Je baby begint te praten, maar... alleen jij begrijpt hem!

De liefde die een moeder en vader voor hun baby voelen, komt op de meest verbazingwekkende manieren tot uiting. De band tussen hen is zo intiem dat hun eigen emoties hen begeleiden en hen helpen het gebrabbel van hun kindje te begrijpen. Ouders zijn de tolken tijdens die eerste vreemde en fascinerende periode waarin hun baby voor het eerst begint te praten.

We zijn er zeker van dat je bij meer dan één gelegenheid het volgende hebt meegemaakt. Je bent uit met vrienden en familie en plotseling begint je baby te gorgelen en willekeurige geluiden zeer nadrukkelijk te uiten. Al snel vraagt iedereen lachend wat je baby zegt.

En dan, zonder echt te weten hoe, treedt jij als vanzelfsprekend op als vertaler. Je interpreteert die geluiden, gebaren, het geschreeuw en gebabbel op effectieve wijze. Geloof het of niet, je weet wat je kind zegt omdat je hem kent. Je interpreteert zijn gebaren en je begrijpt zijn emoties, gezichtsuitdrukkingen en bedoelingen.

Samen hebben jullie een klein universum van tekens en taal gecreëerd waarin niets je ontgaat. Je gedraagt je als een gids zodat die geluiden langzaam in woorden worden omgezet. En langzamerhand worden het samenhangende zinnetjes die een werkelijke en effectieve taal gaan vormen. Je baby kan zich nu met zijn wereld verbinden.

Het is een fantastische taak die ongetwijfeld een vreemde oorsprong heeft …

Je baby begint te praten dankzij “mammie’s dialect”

Jenn Berman, gezinstherapeut en deskundige in communicatie en opvoedingsdynamiek, schreef onlangs een interessant boek genaamd “Super Baby”, uitgegeven door Everest. In dit boek legt ze iets uit dat zowel uniek als verbazingwekkend is: dat moeders gemakkelijk kunnen communiceren met hun baby’s.

• Deskundigen maken onderscheid tussen “babypraat” en “mammie’s dialect”.
• Wanneer we praten met een klein kind dat nog niet kan praten, doen de meesten van ons dat met babypraat. Die babytaal kenmerkt zich door de vele herhalingen van lettergrepen zitten, zoals “ta-ta-ta” of “gu-gu” …
• We kunnen dit soort communicatie kinderachtig en cliché vinden. Zeker is dat het niet zo nuttig is als de manier waarop de moeder of vader communiceert met hun baby. Beiden brengen tijd genoeg met de baby door om instinctief te weten hoe ze met hem moeten communiceren.
• Het “mammie’s dialect” (of “pappie’s dialect”) maakt gebruik van normale communicatie maar met een levendige toon en langzamere spraak.
• Moeders en vaders passen hun taal op natuurlijke wijze aan en maken gebruik van speciale intonaties en stembuigingen. Ze communiceren werkelijk zonder zich te beperken tot de herhaling van korte lettergrepen.
• Ze gebruiken een toon die is aangepast aan het hoorvermogen van de baby. Ze spreken de dingen ook op een haast overdreven manier uit, zodat de baby de geluiden goed kan onderscheiden.

Mammie begrijpt me: emotionele band

Er zijn mensen die zich beperken tot het praten over het moederinstinct en de hormonale explosie die op bijna magische wijze een vrouw in een moeder lijkt te veranderen.

Maar de emotionele band komt niet vanzelf. Het ontstaat niet door alleen een kind te baren. Het is iets diepers, iets dat in feite ook kan ontstaan zonder zwangerschap.

Ik begrijp je omdat je een deel van mijn hart bent

Soms, gewoon door een blik te delen met je kind, weet je of hij bang is of honger heeft. Je ziet dat hem iets in de weg zit en je aarzelt geen moment om hem te helpen.

Het moeder- en vaderinstinct komen voort uit dagelijks contact met hun baby. Het wordt gevoed door het samenzijn, de slapeloze nachten, het karakter dat ze in de baby zien, door zijn voorkeuren, reacties en behoeften …

Dit alles zal je vroeg of laat terug zien in zijn gebrabbel en gegorgel. Je vindt het terug in de geluidjes die hij maakt wanneer hij opgewonden raakt om zijn favoriete speeltje te pakken, wanneer hij wil dat je hem aanraakt …

De communicatie van de baby ontstaat niet alleen door imitatie, maar ook door de emotionele interacties die jij aanbiedt en begrijpt … 

Klanken vol emoties

Elk gebabbel, snikje, kreetje van emotie of het eerste “mammie” of “pappie” heeft zijn oorsprong in de sfeer van emotie in een fijne, veilige omgeving.

• Hoe meer prikkels en aanmoedigingen, hoe positiever de emoties en hoe effectiever de communicatie zal zijn. Maak je niet druk als je kind niet de vlotste prater is. Elk kind heeft zijn timing en elk kind volgt zijn eigen ritme in zijn groei- en ontwikkelingsproces.
• Wat we in de eerste plaats nodig hebben, is liefde. Met liefde kunnen we voortdurend vertrouwen en rust creëren. En in zo’n sfeer kunnen we ons kind uitnodigen tot een kalme en tegelijkertijd stimulerende communicatie.

Mama begrijpt haar kindje en dat zal altijd zo blijven. Papa zal er ook altijd zijn om als tolk op te treden. En zij beiden zijn de beste meesters om hun kind te helpen om steeds vaardiger en succesvoller te communiceren.