Ik ben geen perfecte moeder maar ik doe altijd mijn best
De maatschappij eist van ons dat we moeder zijn en onze kinderen opvoeden alsof we geen ander werk hebben. Maar tegelijk schrijft deze maatschappij ons voor dat we werken en even productief zijn als wanneer we geen kinderen zouden hebben. Ik besteed hier geen aandacht aan. Ik weet dat ik geen perfecte moeder ben, maar ik doe altijd mijn best.
Moeder zijn is niet gemakkelijk, en iedereen die je iets anders vertelt liegt. Ik ben een moeder die van mijn fouten leert. Mijn kinderen zijn mijn grootste leraren. Ik weet dat ik fouten maak en dat ik niet altijd de juiste beslissingen neem, maar ik neem ze altijd in het belang van mijn kinderen en gezin.
Sinds ik moeder werd
Ik werd al moeder voordat ik mijn eerste kind in mijn armen hield. In feite werd ik moeder toen ik voor het eerst ontdekte dat ik zwanger was. Dat was het moment dat ik beslissingen begon te nemen in het belang van mijn baby.
Ik zorgde beter voor mijn gezondheid en voor elk aspect van mijn leven, zodat mijn baby zich goed zou ontwikkelen. Mijn enige prioriteit was dat mijn baby gezond geboren zou worden en dat ik hem of haar met onvoorwaardelijke liefde zou kunnen opvoeden.
Ik begon voor mezelf te zorgen, zodat ik in staat zou zijn voor hem of haar te zorgen. Ik vulde mijn hart met liefde zodat ik die aan mijn kinderen kon schenken. In feite heeft mijn hele bestaan zin dankzij hun glimlach. Ik zie hoe ze groeien en hoe ze de wereld ontdekken. Op hun beurt geven ze me het meest waardevolle in mijn leven: hun onvoorwaardelijke liefde.
Moeder zijn heeft mijn leven totaal veranderd. Ik heb geleerd van elk klein dingetje in het leven te genieten. Bijvoorbeeld het waarderen van een echt goede nachtrust. Want soms hebben mijn kinderen me ‘s nachts nodig en doe ik geen oog dicht. Hoe dan ook, boven alles heb ik geleerd dat ik niet perfect ben en dat het oké is dat niet te zijn.
Ik wil geen perfecte moeder zijn
Eigenlijk wil ik helemaal niet perfect zijn. Ik doe gewoon altijd mijn best. Soms verlies ik mijn geduld en moet ik diep ademhalen en tot 10, 100, of 1000 tellen… Dat is echter het moederschap. Niet weten wat we gaan eten en wat pasta en tomatensaus bij elkaar gooien, me naar school haasten omdat ik te laat kom, en niet begrijpen hoe andere moeders of gezinnen het doen omdat ik gewoon niet genoeg uren in de dag lijk te hebben….
Ik heb me ook schuldig gevoeld voor veel dingen. Ik verwijt mezelf bijvoorbeeld vaak dat ik:
- Mijn geduld verlies.
- Taken aan anderen delegeer omdat ik ze gewoon niet allemaal aankan.
- Ongeduldige of geïrriteerde antwoorden geef als stress of bezorgdheid de overhand over mij krijgt.
- Niet altijd zo aanhankelijk ben als ik zou willen.
- Niet genoeg eten in de koelkast heb omdat ik geen tijd heb gehad om boodschappen te doen.
Schuldgevoel zegt me dat ik niet perfect ben
Dit alles geeft me een slecht gevoel. Toch ben ik me ervan bewust dat er geen goede of slechte emoties zijn. In feite zijn alle emoties belangrijk en nodig om te weten wat we op elk gegeven moment nodig hebben. Schuldgevoelens geven me echter vaak het gevoel dat ik een verre van perfecte moeder ben.
Anderzijds weet ik dat het nodig is om al mijn emoties te voelen, te uiten en te beheren. Ik weet dat je slecht voelen de dingen alleen maar erger maakt. Het is dus beter om mijn onvolkomenheden te accepteren. Om me ervan bewust te zijn dat dit deels is wat me op mijn eigen manier uniek en perfect maakt, voor mijn kinderen en gezin.
Ik wil niet mijn geduld verliezen of prikkelbaar zijn. Ik wil niet vergeten de boodschappen te kopen. Toch moet ik accepteren dat ik niet volmaakt ben. Ik ben menselijk, en fouten maken is absoluut normaal. Ik wil geen perfecte moeder zijn, ik wil gewoon elke dag van mijn leven mijn best doen.
Ja, ik heb fouten, maar ik heb ook veel deugden. Daarom weet ik dat ik mezelf niet te hard aan moet pakken of me zo schuldig moet voelen. Want elke dag vecht ik voor mijn kinderen, zodat het ze aan niets ontbreekt.
Ik probeer elke dag een betere moeder te zijn, ik probeer geduldiger te zijn. In feite gaat er geen dag voorbij dat ik ze niet overlaad met knuffels en kusjes, hoe angstig of gestrest ik me ook voel.
Ik ben geen perfecte moeder, ik leer van mijn fouten
Ik leer van mijn fouten. Als ik fout zit, verontschuldig ik me en vraag om vergeving. Ik probeer mijn kinderen te laten inzien dat ik geen perfecte moeder ben, dat ik ook niet probeer een perfecte moeder te zijn, en dat dat niet erg is. Ongelijk hebben is oké. Ik weet echter dat ik altijd verantwoordelijk moet zijn voor mijn daden.
Ik heb geleerd te vergeven, mezelf te vergeven en om vergeving te vragen wanneer dat nodig is. Schuldgevoel zal me nooit helpen… het is destructief! Ik wil me niet meer schuldig voelen omdat ik te weinig tijd heb, omdat ik geen gezondere maaltijd gemaakt heb, of omdat ik mijn zoon niet genoeg help met zijn huiswerk en ik wil dat hij zelfstandiger wordt. Ik voel me niet schuldig als mijn kinderen met elkaar kibbelen.
Elke dag beheer ik mijn leven zo goed ik kan. Ik ben niet perfect, maar ik doe mijn best. In feite is mijn missie niet om perfect te zijn.
Mijn missie is dat mijn kinderen opgroeien tot zelfstandige, gelukkige kinderen, met een goed gevoel van eigenwaarde en emotionele intelligentie, en zonder onder druk gezet te worden om perfect te zijn. Perfectie bestaat immers niet eens. Laten we allemaal gewoon het leven leven en ervan genieten, samen met onze gezinnen.
