Mijn kind uit zijn emoties niet: wat te doen

Valideren wat een kind voelt is een van de belangrijkste sleutels om het te leren zijn emoties met vertrouwen en zonder angst kenbaar te maken. We helpen je om dit in de praktijk te brengen.

Net als jij omringen emoties je kind elke dag. Ze voelen zich blij als ze een toernooi winnen, verdrietig als een stuk speelgoed stuk gaat, boos als ze niet aan een spel mogen meedoen, en verveeld als ze niemand hebben om tijd mee door te brengen. Maar deze emoties worden vaak in toom gehouden en komen om allerlei redenen niet naar de oppervlakte. Wat kunnen we dus doen als een kind zijn emoties niet uit?

Misschien zijn sommige emoties gemakkelijker te externaliseren, zoals vreugde. Maar andere zijn niet zo gemakkelijk te uiten. Als volwassenen kunnen we aanvoelen wanneer er iets met onze kinderen aan de hand is. Maar we weten niet altijd hoe we ze kunnen helpen. Of, als we dat proberen, stoten we op een muur. Lees verder om te ontdekken wat je kunt doen.

Hoe kan ik mijn kind helpen zijn emoties kenbaar te maken

Als je kind niet weet hoe het zijn emoties kenbaar moet maken, is het een goed moment om je af te vragen of het klimaat in je huis bevorderlijk is om dat te doen.

Soms zijn we ons er niet van bewust dat sommige boodschappen die we aan ze overbrengen de uiting van emoties uitschakelen. Zo is het gebruikelijk om ouders dingen te horen zeggen als “het is niet zo erg” of “niet huilen, je bent een grote jongen”, naast andere afgezaagde zinnen. Het is uiteindelijk niet onze bedoeling hen te sussen maar te troosten. Maar toch communiceren we dat er alleen plaats is voor positieve emoties.

Mijn kind uit zijn emoties niet: sociale context

Ook moeten we weten dat wij de belangrijkste referentie zijn die kinderen hebben als het gaat om het omgaan met wat ze van binnen ervaren. Wij zijn degenen die ze imiteren en van wie ze leren hoe ze zich moeten gedragen.

De sociale en culturele context waarin we opereren brengt ook bepaalde boodschappen teweeg over wat goed en fout is aan de manier waarop we ons voelen. Niemand voelt zich op zijn gemak om in het openbaar te huilen. Maar we hebben er geen probleem mee om hardop te lachen.

We moeten echter voorzichtig zijn om kinderen te leren dat er geen goede of verkeerde emoties zijn. Wat wel zo gekwalificeerd kan worden is gedrag. Dat wil zeggen de manier waarop we onze gevoelens uiten en hoe we anderen aanspreken.

Tegelijk moeten we erkennen dat niet alle kinderen hetzelfde zijn. Elk heeft zijn eigen stijl en we moeten ze dus op een bepaalde manier begeleiden. Er zijn kinderen die een wervelwind van woorden en gebaren gebruiken om uit te drukken wat er met hen gebeurt. Terwijl anderen een ‘zetje’ nodig hebben om te beginnen met uiten wat ze voelen.

Het kind kennen dat we voor ons hebben is de sleutel om onze strategieën beter te kunnen oriënteren. Natuurlijk is ook de leeftijd een bepalende factor. Kinderen leren namelijk beetje bij beetje hun emoties te benoemen, te identificeren en te integreren. Onderweg zijn volwassenen de beste referentiepunten.

Mijn kind uit zijn emoties niet: sleutels om je kind te helpen zijn emoties kenbaar te maken

Behalve je in te leven in je kinderen en te proberen te begrijpen hoe ze zich voelen, zijn er ook enkele aanbevelingen om ze te helpen hun emoties te uiten.

1. Gebruik bepaalde vragen als een manier om bepaalde situaties te omzeilen.

Bijvoorbeeld: hoe was je dag? Wat was je favoriete moment van de dag? Op deze manier kan het kind je vertellen wat het wil wanneer het dat wil.

Ook kunnen we een gesprek opwekken door dingen die ons overkomen te delen en onze kinderen te vragen “Is jou dat ooit overkomen? Heb je je ooit zo gevoeld? Dit moedigt hen aan om in hun emoties te kijken en de oefening van het externaliseren ervan te oefenen.

Bijvoorbeeld: “Er zijn dagen dat ik niet met mijn collega’s wil praten omdat ik me boos voel, is jou dat ook wel eens overkomen?”

2. Help je kind de lichamelijke of fysieke gewaarwordingen van hun emoties te herkennen

Dit kan het ook gemakkelijker maken om hun gevoelens te herkennen. Je kunt het ijs breken en iets als dit zeggen: “Als ik boos word, voelt mijn gezicht heel warm aan”. Of: “Als ik zenuwachtig ben, voel ik een brok in mijn keel. Overkomt jou dat ook? Wat voel jij?”

3. Geef ze de tijd, luister naar ze en leer jezelf in te houden

Vaak willen we onze kleintjes de oplossingen of magische recepten geven, die weinig te maken hebben met wat ze werkelijk nodig hebben. Het gaat er meer om ze uit hun lijden te verlossen in plaats van ze te laten leren herkennen hoe ze zich voelen en ze te begeleiden om zelf een oplossing te vinden.

Dus, als je merkt dat je kind niet helemaal lekker in zijn vel zit, luister dan naar wat hij te zeggen heeft. Laat hem zijn gang gaan.

4. Probeer deze aanbevelingen op een aantrekkelijke manier uit te voeren

Dingen als spelletjes, verhalen en films zijn heel nuttige middelen om dit doel te bereiken, want ze stellen kinderen in staat om via de personages over emoties te praten. We kunnen zelfs degenen zijn die het gesprek op gang brengen. “Merkte je hoe de hoofdpersoon reageerde toen hem dit overkwam?”

Emoties valideren: De weg naar een sterk gevoel van eigenwaarde

Als we horen over het belang van het uiten van emoties vanaf de kleutertijd (Spaanse link) zit er eigenlijk veel meer achter dan de ruimte bieden om te huilen of te lachen. Het gaat erom kinderen toe te staan te zijn wie ze zijn, te valideren hoe (Engelse link) ze zich voelen en hoe ze hun ervaringen beleven, en het vermogen te ontwikkelen om over zichzelf te leren en mondig te zijn bij tegenslag.

Ongetwijfeld is dit het platform waarop een goed gevoel van eigenwaarde en een betere kwaliteit van leven gebouwd worden. Het stelt kinderen in staat te leren authentiek te zijn en zich niet te hoeven voordoen als een personage dat niet bestaat.

De kosten van het onderdrukken van emoties zijn erg hoog. Behalve ongerustheid en angst, verhindert het ons zelfkennis, laat het ons vastzitten in starre en disfunctionele reacties, en leidt het ertoe dat we de belangrijkste rol van emoties negeren, namelijk het tonen van ons authentieke zelf.