Strenge ouders en opstandige kinderen
Onze jeugd en onze relatie met onze ouders kenmerken onze persoonlijkheid voor het leven. Ondanks dat ze geloven dat ze het juiste doen, kunnen te strenge ouders ervoor zorgen dat hun kinderen opstandig worden.
Strenge ouders
Er zijn verschillende opvoedingsstijlen die variëren afhankelijk van de mate van behoefte en genegenheid. De autoritaire stijl bijvoorbeeld die strenge ouders in gang zetten, vereist veel vraag, controle en discipline. Er is ook een lage aanwezigheid van affectie en emotionele expressie.
Deze ouders gebruiken discipline, straf en bedreiging als de gebruikelijke onderwijsmethode. Ze straffen het ongepaste gedrag van hun kinderen zwaar zonder een verklaring voor de reden te geven. Ze richten zich op het uitroeien van dit onjuiste gedrag en geloven dat dialoog niet nodig is, alleen gehoorzaamheid is belangrijk.
Bovendien leggen ze hun regels meestal zonder discussie op. Ze staan hun kinderen niet toe zich te uiten en staan niet open voor onderhandelingen. Ze onderdrukken en beperken de individuele vrijheid van hun kinderen en kleineren hun interesses en behoeften.
In deze autoritaire opvoedingsstijl eisen ouders gehoorzaamheid en respect. Ze oefenen overmatige controle uit en proberen goed gedrag bij hun kinderen te bereiken. Zonder het te weten, kunnen ze echter onderdrukte jongeren grootbrengen die rebellie als de enige manier zullen beschouwen om te reageren.
Opstandige kinderen
Er is altijd gedacht dat tolerantie de echte oorzaak is die tot het opvoeden van opstandige kinderen leidt. Dit is ongetwijfeld waar. Hoewel, de invloed van autoritarisme net zo belangrijk is, ook al is het geen populair geloof.
We geloven vaak dat ouders die met een vaste hand opvoeden, kinderen opvoeden die zich correct gedragen. Het is echter gebruikelijk dat deze kinderen twee verschillende, maar even ongezonde paden inslaan.
Sommigen worden verlegen jonge mensen die geen zelfvertrouwen hebben. Anderen wenden zich tot rebellie als een ontsnappingsklep om zichzelf tegen deze oneerlijke situatie te verdedigen.
Laten we ook niet vergeten dat alle mensen het verlangen en de behoefte hebben om hun individualiteit te ontwikkelen en tot uitdrukking te brengen.
Vanaf dat we klein zijn, verlangen we allemaal om gehoord en erkend te worden door onze ouderen. We vinden het ook leuk om kleine dingen te beslissen, zoals wat we elke dag willen dragen.
Het is de plicht van elke ouder om hun kinderen een veilige omgeving te bieden waar ze hun persoonlijkheid kunnen ontdekken en ontwikkelen. Een plek waar ze hun eigen essentie naar voren kunnen brengen.
Wanneer ouders erg streng zijn, vinden kinderen echter geen plaats voor hun stem. Deze ouders praten niet met hun kinderen, luisteren niet naar hen of nemen niet de tijd om met hen af te spreken. Ze willen alleen blinde gehoorzaamheid.
Dit creëert een familiale omgeving vol stress en gebrek aan genegenheid die tot veel ellende zal leiden. De kinderen die hun hele leven het zwijgen is opgelegd, zullen in hun adolescentie dus vechten om zichzelf te laten horen.
Adolescentie
Adolescentie is het typische stadium van rebellie. Alle jonge mensen hebben de neiging om autoriteit uit te dagen en de regels te overtreden. Ze doen het dus niet om hun ouders te ergeren, het zijn gewoon individuen die hun eigen identiteit zoeken en ontwikkelen.
In een familiale omgeving met gezonde en aanhankelijke banden, zullen tieners deze jaren zonder veel moeite doormaken, wetende dat ze door hun ouders worden gerespecteerd en ondersteund. Ze kunnen onderhandelen over de criteria van hun ouders, deze criteria vertrouwen en deze respecteren.
Aan de andere kant zullen strenge ouders die een onrechtvaardige omgeving van oplegging creëren, bij hun kinderen de behoefte creëren om te rebelleren om hun integriteit in leven te houden.
De gevolgen van strenge ouders tijdens de adolescentie
Tijdens de adolescentie kan de opstandige uitbarsting van deze jongeren en hun sterke oppositie tegen hun ouders ernstige problemen veroorzaken. Sommigen wenden zich tot tabak, alcohol of drugs als een persoonlijke rebellie.
Anderen kunnen zichzelf overtreffen, losgeslagen raken en totaal onverantwoordelijk en agressief zijn wanneer hun ouders niet aanwezig zijn.
Dit betekent dat als we die situatie willen vermijden, we ernaar moeten streven om onze kinderen met duidelijke en samenhangende grenzen op te voeden en ervoor te zorgen dat ook affectie en steun overheersen. We moeten kunnen luisteren, respecteren en ruimte geven aan onze kinderen zodat ze tot onafhankelijke individuen kunnen groeien.
Ons doel moet zijn ervoor te zorgen dat respect en gehoorzaamheid voortkomen uit hun overtuiging tot waarden die ze internaliseren en dus nooit uit angst voor hun ouders of straf.
Tieners van wie de ouders het evenwicht hebben gevonden tussen het stellen van grenzen en het laten experimenteren, zullen dan niet de behoefte voelen om in hun adolescentie te rebelleren.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Mestre, M. V., Tur, A. M., Samper, P., Nácher, M. J., & Cortés, M. T. (2007). Estilos de crianza en la adolescencia y su relación con el comportamiento prosocial. Revista latinoamericana de psicología, 39(2), 211-225.
- Calleja, N., & Aguilar, J. (2008). Por qué fuman las adolescentes: Un modelo estructural de la intención de fumar. Adicciones, 20(4), 387-394.
