Worden kinderen met ADHD volwassenen met ADHD?
Tot niet zo lang geleden dacht men dat ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) overwonnen werd naarmate kinderen volwassener werden. Met andere woorden, met het ouder worden ‘verdween’ de aandoening gewoon. We weten nu dat ADHD in de kindertijd begint en dat de symptomen ervan kunnen aanhouden tot in de adolescentie en de volwassenheid. Bij sommige kinderen kan lijken dat ze de stoornis ontgroeien (hoewel ze in werkelijkheid met hyperactiviteit leren leven en hun impulsen leren beheersen). Maar kinderen met ADHD worden in de meeste gevallen volwassenen met ADHD.
ADHD is chronisch van aard. De symptomen kunnen dus op verschillende manieren verschijnen, afhankelijk van hoe de persoon zich in verschillende levensfasen ontwikkelt. De symptomen kunnen zelfs afnemen als de persoon ouder wordt. Bijvoorbeeld, rusteloosheid kan mettertijd afnemen, maar gaat niet weg. Volwassenen en adolescenten hebben veel hulpbronnen (Engelse link) en strategieën waartoe ze zich kunnen wenden als de ADHD symptomen op een bepaald moment problematisch voor hen worden.
De diagnose ADHD
Veel mensen met ADHD krijgen de diagnose misschien niet in hun kindertijd. Maar wel tegen de tijd dat ze in de adolescentie komen en zelfs tot in hun volwassen leven. Dit gebeurt meestal vooral als de symptomen meer te maken hebben met onoplettendheid en niet zozeer met impulsieve of hyperactieve symptomen. Hoewel de persoon de symptomen in de kindertijd, de adolescentie of het volwassen leven met succes kan beheersen, kan de stoornis een groter beroep doen op voortdurende aandacht, planning en zelfs organisatie, zodat het omgaan met ADHD wat ingewikkelder kan zijn en nieuwe strategieën zal vergen.
Als een adolescent of een volwassene de diagnose ADHD krijgt, kan hij of zij een gevoel van opluchting vinden in de diagnose. Dit geeft hem of haar namelijk een verklaring voor alle hindernissen die hij of zij in zijn of haar leven tegenkomt. Door troost te vinden in de diagnose kunnen ze zich bovendien voorbereiden om de uitdagingen van hun dagelijks leven met nieuwe strategieën aan te gaan. Ze zullen zich daardoor ook zekerder voelen om met vrienden en familie te praten over wat er met hen aan de hand is.
Adolescenten en volwassenen met ADHD
Adolescenten die ADHD hebben maar niet gediagnosticeerd of behandeld worden, hebben weinig middelen om hun symptomen te beheersen. Daardoor hebben tieners het vaak moeilijker om met de symptomen om te gaan. Dit kan in het dagelijks leven problemen opleveren.
Zoals alle adolescenten willen ook adolescenten met ADHD een zekere onafhankelijkheid. Door hun impulsiviteit niet onder controle te houden, kunnen ze echter meer geneigd zijn zich met riskant gedrag in te laten. Al deze uitdagingen kunnen vervolgens leiden tot emotionele problemen en een laag gevoel van eigenwaarde. Daarom is het zo belangrijk om attent te zijn op de mogelijke symptomen van ADHD. Zo kan men de nodige hulp bieden om hen te helpen beheersings- en gedragsvaardigheden te leren. Zo kun je onder andere academische, werk-, sociale en relatieproblemen vermijden.
Bij het bereiken van de volwassen leeftijd kunnen de symptomen van hyperactiviteit subtieler in het leven van mensen optreden. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn van:
- inwendige rusteloosheid
- verstrooide aandacht
- slechte organisatie
- uitstelgedrag
- overhaaste beslissingen
- enz.
Hoewel ze niet duidelijk te zien zijn, kunnen de symptomen iemands leven zeer negatief beïnvloeden. De persoon in kwestie kan het namelijk moeilijk hebben om taken op het werk uit te voeren. Hij of zij kan impulsief reageren in situaties waar gematigd respectvol gedrag vereist is.
Volwassenen met ADHD
Volwassenen met ADHD kunnen, als ze niet de hulp krijgen die ze nodig hebben, problemen krijgen met hun werk en zelfs moeite hebben om vrienden of zelfs partners te houden. Daarom is het zo belangrijk dat de diagnose ADHD al van jongs af aan gesteld wordt. Zo kunnen ze namelijk beginnen met het aanleren van vaardigheden. Vaardigheden die hen de rest van hun leven van pas zullen komen en die hun integratie en opname (Engelse link) in de maatschappij in alle opzichten zullen vergemakkelijken, en ook, die hen zullen helpen zich goed over zichzelf te voelen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Rodillo, B. E. (2015). Trastorno por déficit de atención e hiperactividad (TDAH) en adolescentes. Revista Médica Clínica Las Condes, 26(1), 52-59. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0716864015000097
- Esperón, C. S. (2008). Convivir con niños y adolescentes con trastorno por déficit de atención e hiperactividad (TDAH). Ed. Médica Panamericana.
- Fernández, S. J. (2012). Eficacia de las intervenciones con niños y adolescentes con Trastorno por Déficit de Atención con Hiperactividad (TDAH). Anuario de psicología/The UB Journal of psychology, 42(1), 19-33. https://www.raco.cat/index.php/AnuarioPsicologia/article/view/253520
- De la Peña Olvera, F. (2000). El trastorno por déficit de atención con hiperactividad (TDAH). Rev Fac Med UNAM, 43(6), 243-244. http://www.ejournal.unam.mx/rfm/no43-6/RFM43609.pdf