De angst voor de dood bij kinderen

Is het normaal dat kinderen angst voor de dood hebben? Waarom verschijnt deze angst? Hieronder geven we antwoord op deze vragen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Ana Couñago.

Laatste update: 22 december, 2022

Tussen de 10 en 12 jaar begrijpen kinderen over het algemeen het concept van de dood en wat het inhoudt. Op deze leeftijd beginnen ze namelijk te beseffen dat iedereen op een gegeven moment stopt met leven, inclusief zijzelf en hun dierbaren. Het is op dit moment dat de angst voor de dood meestal verschijnt. Bovendien kan bij gezinnen die dit onderwerp als taboe behandelen de angst vergroten en zelfs tot een stoornis voor het kind leiden.

Wil je meer weten over angst voor de dood bij kinderen? In de volgende paragrafen leggen we je alles uit wat je moet weten!

Angst voor de dood bij kinderen

In zekere zin is de angst voor de dood normaal en natuurlijk. Niemand houdt namelijk van het idee om voor altijd van deze wereld te verdwijnen en deze situatie onder ogen te moeten zien. Een situatie die zo onbekend, onzeker en overweldigend is voor mensen.

Als kinderen zo’n angst beginnen te uiten, moet de familie er zijn om erover te praten. Probeer eerlijk en duidelijk op alle twijfels van je kinderen te reageren. Vermijd ook leugens. Probeer geen enkel gevoel of emotie die tijdens het gesprek opkomt te onderdrukken. Kies bovendien de juiste woorden, afhankelijk van de leeftijd en het niveau van emotionele volwassenheid van je kinderen.

Het doel is om kinderen te laten begrijpen dat de dood deel uitmaakt van de levenscyclus. Leg uit dat aan ieders leven een einde komt. Toch mag dit geen reden zijn om niet van dag tot dag te genieten en volledig gelukkig te zijn.

Wanneer psychologische hulp zoeken om dit soort angst te overwinnen?

Wanneer de angst voor de dood bij kinderen extreem, ongecontroleerd en obsessief is, hebben we het niet langer over een kinderangst. We hebben het dan eerder over een psychische stoornis die thanatofobie wordt genoemd.

Thanatofobie is een soort specifieke fobie waarbij sprake is van een constante preoccupatie met de eigen dood of de dood van een naast familielid. Deze irrationele angst die met de tijd aanhoudt, veroorzaakt angst, onrust, ongemak en veel leed in situaties waarvan wordt gedacht dat ze zich voordoen aan het einde van het eigen leven of dat van anderen.

Dit beperkt en maakt mensen die aan deze aandoening lijden onbekwaam. Alledaagse situaties zoals op straat gaan of in een auto stappen kunnen dan namelijk een bron van echte stress en paniek zijn.

Om te voorkomen dat dit probleem escaleert, is het belangrijk dat je een gespecialiseerde professional raadpleegt zodra er het minste vermoeden is dat een kind thanatofobie heeft. Zoek dan psychologische hulp om de irrationele angst voor de dood te overwinnen.

Waarom verschijnt angst voor de dood in de kindertijd?

Het is normaal dat de angst voor de dood fungeert als een zelfverdedigingsmechanisme tegen situaties die een gevaar of een reële bedreiging vormen voor iemands leven. Dit soort angst komt meestal voor bij kinderen als ze beseffen dat niemand eeuwig is. Het is een ontwikkelingsangst die met de tijd stopt.

Kinderen worden zich er echter van bewust omdat ze een dierbare hebben verloren of omdat ze een persoon in hun directe omgeving hebben die lijdt aan een ernstige en mogelijk dodelijke ziekte. Dit kan een jeugdtrauma worden dat de geestelijke gezondheid van kinderen aanzienlijk beïnvloedt.

In deze gevallen is het noodzakelijk om op de juiste manier met deze situaties om te gaan op het moment dat ze zich voordoen. Probeer daarom kinderen te helpen hun wonden in verband met deze kwestie te helen.

Een andere reden die deze angst bij kinderen kan veroorzaken, is de constante blootstelling aan films of videogames waarin geweld en dood altijd aanwezig zijn. Dit kan hen psychisch beïnvloeden. Het is dus raadzaam om het gebruik van dit soort audiovisueel materiaal te beheersen.

Wat ook de oorzaak is van de angst voor de dood van een kind, het belangrijkste is om het als iets natuurlijks te behandelen. Noem het geen ‘volwassen’ onderwerp dat kinderen niet kunnen begrijpen.