Leren nee te zeggen op een positieve manier
Geen enkele ouder vindt het leuk zijn kind iets te ontzeggen dat ze willen. Helaas is het als ouder ook belangrijk om soms nee te zeggen. Daarom is het belangrijk te leren nee te zeggen op een positieve manier.
Kinderen hebben de gave om heel schattig te kunnen zijn, hoewel ze ons ook totaal de controle kunnen laten verliezen. Normaal gesproken zijn ze onschuldig en vrolijk, maar ze kunnen ook behoorlijk koppig worden wanneer ze iets in hun hoofd hebben.
In situaties als deze, is het moeilijk om nee te zeggen. Daarom is het belangrijk voor ons om te leren nee te zeggen, op een positieve maar krachtige manier.
Het maakt niet uit of het je eigen kind is of niet – veel ouders vinden het moeilijk om een kind iets te ontzeggen. Ze zijn zo onschuldig, puur en lief.
Wanneer ze verdrietig of boos zijn wanneer we hen iets ontnomen hebben, kan ons schuldgevoel ondraaglijk zijn. Toch moeten we verantwoordelijk zijn en hen laten begrijpen dat het leven geen genotzuchtige speeltuin is.
Hoe eerder ze deze les leren, hoe sneller ze leren hoe te leven.
Ze moeten beginnen met het ontwikkelingen van hun tolerantie voor frustratie. Het gaat beter, wanneer deze kennis hem wordt bijgebracht door mensen die van hem houden.
Maak je er niet druk om dat je gehaat wordt, of dat ze boos op je zijn. Leren nee te zeggen vergt weinig oefening, je moet gewoon even diep ademhalen.
Alles wat je doet is voor hun eigen bestwil, dus je hoeft je niet schuldig te voelen.
Leren nee te zeggen op een positieve manier
1. Let hen uit wat er gebeurt.
Praat met hen, voordat je besluiten neemt. Leg hen uit waarom je niet aan hun vraag kan voldoen en laat hen jouw redenering begrijpen.
Doe dit kalm en zonder je stem te verheffen. Anders zullen ze erg nerveus worden.
Soms is het beter om je kleintjes als volwassenen te behandelen. Op die manier verkrijgen ze verantwoordelijkheden en leren ze hoe ze zich moeten gedragen .
Wanneer je hen uitlegt waarom je nee zegt, op een kalme en rustige manier, zullen ze je begrijpen.
2. Blijf alert
Ze zullen huilen, schreeuwen of misschien zullen ze je emotioneel chanteren. Om niet in hun vallen te trappen, is het belangrijk om alert te blijven.
Op deze manier ben je voorbereid wanneer er zoiets gebeurt. Kinderen weten, dat wanneer een volwassene zijn zwakte toont, ze daar in bepaalde situaties hun voordeel mee kunnen doen.
Met dit in gedachte, wees dan ook niet te streng voor ze. Ook zij hebben gevoel en ook dat kan gekrenkt worden.
Wanneer ze op een vervelende manier reageren, wees dan begripvol. Laat hen zien dat jouw ‘nee’ niet het einde van de wereld is.
“Het leven is de kindertijd van onze onsterfelijkheid”
–Johann Wolfgang von Goethe–
3. Voel je niet slecht
Leren nee te zeggen is niet gemakkelijk. Maar het stellen van grenzen zorgt ervoor dat ze geen slecht gemanierde volwassenen worden. Ze zullen ontdekken dat de dingen niet altijd uitpakken zoals ze willen.
Voel je niet slecht, zelfs al doet het je pijn. Het is onze verantwoordelijkheid als ouders om een nieuwe generatie op te voeden – ze zullen het waarderen wanneer ze ouder worden.
Wees daarom kalm. Je bent geen giftige ouder tegenover je kind, je maakt je gewoon zorgen over hun toekomst.
4. Wees consistent
Vertel hen niet het een en daarna het ander. Wanneer je eenmaal een beslissing hebt genomen, is er geen weg meer terug. Zelfs niet wanneer er driftbuien en tranen komen.
Wanneer jij maar van mening blijft veranderen, raakt je kind alleen maar in de war. Ze zullen niet begrijpen hoe ze moeten reageren wanneer jij nee zegt.
‘Nee’ betekent ‘nee’. Blijf consistent en focus je niet op je twijfels. Wanneer je kind doorkrijgt dat je besluiten afhankelijk zijn van je gemoedstoestand, dan zullen ze je niet serieus nemen.
Naarmate jullie relatie groeit wordt het ingewikkelder. En dat is het laatste wat we als ouders willen.
5. Wees assertief
Het is belangrijk om assertief te blijven tegenover hen. Je kan ‘nee’ zeggen tegen het een, maar ‘ja’ tegen het ander. Op deze manier weten ze dat je niet tegen hen bent – maar simpelweg nee zegt voor hun eigen bestwil.
Je kan ook een compromis met hen sluiten. Wanneer ze ervoor open staan en gehoorzaam zijn, kan je ze daarvoor belonen met iets kleins.
Vergeet hen niet te vertellen dat je trots bent op hun verantwoordelijkheid. Dit zal er voor zorgen dat ze zich goed voelen over zichzelf.
Uiteindelijk is het jouw verantwoordelijkheid als ouder om hen dingen te leren. Het leven gaat niet altijd zoals ze willen en niet iedereen zal hen het leven vergemakkelijken.
Omgaan met teleurstelling en frustrerende situaties in hun jeugd zal hen volwassen maken. Ze zullen het belang van hun eigen reacties leren begrijpen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Carmen, D., & Carrasquillo, Y. (2018). DISCIPLINA POSITIVA: HERRAMIENTA PARA LOS PADRES. Educrea.
- Nelsen, J. (2001). Disciplina positiva. Editora Cultrix.
- Escrivá, M. V. M., García, P. S., Porcar, A. M. T., & Díez, I. (2001). Estilos de crianza y desarrollo prosocial de los hijos. Revista de psicología general y aplicada: Revista de la Federación Española de Asociaciones de Psicología, 54(4), 691-703. https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/2364995.pdf
- Rangel, J. V. (2003). Estilos de crianza, estilos educativos y socialización:¿ Fuentes de bienestar psicológico?. Acción pedagógica, 12(1), 48-55. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=2972859
- Jorge, E., & González, M. C. (2017). Estilos de crianza parental: una revisión teórica. Informes Psicológicos, 17(2), 39-66. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=7044268
- Mestre, M. V., Tur, A. M., Samper, P., Nácher, M. J., & Cortés, M. T. (2007). Estilos de crianza en la adolescencia y su relación con el comportamiento prosocial. Revista latinoamericana de psicología, 39(2), 211-225. https://www.redalyc.org/pdf/805/80539201.pdf
- Rojas, M. (2015). Felicidad y estilos de crianza parental. Documento de Trabajo). México: Centro de Estudios Espinosa Yglesias. https://ceey.org.mx/wp-content/uploads/2018/06/16-Rojas-2015.pdf