Thuis is de belangrijkste plaats voor de opvoeding

Thuis is waar we onze kleintjes normen en waarden moeten leren, thuis is de belangrijkste plek voor de opvoeding.
Thuis is de belangrijkste plaats voor de opvoeding
María Alejandra Castro Arbeláez

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 02 januari, 2019

Thuis is de eerste sociale omgeving waar je kind kennis mee maakt. Het is de plaats waar je kleintje de emotionele en educatieve lessen zal krijgen die zijn psychische welzijn zullen garanderen.

Je huis is de plaats waar hij zal worden geknuffeld en gekust. Het is hier waar hij ook zal leren om “dank je wel” te zeggen.

Wat je kind bij jou thuis leert zal hem helpen op te groeien tot een gelukkig, respectvol en oprecht mens.

Sociologen en psychologen weten heel goed dat de dynamiek achter de gesloten deuren van het huis mensen op een directe manier beïnvloedt.

Wat zich binnen die muren afspeelt, is soms een mini-uitgave van de maatschappij zelf. Een thuis kan een plaats zijn die wordt geregeerd door onderwijskundige democratie, maar het kan ook een dictatuur zijn.

Daarom moeten we als moeders en vaders vanaf het begin duidelijk bepalen wat voor opvoeding we onze kinderen willen geven.

Elk woord, elke daad en elk gebaar zal niet alleen zijn stempel drukken op de hersenen van je kind; het zal een stempel drukken op het subtiele en onzichtbare kader van je huis.

Een thuis moet een toevluchtsoord zijn

Deskundigen in de psychologie kunnen waarnemingen doen op basis van interacties die plaatsvinden tussen de leden van een sociale groep. Door te observeren hoe familieleden met elkaar omgaan, kunnen ze gemakkelijk een analyse maken van de emotionele thuisomgeving.

Soms is alleen al het kijken naar een gezicht of het horen van de toon in iemands stem alles wat ze nodig hebben. Deze informatie kan immers onthullen of het thuis een plaats is waar geluk heerst of waar de ontevredenheid van de muren druipt.

We moeten ons bewust zijn van dit feit: een thuis moet een toevluchtsoord en een psychologisch en emotioneel referentiepunt zijn voor elk kind. Dus laten we voor ons kind het mooiste, meest uitnodigende, gelukkigste en meest betekenisvolle thuis bouwen dat we kunnen bedenken.

Een thuis moet een toevluchtsoord zijn

Mijn huis mag dan klein zijn, maar het zit wel vol met grote harten

Sommige huizen zijn aan de binnenkant groter dan aan de buitenkant. Soms hoef je echter alleen maar over de drempel te stappen om de evenwichtige sfeer in te ademen.

Je kunt de genegenheid zien die geschreven is op de gezichten van degenen die daar wonen. Er hangt respect in de lucht. Je kunt de vreugde voelen van een kind dat opgroeit met het idee dat hij in een kasteel woont.

Dit zijn zonder twijfel de gelukkigste huizen. In deze families zien we een aantal kenmerken die de moeite waard zijn om eens goed te overdenken.

Een huis waar positieve emoties de boventoon voeren

Huizen waar positieve emoties domineren, zijn huizen waarvan de bewoners mensen zijn met emotionele intelligentie.

  • Om positieve emoties te hebben en te tonen, moeten we leren omgaan met negatieve emoties. Wanneer er bijvoorbeeld boosheid is, verbergt niemand dat en gaat ook niemand daaraan voorbij. We praten over wat ons boos heeft gemaakt en proberen zo de dingen op te lossen.
  • Zo leven er in het type huis waar geluk en harmonie heersen, mensen die elkaar begrijpen en zich in de ander kunnen verplaatsen. Ze kunnen zich voorstellen hoe de ander zich voelt en kunnen zo zijn standpunt beter begrijpen. Ze weten hoe ze oplossingen kunnen bieden.
  • Daarnaast is een gelukkig thuis ook een plek waar het uiten van gevoelens en liefkozingen bij de opvoeding hoort. Er zijn knuffels, er is geborgenheid, een liefdevolle sfeer waarin elk kind zich gewaardeerd en beschermd voelt.
    Een thuis waar positieve emoties de boventoon voeren

    Een thuis dat waarden overbrengt

    Een opvoeding met nobele waarden is een hulpmiddel waarmee we de wereld kunen verrijken met beschaafdere kinderen. Het is een manier om kinderen op te voeden tot mensen die zich betrokken voelen bij anderen en bij de natuur. Mensen die helpen een harmonieuzere wereld op te bouwen.

  • Aangezien ouders de eerste rolmodellen van hun kind zijn in dit sociale weefsel, is de vroege opvoeding thuis essentieel. Vanaf zeer jonge leeftijd moeten kinderen eenvoudige dingen leren zeggen, zoals “dank je wel”, “sorry” en “goedemorgen”. Door deze eenvoudige uitdrukkingen te leren, leert je kind bovendien veel meer dan alleen maar beleefdheid.
  • We mogen niet vergeten dat kinderen, met deze sociale betuigingen van respect, ook leren wat het effect ervan is op hun omgeving. Als ze zeggen “dank je wel” of “sorry”, merken ze bijna onmiddellijk dat deze woorden kracht hebben. Het zijn woorden die mensen namelijk bij elkaar brengen en die respect, vriendschap en erkenning verdienen.
  • Waarden zijn sociale constructies die een nobele manier van begrijpen van het leven en de wereld integreren. Ze omvatten dingen zoals liefde voor de natuur en voor dieren, het streven naar gelijkheid en rechtvaardigheid, bescherming bieden aan de zwakkeren, anderen helpen, lezen, kennis, vrijheid, enz. Daarom zullen we, als wij onze kinderen de juiste waarden meegeven, de wereld echt bijzondere mensen geven.
Thuis is de belangrijkste plek

Thuis is de belangrijkste plek

Tot slot, vergeet nooit dat een thuis veel meer is dan muren met ramen waar we kunnen wonen en onderdak kunnen vinden. Een thuis is een plaats waar we samen leven. Het is als een tweede baarmoeder waar een kind de belangrijkste levenslessen leert.

Afbeeldingen met dank aan Iwona Lifsches


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Bowlby, J. (1986). Vínculos afectivos: formación, desarrollo y pérdida. Madrid: Morata.
  • Bowlby, J. (1995). Teoría del apego. Lebovici, Weil-HalpernF.
  • Garrido-Rojas, L. (2006). Apego, emoción y regulación emocional. Implicaciones para la salud. Revista latinoamericana de psicología, 38(3), 493-507. https://www.redalyc.org/pdf/805/80538304.pdf
  • Marrone, M., Diamond, N., Juri, L., & Bleichmar, H. (2001). La teoría del apego: un enfoque actual. Madrid: Psimática.
  • Moneta, M. (2003). El Apego. Aspectos clínicos y psicobiológicos de la díada madre-hijo. Santiago: Cuatro Vientos.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.