Hoe werkt het brein van kinderen met ADHD?
Het brein van kinderen met ADHD toont afwijkingen in bepaalde gebieden. Om meer te weten te komen over deze aandoening moeten we de verschillende types van ADHD onderscheiden.
ADHD, ook wel Attention Deficit Hyperactivity Disorder genoemd, is een veelvoorkomende neuro-psychiatrische stoornis die voorkomt tijdens de jeugd en puberteit.
Het wordt gekenmerkt door:
- ernstige hyperactiviteit
- impulsiviteit
- gebrek aan concentratie
Hierdoor wordt het kind belemmert in de ontwikkeling in de sociale, academische en huiselijke sferen.
Hoewel het vaak gediagnosticeerd wordt in de jeugd, gaat deze aandoening ook nog verder tijdens de volwassenheid. Als het niet op tijd geïdentificeerd en behandeld wordt kan je er de rest van je leven last van hebben.
3 types ADHD bij kinderen: wat zijn de verschillen?
Er zijn 3 basistypen ADHD, waarbij de basissymptomen verschilllen:
1. ADHD-C; het gecombineerde type
Dit is het meestvoorkomende type ADHD. Het kind laat impulsief en hyperactief gedrag zien, is snel afgeleid en heeft moeite met zijn aandacht te behouden.
2. ADHD-H; het hyperactieve type
Bij dit minder vaak voorkomende type zijn kinderen erg impulsief en hyperactief, maar kunnen ze zich daarentegen vaak wel concentreren.
3. ADHD-I; het onoplettende type
Bij dit type zijn kinderen niet hyperactief. Ze storen de les of tijdens andere activiteiten niet, dus het kan zijn dat hun symptomen niet herkend worden.
Hoe werkt het brein van kinderen met ADHD?
In dit stukje zullen we ons richten op de verschillende aspecten waaruit het brein van kinderen met ADHD bestaat.
1. Betrokken hersengebieden
Deskundigen gebruiken veel moderne technologieën die zich richten op hersenbeelden om beter te begrijpen hoe het brein van kinderen met ADHD werkt.
Als gevolg weten we nu dat ADHD het teken is van een afwijking in bepaalde gebieden van het kind zijn brein.
Volgens onderzoekers zijn er twee hersengebieden van kinderen met ADHD in het bijzonder die te maken hebben met de symptomen:
- De frontale kwab, die verantwoordelijk is voor remmingen, organisatie en modulatie van reacties. Deze drie functies zijn echter absent bij hyperactieve kinderen.
- Het corpus striatum. Dit is een deel van het brein dat in verbinding staat met fijne motorische vaardigheid en sociale interacties.
“Het brein is niet een glas dat je kan vullen, maar een lamp die je kan aanzetten.”
-Plutarch-
2. Het belang van neurotransmitters
ADHD zorgt voor problemen in de regelkringen die zich bevinden tussen de twee hersengebieden van kinderen met ADHD zoals boven genoemd. Deze delen communiceren door middel van dopamine en noradrenaline.
Dopamine blijkt het belangrijkst te zijn. Het dopaminesysteem is namelijk betrokken bij het proces dat gerelateerd is aan motivatie en versterking.
Noradrenaline is van zijn kant echter ook essentieel. Deze neurotransmitter speelt namelijk een rol bij het proces van leren, het geheugen en alertheid.
De verschijning van ADHD staat in verband met onvoldoende productie van deze twee neurotransmitters. Deze neurotransmitters zijn chemische stoffen die als doel hebben te zorgen voor een correcte communicatie tussen de neuronen.
Om dit plaats te laten vinden moet er een voldoende hoeveelheid aan dopamine en noradrenaline zijn. Bij kinderen met ADHD is de productie van deze twee neurotransmitters echter onregelmatig.
Karakteristieken van een kind met ADHD
Kinderen met ADHD hebben last van hyperactiviteit, impulsiviteit en een gebrek aan concentratie, wat ze dan ook op verschillende manieren laten zien. De volgende algemene symptomen komen het meest voor bij ADHD:
1. Symptomen van een gebrek aan concentratie:
- Ze worden makkelijk afgeleid door externe prikkelingen
- Het kind luistert niet
- Ze volgen geen instructies en maken hun huiswerk niet af
- Het kind heeft ook moeite met activiteiten plannen
- Ze vermijden taken of doen ze tegen hun wil in
- Het kind verliest vaak dingen
- Ze vergeten ook dingen
“De verschijning van ADHD staat in verband met onvoldoende productie van dopamine en noradrenaline.”
2. Symptomen van hyperactiviteit of impulsiviteit
- Ze zijn constant in beweging
- Het kind heeft problemen met stil spelen
- Ze praten erg veel
- Het kind onderbreekt anderen
- Ze hebben moeite met hun acties en woorden onder controle te houden wanneer ze gestrest zijn
- Het kind heeft daarnaast last van stemmingswisselingen
Elk kind kan deze aandoening echter anders ervaren. Het is mogelijk dat ze sommige van deze symptomen te laten zien maar geen ADHD hebben.
ADHD verschijnt meestal voor het vijfde levensjaar, maar de diagnose is moeilijk te maken omdat veel beweging en een gebrek aan aandacht normaal is bij kinderen van deze leeftijd. Ze zijn een integraal deel van normale psychomotorische ontwikkeling en dus niet noodzakelijk een probleem.
Een algemene evaluatie van het kind is essentieel omdat sommige van de symptomen van ADHD andere oorzaken kunnen hebben. Fysieke gezondheidsproblemen kunnen zorgen voor de verschijning van dezelfde symptomen als bij ADHD.
Daarnaast hebben sommige andere mentale gezondheidsproblemen, als depressie of angst, soms ook dezelfde symptomen als ADHD.
Kortom, het is belangrijk om naar de dokter te gaan om een volledige gezondheidscheck te doen. Op deze manier kan er effectief en op tijd ingegrepen worden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Cerviño, O. A., Scandar, R., & Jehin, C. E. (2001). Trastorno por déficit de atención e hiperactividad. Prensa Medica Argentina.
- González, R., Bakker, L., & Rubiales, J. (2014). Estilos parentales en niños y niñas con TDAH. Revista Latinoamericana de Ciencias Sociales, Niñez y Juventud.
- Pascual, I. (2008). Trastornos por déficit de atención e hiperactividad (TDAH). Asociación Española de Pediatría.
- Rodríguez Hernández, P. J., González González, I., & Manuel Gutiérrez Sola, A. (2015). El trastorno por déficit de atención e hiperactividad. Pediatria Integral.
