Wat we weten over de kleuren die baby’s kunnen zien

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Elena Sanz Martín.

Geschreven door Zuleyvic Adriana Cuicas

Laatste update: 22 december, 2022

Voor het geval je het nog niet wist, baby’s kunnen zien maar baby’s onderscheiden kleuren niet op dezelfde manier als volwassenen. Een onderzoek door de Universiteit van Sussex onthult waarom. Ze verklaren de fasen waar een kind doorheen gaat om alle kleuren uniform te kunnen onderscheiden.

Kinderen beginnen te praten tussen de leeftijd van 18 en 24 maanden. Dit maakt het een uitdaging om te begrijpen hoe zij de wereld om hen heen zien. Toch is dit iets dat het Baby Lab van de Universiteit van Sussex van plan is te ontcijferen. Dit doen ze via het Rainbow Project.

Het Rainbow Project wil onder meer ontcijferen hoe baby’s de kleuren om zich heen zien. In tegenstelling tot wat velen geloofden, zien baby’s bijvoorbeeld niet in zwart-wit.

Voor baby’s verandert de wereld snel en gestaag. Als ze worden geboren, zien ze eigenlijk alles wazig, met een gezichtsvermogen van slechts 5% ten opzichte van dat van volwassenen.

Het feit dat baby’s kunnen zien, betekent niet dat ze een perfect gezichtsvermogen hebben. In de eerste paar maanden is hun zicht zeer beperkt. Naarmate de tijd vordert, beginnen ze meer kleuren te onderscheiden en kunnen ze zich beter concentreren.

Dit is de reden waarom het lijkt alsof pasgeborenen scheel kijken. Wat baby’s kunnen zien, bevindt zich op een afstand van ongeveer 30 centimeter. Ze kunnen zich niet focussen op objecten of mensen op een grotere afstand.

Stereoscopisch zicht is het mechanisme dat het mogelijk maakt om 3D-visuele informatie te verzamelen en dit hebben baby’s nog niet. Ze zien alles in twee dimensies en hebben geen dieptewaarneming. Interessant is dat ze na enige maanden gezichten op een afstand van 30 cm kunnen onderscheiden, wat de geschatte afstand is tussen de borst en het gezicht van de moeder.

Zicht ontwikkelt zich in de loop van de tijd

Het feit dat we de wereld in kleur kunnen zien, is te danken aan gespecialiseerde cellen van het netvlies die bekend staan als kegels. Deze bestaan in drie vormen. Hoewel baby’s worden geboren met alle drie de typen kegeltjes, duurt het even voordat ze volwassen zijn en het brein de signalen begrijpt die het van hen ontvangt.

Met twee maanden oud kunnen baby’s een onderscheid maken tussen rood en groen en later tussen blauw en geel. Het moeten echter volle, flitsende kleuren zijn. Een baby kan geen wazige groene kleur waarnemen, maar kan bijvoorbeeld een intense groene kleur detecteren.

Met de hulp van 400 baby’s in de leeftijd van vier tot zes maanden en na ongeveer drie jaar van testen, concludeerden de onderzoeken dat baby’s na vier maanden verschillende tinten groen als dezelfde kleur zien. Daarentegen kunnen volwassenen onderscheid maken tussen lichtgroen en donkergroen.

Technologie om te zien wat baby’s kunnen zien

Het verkrijgen van deze informatie over baby’s, zou zonder technologische hulp niet gemakkelijk zijn geweest. Dankzij een systeem van visuele registratie dat kinderen voor een scherm plaatst met een achtergrond in één kleur en een cirkel met een andere kleur, konden onderzoekers de reflecties van de hoornvliezen van de kinderen en de positie van hun pupillen vastleggen.

Wat ze probeerden te zien, was of de blik van de baby werd omgeleid naar het midden van het scherm met zachtere of vollere kleuren. Het resultaat was dat de opvallendere kleuren hun aandacht trokken. De kleuren veranderden zodra elk kind niet langer op de middelste cirkel lette.

Maar dit was niet het enige slimme idee. Als er eenmaal was vastgesteld dat de kleine deelnemer niet langer geïnteresseerd was in de procedure, dan toonde het scherm een scene van een tekenfilm en dan was de kleine opnieuw gefascineerd door wat het scherm te bieden had.

Tegenwoordig kunnen experts in de kleurwaarneming van kinderen zeggen dat hun onderzoek heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van speelgoed, toneelstukken en televisiereeksen die op kinderen gericht zijn. Evenals aan vroege tests die tekortkomingen in kleurwaarneming onderzoeken.

Het vermogen van baby’s om vage kleuren te onderscheiden verbetert ook in de loop van de tijd. Er zijn echter nog steeds twijfels over of alle kleuren even vol moeten zijn om te worden waargenomen. Het is bijvoorbeeld nog niet bekend of baby’s hemelsblauw beter kunnen zien dan een rozenkleur of omgekeerd.