Het gebrek aan eetlust van een baby nadat ze een jaar oud zijn

Je eenjarige baby wil waarschijnlijk geen van die voedingsmiddelen meer eten waar ze vroeger van hielden. Maak je geen zorgen! Dit gebrek aan eetlust is volkomen normaal.

Beoordeeld en goedgekeurd door de kinderarts Marcela Alejandra Caffulli.

Geschreven door Marcela Alejandra Caffulli

Laatste update: 22 december, 2022

De eetgewoonten van een baby veranderen veel na hun eerste verjaardag. Zelfs als ouders het gebruikelijke voedsel aanbieden, kan het kind het nu afwijzen en geen interesse tonen om het te eten. Dit gebrek aan eetlust heeft te maken met leeftijdsgebonden fysieke en mentale veranderingen. Velen noemen het een terugval van de eetlust.

Vanaf het eerste levensjaar groeit het lichaam van een kind langzamer dan voorheen. Dit gebeurt als gevolg van twee onafhankelijke processen. Aan de ene kant ‘vertraagt’ hun metabolisme met betrekking tot het ritme van de eerste levensmaanden. En aan de andere kant neemt het niveau van fysieke activiteit toe, evenals het energieverbruik.

Moet je je dus zorgen maken als je baby na de leeftijd van één jaar minder eet dan voorheen? Waarschijnlijk niet. Hier zijn enkele nuttige tips om je door deze specifieke fase te helpen.

Kenmerken van het fysiologische gebrek aan eetlust van een baby

Gebrek aan eetlust is te verwachten op deze leeftijd. Volgens schattingen vertoont ongeveer 30% van de kinderen van 1 tot 4 jaar een soort weigering om te eten. Slechts 1% hiervan heeft echter een ziekte ( Lambrischini Ferri, 2007 – Spaanse link).

Het komt vaak voor dat kleuters moeite hebben met eten. Hoewel dit geen gezondheidsprobleem is, is het een zorg voor ouders en een bron van familiegeschillen tijdens de maaltijden.

Een van de meest prominente aspecten van fysiologische gebrek aan eetlust is neofobie. Dit betekent ‘angst voor het nieuwe’. Het beschrijft de neiging om nieuwe voedingsmiddelen te vermijden. Deze aandoening komt zeer zelden voor in de kindertijd, piekt echter tussen de 2 en 5 jaar en neemt af op volwassen leeftijd.

Hoewel het enigszins omslachtig is voor ouders, wordt aangenomen dat het niets meer is dan een overlevingsgedrag van mensen.

Dat komt omdat neofobie een beschermende functie heeft. Terwijl mensen een gevarieerd dieet nodig hebben, vormt de consumptie van onbekende voedingsmiddelen een risico op ziekte en toxiciteit (Rozin, 1976).

Daarom moeten we, om voedselweigering als fysiologisch te definiëren, aan alle onderstaande voorwaarden voldoen:

• Een gezond kind dat geen tekenen of symptomen van spijsverteringsziekten heeft vertoond.
• Het kind behoudt een goede progressie met betrekking tot gewicht en lengte, volgens de referenties voor hun leeftijd en geslacht.
• Het kind behoudt een niveau van activiteit en stemming dat geschikt is voor zijn leeftijd.

Wat kun je doen bij het gebrek aan eetlust van je kind?

Allereerst moet je je ervan bewust zijn dat dit een tijdelijke verandering is die je op deze leeftijd kunt verwachten. Net zoals je babykrampjes of borstvoedingscrises hebt gehad, zul je begrijpen dat hoe moeilijk het ook is om ermee om te gaan, op een dag je je geen zorgen meer maakt.

Hier zijn enkele nuttige tips om in praktijk te brengen wanneer de situatie ingewikkeld wordt.

Kalmte en geduld

De relatie tussen ouders en kinderen helpt bij het vormgeven van eetgedrag. Om deze reden, hoe gespannener de situatie wordt, hoe slechter de uitkomst zal zijn. En dat geldt niet alleen voor de kwantiteit, maar ook voor de kwaliteit van het voedsel dat het kind uiteindelijk binnenkrijgt.

