Brief aan de vader van mijn kinderen: dit is wat je mist

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Elena Sanz Martín.

Geschreven door Macarena Esperanza Marina

Laatste update: 22 december, 2022

Je mist het vaderschap en alle mooie dingen die daarbij horen. De momenten die het leven van een vader de moeite waard maken gaan aan je voorbij. 

De magie van de kindertijd is immers vluchtig. Het glijdt als zand tussen je vingers door. De beste momenten die we delen, de meest waardevolle herinneringen: zodra deze voorbij zijn krijg je ze niet meer terug.

Ik vind het erg om te zien dat de charme en onschuld van onze kinderen aan je voorbij gaan. Het bedroeft me dat hun liefde en vreugde wordt weggegooid, terwijl je je schouders ophaalt voor de kostbaarste geschenken die het leven ons heeft kunnen geven.

Ik begrijp de leegte in je blik, omdat ik weet wat er in je hart mist. Niet in staat om aan je verplichtingen als vader te voldoen voor twee onstuimige kleintjes, heb je ervoor gekozen om je nachten door te brengen met drinken en overdag te herstellen van de kater.

En al die tijd waren de waarheden van het universum hier, thuis. Je loopt het vaderschap mis.

Vader van mijn kinderen, je mist zoveel

Ik bleef doorgaan, net zoals het leven mij heeft geleerd. Alles voor hen, mijn engeltjes. Ik glimlachte naar je en wenste je het allerbeste, uit het diepst van mijn hart, voor het welzijn van onze kinderen.

Ik deed alsof ik niet doorhad wat er gebeurde in de dagen na onze scheiding. Ik beschermde mezelf tegen de pijn en beschermde onze kinderen voor jouw slechte voorbeeld. Je bent zo onvolwassen dat je de schatten die het leven je geschonken heeft niet kan waarderen.

Je had een man moeten zijn, een vader, iemand waar de kinderen tegen op konden kijken en respecteren. Een rolmodel, een voorbeeld en een verantwoordelijk figuur in hun leven.

Je had er voor ze moeten zijn toen ze je nodig hadden. Maar je hebt gefaald. En toch houden ze van je met heel hun hart. Ze denken aan je en wachten op je – tevergeefs.

Hier zijn onze dagen gevuld met pure, diepe, onvoorwaardelijke liefde. Ze zijn kleurrijk en omringd door de harmonieën van hun zoete stemmen.

De uren vliegen voorbij als we spelletjes spelen en liedjes zingen en knuffelen en domme grappen vertellen, om er voor te zorgen dat herinneringen een leven lang meegaan.

Ik neem het je niet kwalijk, ik heb medelijden met je

Ik neem het je niet kwalijk, ik heb medelijden met je. Ook haat ik je niet. Het enige wat ik voel is verdriet en spijt.

Natuurlijk wou ik dat de dingen anders waren. Het doet me echt pijn je zo te zien, dat je de beste dingen in het leven mist. Maar ik heb je al laten gaan.

De tijd geneest, maar deze wordt niet gewist of teruggespoeld. Je kunt blijven proberen de verloren tijd in te halen en ik blijf van elke seconde die ik aan hun zijde ben genieten.

Ga naar bed met wie je wilt en wanneer je maar wilt. Ik ben degene die het geluk heeft om knuffelend met mijn kleintjes te slapen.

Blijf jij vooral het leuke leven ontdekken en je katerremedies te perfectioneren. Ik leer mijn kinderen om kunstenaar of dokter te worden, of alles wat ze maar kunnen wensen of waar ze van dromen.

Je kunt opscheppen over elke avond met een andere vrouw uit te gaan, maar ik koester een liefde die een leven lang meegaat.

Blijf gewoon doen wat je altijd hebt gedaan, het verzinnen van excuses terwijl ik herinneringen creëer. Je zou verbaasd zijn om te zien hoeveel de kinderen hebben geleerd, hoe ze zijn gegroeid en hoe slim ze zijn. Voor mij is dit geen verrassing want ik zie het elke dag gebeuren.

Waar was jij toen ik er voor ze was?

Ik was er voor ze om ze lessen te leren en om hun waarden te versterken. Ik weet niet eens zeker of jij wel zou weten hoe. Wat ik erg vind is dat het je verrast om hun kleine gebaren van affectie en loyaliteit te zien.

Deze komen als geen verrassing voor mij. Ik weet hoe hecht ze zijn en hoe lief ze kunnen zijn. Mijn kracht en mijn zwakheid. Ze houden net zo veel van mij als ik van hen houd.

Je loopt het vaderschap mis

Zolang je egoīstisch blijft leven, jezelf altijd op de eerste plaats zet, loop je het vaderschap mis en alle wonderen die het met zich meebrengt.

Ik kan nu zien dat deze rol te veel voor je was. Immers, vader zijn is niet alleen een biologische rol. Het is een voltijdbaan en een bron van vreugde en voldoening.

En nu glippen de kinderen waarvan je beweert dat je van ze houdt weg. Je weet niet wat ze willen of waarin ze geïnteresseerd zijn.

Ook heb je geen idee van hun dromen of angsten, hun prestaties en mislukkingen, wat ze frustreert en waarmee ze worstelen, of wat hun favoriete maaltijden, liedjes, boeken of speelgoed zijn.

Je weet niet wat ze hebben geleerd of waarin ze uitblinken. Als ze moeten trainen of een wedstrijd hebben kom je nooit kijken.

Maar ik weet tenminste dat ik er altijd zal zijn om ze op te vrolijken. Ik ben het gezicht dat ze zoeken op de tribune om zichzelf ervan te verzekeren dat alles in orde is.

Vader van mijn kinderen, dit is wat je mist

Ik neem het je niet kwalijk. Je was gewoon een verdwaald jongetje die probeerde en er niet in slaagde hen te leren om een heer te zijn.

Je loopt deze rol die je nooit volledig kon dragen mis. Ik ben niet boos op je, omdat ik begrijp dat je nooit echt in staat was om te veranderen.

Feit is dat op de dag dat mijn kinderen geboren zijn mijn wereld drastisch veranderde. Het jouwe is echter hetzelfde gebleven. Je dagen en nachten bleven onveranderd.

Mijn woede is nu vervaagd en ik kan alleen maar medelijden met je hebben. Je loopt het vaderschap mis, terwijl ik hier ben, genietend van elke seconde met de kinderen van wie ik met heel mijn hart hou.