Wat te doen als je kind bij je wil slapen?

In het artikel van vandaag hebben we het over wat je kunt doen als je kind bij je wil slapen. Geleidelijk begeleiden is het antwoord.

Elke stap die we in het ouderschap zetten is een uitdaging. Soms is de weg zo bergopwaarts dat het lijkt alsof we het niet zullen halen. Maar als we terugkijken, beseffen we dat de meeste dingen op zijn tijd gebeuren en dat geduld een belangrijke factor is voor ons welzijn. Een van die veel voorkomende uitdagingen is kinderen zover te krijgen dat ze alleen in hun eigen bed slapen. In dit artikel vertellen we je wat je kunt doen als je kind bij je wil slapen.

De meeste ouders vragen zich af wat te doen als hun kind bij hen wil slapen en er circuleren veel recepten, overtuigingen en onsamenhangende informatie over dit onderwerp.

Het probleem ontstaat als we deze aanbevelingen kritiekloos toepassen en onszelf ervan overtuigen dat de kennis buiten ligt, bij andere mensen. We schakelen ons instinct uit en vergeten een cruciaal punt. Namelijk dat het antwoord recht voor ons ligt, in dat kind dat ons zal laten zien wanneer de tijd rijp voor hem is.

Waarom je kind bij je wil slapen

Het is waar dat volwassenen uitrusten en hun privacy terugkrijgen als kinderen in hun eigen kamer slapen. De eerste jaren van het ouderschap zijn veeleisend, zowel wat tijd als lichamelijke inspanning betreft. Daarom is het begrijpelijk dat ouders hun kwaliteit van leven willen verbeteren. Maar niet ten koste van het alleen laten van kinderen met hun angsten.

Daarom is het belangrijk een middenweg te vinden en de tijd van aanpassing van elk kind aan de nieuwe kamer te respecteren. Het is logisch dat je kleintje angst of onzekerheid voelt, vooral als alles donker en stil is in huis.

Moet je hem laten huilen om eraan te wennen? Nee, dit is helemaal niet aan te bevelen. Het doel is dat ze wennen aan alleen slapen, niet dat ze eenzaamheid naturaliseren.

Kinderen moeten leren dat hun ouders aanwezig zullen zijn als ze hen nodig hebben, want ze hebben een behoefte aan gehechtheid en genegenheid die door hun verzorgers beschermd moet worden. Anders kan het proces van alleen slapen nog ingewikkelder worden.

Begeleid je kind met empathie

Tegelijk moet er ook rekening mee gehouden worden dat het denken van kinderen gekenmerkt wordt door magisch te zijn, Ze geloven namelijk in spoken en monsters en begrijpen geen figuurlijke taal. Bovendien maakt angst voor het donker (Spaanse link) als zodanig deel uit van evolutionaire angsten. Daarom is het te verwachten dat kinderen angst ervaren als ze alleen in hun kamer worden gelaten.

Als we dit begrijpen kunnen we onze verwachtingen en onze eisen aanpassen aan de mogelijkheden van dat kind van vlees en bloed dat in ons huis woont. We hoeven niet altijd te handelen naar de wensen, wilsbeschikkingen, recepten of aanbevelingen die we van anderen krijgen.

Als je je kind met empathie kunt begrijpen, kun je het met respectvol ouderschap begeleiden.

Hoe help je kinderen om alleen te slapen

Buiten de aanbevelingen gaat het erom te begrijpen dat de sleutel is om langzaam te gaan. Het is ook belangrijk dat de ouders het eens zijn met de doelstellingen. Dat ze de strategieën bespreken, en dat ze samenhangend en consequent zijn in hun beslissing. Want als dit niet gebeurt, worden verwarrende boodschappen doorgegeven. Dat verhindert dus dat de gewenste gewoonte vorm krijgt.

Laten we daarom eens kijken naar enkele tips om in gedachten te houden als je kinderen begeleidt om alleen te slapen.

Creëer slaaproutines als je kind bij je wil slapen

Dit betekent het aannemen van enkele gewoonten die het kind voorbereiden op het moment van slapengaan. Bijvoorbeeld tanden poetsen, pyjama aantrekken, een verhaaltje voor het slapengaan voorlezen, enz. Het is ook goed om vroeg te eten met een lichte maaltijd en de beeldschermen minstens 2 uur voor het slapengaan uit te zetten.

Voer aangename overgangsacties uit

Als je kind geniet van de periode voor het slapengaan, zal het zeker vrediger in slaap vallen en beter rusten. Samen naar bed gaan om bijvoorbeeld een verhaaltje te lezen, te praten over het mooiste van hun dag, of dankbaar te zijn voor wat je hebt is een goede manier om veiligheid te bieden om de nacht tegemoet te gaan.

Bevorder de autonomie van het kind gedurende de dag

Hen aanmoedigen om dingen zelf te doen zonder hulp is een goede strategie om zelfvertrouwen en persoonlijke veiligheid op te bouwen.

Anticipeer, luister en geef aandacht aan de behoeften van het kind

Weten wat er gaat gebeuren voordat het gebeurt maakt het mogelijk om angst op elke leeftijd te reguleren. Daarom kun je je kind het beste laten weten dat als hij midden in de nacht wakker wordt, hij je kan roepen en dat je naar zijn kamer zult komen. Laat hem ook zijn angsten vertellen. Laat hem je vragen stellen, en wees er zeker van dat je hem niet in de steek zult laten.

Als je kind bij je wil slapen: kalmeer zonder boosheid of frustratie

Bedenk dat het instellen van een gewoonte geduld, steun en begrip vraagt. Veel deskundigen bevelen aan dat, in plaats van het kind na een nachtelijk ontwaken naar het ouderlijk bed te laten terugkeren, een van de ouders in het bed van het kind gaat liggen om het te kalmeren.

Tot slot is het de moeite waard rekening te houden met de bijdragen van neuropsycholoog Álvaro Bilbao (Spaanse link). Hij stelt dat aanbevelingen over slapen vaak op uitersten gebaseerd zijn. Of we laten ze huilen of we slapen samen met ze. Het echte leven heeft echter nuances en het opbouwen van eigen opties is volkomen geldig.

Alleen leren slapen kan niet ten koste van alles

Respectvol zijn bij het begeleiden van onze kinderen om hun eigen bed te kiezen is een van de sleutels om ze zover te krijgen dat ze niet meer bij ons slapen. En dit beperkt zich niet tot het bereiken van een bepaald doel, maar weerspiegelt de manier waarop we ons tot hen moeten verhouden.

Wees voorzichtig met het blindelings toepassen van die methodes die suggereren je kinderen te laten huilen en niet te reageren op hun geroep. Zeker, met die methoden zullen kinderen na een tijdje leren alleen te slapen. Maar wel ten koste van het gevoel dat hun emoties er niet toe doen.

Dus, wat is de prijs die we bereid zijn te betalen zodat onze kinderen leren alleen te slapen? Hierover nadenken is onze verantwoordelijkheid als volwassenen. Handelen naar onze principes is onze plicht als ouders.