De verbindingshoek als een alternatief voor de reflectiehoek
Vandaag willen we het hebben over het gebruik van de verbindingshoek met je kinderen. Het is een alternatief voor hen naar een reflectiehoek te sturen. De techniek om een kind naar een speciale stoel of hoek te sturen om te reflecteren werd erg populair dankzij het programma Super Nanny.
Het is natuurlijk geen nieuw idee om een kind naar een hoek of naar een ‘stoute stoel’ te sturen. Maar voorafgaand aan de populaire realityshow werd de techniek strikt als een methode van straf gebruikt. Het oorspronkelijke idee was om het kind zich slecht te laten voelen voor iets dat hij of zij verkeerd had gedaan.
Het is duidelijk dat een kind dat slechts één of twee jaar oud is, niet veel diepe reflectie zal doen. Wanneer je een klein kind naar een ‘reflectiegebied’ stuurt, begrijpt zij alleen dat zij iets verkeerd heeft gedaan en dat haar ouders haar niet in de buurt willen hebben. Dit is natuurlijk niet het resultaat waarnaar ouders op zoek zijn.
Het kind kan zelfs tot de conclusie komen dat, omdat ze iets verkeerds heeft gedaan, haar ouders niet van haar houden. Einde. Wanneer we isolatie als een vorm van straf gebruiken, sturen we een bericht van voorwaardelijke liefde. “Ik hou van je als je je goed gedraagt.” Wanneer kinderen deze boodschap ontvangen, beginnen ze gevoelens van onzekerheid te krijgen.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat kinderen nog steeds leren hoe ze hun acties onder controle kunnen houden. Dit geldt vooral voor kleine kinderen.
Daarom, wanneer je ze straft, straf je ze vaak voor iets dat ze niet echt onder controle hebben. Dit veroorzaakt gevoelens van frustratie. In plaats van zich te concentreren op haar gedrag, zal je kind haar aandacht op je reactie vestigen.
Als de reflectiehoek werkt, komt dat omdat je kind meer dan wat dan ook je liefde en goedkeuring wenst. En, natuurlijk, omdat je kind enige mate van controle over haar acties heeft. Zo niet, dan zal het reflectiegebied helemaal niet werken.
Maar, voel je je echt op je gemak als je je liefde als een prijs gebruikt? Wil je echt dat je kind denkt dat ze je liefde moet verdienen? Zou ze niet moeten weten dat ze geliefd is alleen maar omdat ze geboren is?
Natuurlijk willen we dat onze kinderen zonder enige twijfel weten dat onze liefde continu, stabiel, eeuwig en onverwoestbaar is. Dat is het soort liefde dat een gezonde ouder-kindrelatie definieert.
Er is nog een andere optie die het kind in staat stelt om de controle terug te krijgen, na te denken over haar gedrag en op zoek te gaan naar alternatieven. En dit alles zal gebaseerd zijn op de onvoorwaardelijke liefde van haar ouders.
De verbindingshoek
De verbindingshoek is gebaseerd op het herkennen wanneer een kind de controle moet terug vinden. Daarnaast is het om haar uit de situatie halen waarin zij zich nu bevindt. Natuurlijk deelt de “reflectiestoel” dezelfde intentie. Het verschil met de verbindingshoek is echter dat je kind zal reflecteren terwijl het wordt vergezeld door een ouder of een andere vertrouwde volwassene.
De verbindingshoek lijkt enigszins op de vredestafel, een populaire tool met betrekking tot de Montessori-filosofie. De vredestafel is echter een plaats die het kind vrijwillig bezoekt. Verder kan dat kind beslissen of zij vergezeld wil worden of niet.
Wat de verbindingshoek betreft, het is meestal de volwassene die de noodzaak bepaalt en het kind wordt altijd vergezeld.
Een ander verschil is dat de vredestafel gewoonlijk een fysieke ruimte is, zoals een tafel, zoals de naam aangeeft. Het kan ook een doos of een bank op een rustige plek in huis zijn. De “verbindingshoek” verwijst echter niet naar een specifieke plek.
Het doel achter de naam is om het idee van de reflectiehoek te contrasteren. Maar het idee van de verbindingshoek heeft niets te maken met een werkelijke fysieke plek.
De verbindingshoek kan; een parkbank, een bed, je achtertuin of een andere plek zijn die je op dat moment geschikt vindt. De verbindingshoek kan elke plaats zijn waar jij en je kind samen een activiteit kunnen uitvoeren die zal helpen om jullie beiden te kalmeren.
Welke soorten activiteiten kunnen er in de verbindingshoek worden gedaan?
Wat je ook maar kunt bedenken, zolang het maar een activiteit is die je kind helpt haar zelfbeheersing terug te krijgen.
We raden je aan om:
- verhalen aan je kind te vertellen,
- een tekening te maken,
- papier in kleine stukjes te scheuren,
- te springen, te schreeuwen,
- heel snel te rennen,
- diep te ademen,
- naar bladeren in bomen te kijken,
- je buik te zien opkomen en dalen als je ademhaalt,
- je kind naar je hartslag te laten luisteren,
- water te drinken,
- iets te eten,
- etcetera.
Zoals je kunt zien, is er een grote verscheidenheid aan mogelijkheden.
Als je kind eenmaal is gekalmeerd en je kunt zien dat ze de controle over zichzelf heeft herwonnen, kun je praten over wat er is gebeurd. Maak er een punt van om neutrale taal te gebruiken, zonder te beschuldigen of te beledigen.
Je kunt praten over manieren waarop ze in de toekomst anders kan reageren. Je kunt ook proberen om je kind suggesties te laten doen om manieren te vinden om te herstellen wat er is gebeurd, als dit mogelijk is.
Waarom is deze optie beter dan de reflectiehoek?
Allereerst omdat het niet gebaseerd is op het isoleren of loskoppelen van het kind van de volwassenen die zij vertrouwt. Ten tweede omdat het hulpmiddelen biedt die je kind helpen haar emoties onder controle te houden en na te denken over haar gedrag. En zij doet dit allemaal terwijl zij wordt beschermd en gesterkt door mama, papa of een andere vertrouwde volwassene.
