De nalatenschap die een goede vader voor zijn kinderen achterlaat
Rousseau zei altijd dat een goede vader honderd leraren waard is. Als we er echt over nadenken, laten weinig mensen een dergelijk vroeg emotioneel stempel op ons geheugen achter, zo’n diepe en beslissende vingerafdruk.
Onze vaders laten een nalatenschap achter vol met het soort lessen die ons helpen het leven met meer moed en zekerheid onder ogen te zien.
Wanneer een vader zijn kinderen in zijn armen neemt, beschermt hij hen en geeft hij hen kracht. Hij kalmeert hun angsten, troost ze en zorgt voor een glimlach op hun kleine gezichten.
Weinig plaatsen zijn troostrijker en vrediger dan dit perfecte plekje tussen de borst van een vader en zijn armen. Het is die speciale plaats waar we het sterke kloppen van zijn hart voelen.
Iets wat we allemaal weten, is dat de taak van het ouderschap niet op slechts één geslacht betrekking heeft. Zowel moeders als vaders zijn gidsen voor hun kinderen. Het zijn leraren en krachtige rolmodellen in het leven van hun zonen en dochters.
Sterker nog, tegenwoordig nemen steeds meer vrouwen een plaats in op de arbeidsmarkt en in het bedrijfsleven. Met als resultaat dat mannen een actievere rol in het verzorgen en het opvoeden van hun kinderen innemen.
Veel vaders doen nu hun deel van het huishouden en andere huishoudelijke taken. Er zijn zelfs mannen die ervoor kiezen alleenstaande ouders te zijn.
In het verleden werd de rol van een man thuis meer gezien als die van een ‘kostwinner’ en een ‘handhaver’. Ze zouden een handje helpen als dat nodig is of ingrijpen om te disciplineren.
Maar voor het grootste deel was hun rol bij het opvoeden van hun kinderen tamelijk passief. Daar komt nu verandering in.
Hoewel vaders geen borstvoeding kunnen geven, spelen ze een steeds actievere rol bij het voeden van hun kleintjes.
Ook zij worden ‘s nachts duizend keer wakker en krijgen weinig slaap. Ze verschonen luiers en wiegen hun nageslacht met dezelfde liefde en tederheid als een moeder. En ze voelen dezelfde behoefte om hun kinderen dichtbij te hebben.
Dit is waar we het vandaag over willen hebben in Je bent mama.
De deugden van een goede vader blijven voor altijd in het hart van een kind
We leven in een wereld waar het lijkt alsof niets eeuwig duurt. Net zoals de onlangs overleden socioloog Zygmunt Bauman zei, worden we bepaald door een liquide samenleving die alles recyclet. Dingen duren heel kort en worden vervangen door anderen in onze ultieme ambitie om te consumeren en te experimenteren…
Nu, als onze kinderen volwassen worden, kunnen ze zich laten meeslepen door deze consumptieve neiging. Maar hier is iets dat hen altijd zal blijven verankeren- onze kinderen zullen altijd de blijvende nalatenschap dragen van een goede vader die hen altijd heeft geleid.
De invloed van een vader verslijt nooit en kan nooit worden vervangen.
Elk stukje advies, zinvolle herinnering, omhelzing… Deze momenten zijn als suikerklontjes die oplossen in het hart van een kind en het vullen met zoetheid, magie en vastberadenheid. Dit is iets blijvend, constant en eeuwig.
Het is een wijze vader die zijn eigen kind kent
William Shakespeare liet ons deze zin na: “Het is een wijze vader die zijn eigen kind kent.” Zonder twijfel sprak Shakespeare een grote waarheid uit.
Het opvoeden van kinderen is niets minder dan het vormen van gedachten, het zaaien van stevige ideeën en het begeleiden van neigingen, verlangens en passies. Een goede vader is hij die elke dag moeite doet om zijn kinderen te leren kennen.
Hij begeleidt hun emoties en helpt zijn kinderen ze te kanaliseren. Tevens kent hij hun interesses, hun passies en hun dromen. Hij helpt hen hun eigen sterke, gezonde, vrije en unieke identiteit te vormen.
Vader zijn herinnert je dat je zelf ooit een kind was
We worden er vaak aan herinnerd dat we ons innerlijke kind nooit uit het oog mogen verliezen. Een goede vader is een man die heel goed begrijpt welke verantwoordelijkheid hij draagt.
Hij weet dat hij ook emotioneel en psychisch voor zichzelf moet zorgen om zijn best te kunnen geven. Tegelijkertijd blijft een goede vader altijd verbonden met zijn innerlijke kind.
- Daarbij behoudt hij het vermogen om van het moment te genieten. Hij ziet het heden als een plek waar alles mogelijk is. Zijn kinderen leven in een wereld van opwinding, hoop, improvisatie, vreugdevol spel, gelach en gemak…
- Kinderen spelen graag met die gigantische held die hun vader is. Een goede vader vindt het leuk om tijd met zijn kinderen door te brengen, zich zijn eigen jeugd herinnerend. Hij trekt gekke gezichten, rent rond met zijn kinderen, zingt en laat ze lachen tot het punt van uitputting…
De beste nalatenschap die een vader zijn kind kan nalaten, is TIJD
In Je bent mama benadrukken we dit punt voortdurend. Het beste geschenk dat we onze kleintjes kunnen geven, is het geschenk van onze tijd.
Onze kinderen hebben onze aandacht nodig, zinvolle momenten. Ze moeten het soort momenten creëren dat voor altijd in de herinneringen van hun hart blijft.
Een goede vader weet dit en hij weet hoe hij de werktijd kan scheiden van zijn familietijd. Hij maakt er een punt van om tijd vrij te maken voor het douchen van zijn kinderen met zorg en genegenheid.
Hij begrijpt dat dit zijn grootste prioriteit is. Een goede vader weet dat zijn leven zinloos is als hij niet dagelijks quality time met zijn kinderen doorbrengt.
Alles wat een vader zijn kinderen geeft, is een schat die ze voor altijd zullen herinneren. Een kind zal die beschermende omhelzing nooit vergeten die hem zo zeker, zo beschermd, zo geliefd heeft laten voelen…
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
- Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
- Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
- Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
- Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos