, als volwassenen en ouders, ook met een nieuwe fase in ons leven. Vaak richten we ons op hun veranderingen en emoties, maar we vergeten dat wij ook deel uitmaken van het hele proces (Spaanse link).

Plotseling interpreteren we deze beproeving van hun onafhankelijkheid als verlating en we verzuimen toe te geven dat ze beetje bij beetje hun eigen ruimtes beginnen te openen en hun eigen beslissingen nemen. Kortom, ze vormen de weg naar hun eigen identiteit en autonomie.

Het is absoluut noodzakelijk dat we dicht bij onze kinderen staan, maar ook dat we hen toestaan fouten te maken en dat we niet proberen al hun problemen op te lossen. Natuurlijk moeten we hen altijd begeleiden.

Als volwassenen daagt dit ons uit tot een nieuwe rol, wat betekent dat we rouwen om de vroegere situatie. Voorheen waren deze baby’s en kinderen volledig van ons afhankelijk. Nu hebben ze ons ook nodig, maar tegelijkertijd proberen ze hun eigen tempo te bepalen.

Het managen van de preadolescentie is een teamprestatie, waarbij zowel het welzijn van de jongeren als van de volwassenen die hen begeleiden van groot belang is.