Om een nieuw voedingsmiddel bij een kind in zijn dieet op te nemen, moet je het in de loop van de tijd minstens 5 tot 10 keer aanbieden. Het is mogelijk om voedselvoorkeuren aan te passen als we het voedsel op verschillende gelegenheden aanbieden (Birch, 1982).

Bied een verscheidenheid aan voedingsmiddelen aan

Alle mensen hebben voorkeuren voor bepaalde voedingsmiddelen en dat is helemaal niet erg. Het is ook waar dat we de neiging hebben om de eetgewoonten van onze ouders of broers en zussen te kopiëren. Dit is namelijk het gedrag dat we jarenlang observeren.

Naast sociale context en nagebootst gedrag, zijn er genetische factoren die een rol spelen bij voedselvoorkeuren.

In een studie uitgevoerd door voedingsdeskundige Graciela Falciglia (Engelse link), merkte ze op dat de voeding van kinderen met meer neofobie restrictiever was dan die van kinderen zonder neofobie. Deze beperkende diëten hadden op hun beurt een significant tekort aan vitamines en veel verzadigde vetten.

Om deze reden is het, waar mogelijk, belangrijk om allerlei soorten voedsel aan te bieden. Een handige manier om dit te bereiken is ervoor te zorgen dat er veel kleuren en texturen op het bord van je kind zitten. Op deze manier zorg je voor een goede variëteit aan voedingsstoffen.

Maak eten leuk!

Om plezier te hebben, moet de context geschikt zijn. Het is belangrijk om te zorgen voor een rustige en ontspannen sfeer, zonder afleiding (zoals televisie of mobiele telefoons), waar iedereen kan genieten van de ervaring.

Het is belangrijk om ruzies tijdens de maaltijd of verwijten aan het kind te vermijden omdat het bijvoorbeeld te weinig of te langzaam of selectief eet. We moeten leren om hun timing, hun smaak en hun wens om snel te eindigen te respecteren om weer te kunnen spelen.

Je moet ook praktisch zijn en de activiteit niet te lang verlengen. Als je kind zijn maaltijd gretig at, al was het maar een beetje, totdat het tekenen van volheid vertoonde, dan moet op dat moment de maaltijd als klaar worden beschouwd. Misschien blijven ze morgen wat langer aan tafel.

Het is beter zonder trucjes

Als het doel is om je kind gezonde eetgewoonten aan te leren, moet je er niet op focussen om ze vandaag alles te laten eten wat je in gedachten hebt. Misschien zullen ze dit in de loop van de tijd doen… maar het moet in hun eigen tijd zijn.

Het is belangrijk om met je kinderarts of voedingsdeskundige te praten over welke voedingsstoffen nodig zijn voor elke levensfase en in welke voedingsmiddelen je ze kunt vinden. Soms hoeft je kind geen glas melk te drinken als bron van calcium. Sommige groenten, zoals broccoli, kunnen ook al het calcium leveren dat je kind nodig heeft.

Het mengen van verschillende ingrediënten in een soep of saus zal zeker voor een verscheidenheid aan voedingsstoffen zorgen. Je leert op die manier echter zeker geen gezonde eetgewoonten.

Forceer het niet

Je hoeft je kind niet te dwingen om te eten en je mag het ook niet bedreigen of omkopen. Het is belangrijk om het kind te voorzien van voedsel en de nodige voorwaarden om positieve gewoonten aan te nemen. Elke actie onder druk daarentegen kan in de toekomst negatieve gevolgen hebben.

Over het fysiologische gebrek aan eetlust van je baby

Nu je hebt geleerd dat dit gedrag te verwachten is bij kinderen van 1 tot 5 jaar, kun je tijdens het eten wat meer ontspannen. Vergeet niet om je kinderarts te raadplegen over gezond eten, om bepaalde aspecten met betrekking tot kindervoeding niet over het hoofd te zien.