Wat is pica tijdens de zwangerschap?
Vandaag willen we van de gelegenheid gebruik maken om te praten over pica tijdens de zwangerschap. Deze eetstoornis komt vaak voor, maar is vrij onbekend.
Als we denken aan eetstoornissen, dan zijn de eerste die in ons opkomen meestal anorexia of boulimia. Er zijn echter nog andere, minder bekende eetstoornissen die ook van invloed zijn op het leven van degenen die ze hebben.
Wat is pica?
Pica is een eetstoornis waarbij sprake is van een onweerstaanbare wens om niet-voedende stoffen in te nemen of te likken. De meest voorkomende substanties waar het hier om gaat zijn zand, gips, zeep, ijs en tandpasta.
De diagnostische criteria voor pica eetstoornis zijn specifiek. De DSM-V stelt dat de inname van een niet-voedzame stof minimaal een maand moet aanhouden. Het moet bovendien ongepast zijn voor iemands leeftijd. Het mag ook geen deel uitmaken van een sociaal of cultureel gesanctioneerde praktijk.
Deze aandoening komt het meest voor tijdens de kindertijd, tussen 1 en 6 jaar. Het komt vooral veel voor bij mensen met autisme, ontwikkelingsachterstanden en ondervoeding. Het komt ook vrij vaak voor bij vrouwen die zwanger zijn of stress of angst ervaren.
Pica tijdens de zwangerschap
Hoewel het vrij gebruikelijk is dat vrouwen tijdens de zwangerschap hunkeringen hebben, hebben ze meestal betrekking op gewoon voedsel. Pica tijdens de zwangerschap verschijnt meestal tijdens het eerste of tweede trimester. Het kan verband houden met stress, angst of angsten die typisch zijn tijdens deze weken van de zwangerschap.
Een pica eetstoornis komt vaker voor bij zwangere vrouwen onder de 20 jaar die al tijdens de kinderjaren aan pica leden. Normaal gesproken verdwijnt de aandoening na de bevalling. Er zijn echter enkele gevallen van vrouwen die pica blijven ervaren nadat hun baby’s zijn geboren.
De oorzaken van pica tijdens de zwangerschap
Hoewel er geen duidelijk geïdentificeerde oorzaken zijn voor de oorsprong van pica, zijn er enkele hypothesen die licht op het onderwerp werpen. Soms kunnen deze ongebruikelijke verlangens met onderliggende fysieke of mentale aandoeningen verband houden.
Aan de ene kant kan pica ontstaan als gevolg van een interne staat van onrust of angst. Aan de andere kant zijn er onderzoeken die pica tijdens de zwangerschap in verband brengen met tekorten aan ijzer of andere vitamines en mineralen.
Volgens deze onderzoeken hebben vrouwen met bloedarmoede de neiging om ijs te eten. Het verhogen van hun ijzergehalte kan dit verlangen helpen verminderen. In geval van calcium- of zinkinsufficiëntie, kan het lichaam van zwangere vrouwen proberen om deze stoffen te compenseren.
De gevolgen van pica tijdens de zwangerschap
De inname van niet-voedende stoffen is schadelijk voor jou en voor je baby. Hoewel het eten van ijs relatief onschadelijk is (hoewel het je tanden kan beschadigen), kunnen andere stoffen ernstige gevolgen hebben.
Van de patiënten met pica heeft 75% uiteindelijk een soort chirurgische ingreep nodig. 30% lijdt aan een of andere complicatie en 11% sterft als direct of indirect gevolg van deze aandoening.
De meest voorkomende complicaties die het gevolg zijn van een pica stoornis zijn darmobstructies. Pica kan ook tot vergiftiging, infectie en het verschijnen van parasieten leiden. Pica moeders lopen bovendien een groter risico op vroeggeboorte.
Tot slot verstoort de inname van deze stoffen in de meeste gevallen de juiste opname van voedingsstoffen uit voedingsmiddelen. Dit veroorzaakt op zijn beurt voedingstekorten.
De preventie en behandeling van pica
Als het om een pica stoornis gaat, dan is het van cruciaal belang om zo snel mogelijk te handelen. Wanneer je dit doet, dan wordt het gedrag beëindigd voordat het onderdeel wordt van de dagelijkse gewoonten van een vrouw. Als de gewoonte eenmaal is gevestigd, dan is het veel moeilijker om uit te roeien.
Vrouwen die pica ervaren, moeten hun arts onmiddellijk informeren. Op die manier kan een medische professional de nodige onderzoeken uitvoeren om de omvang van de inname te bepalen.
Artsen zullen ook het ijzerniveau en andere vitamines en mineralen controleren om de behoefte aan supplementen te bepalen. Het voorschrijven van geneesmiddelen zoals selectieve serotonine-heropnameremmers kan ook nodig zijn. Deze kunnen stress en depressie onder controle houden als ze de schuld hebben aan de stoornis.
Tot slot is het van cruciaal belang om contact op te nemen met een psycholoog en met therapie te beginnen. Cognitieve gedragstherapie is het beste type, omdat het helpt bij het beheersen van impulsen en het uitvoeren van compulsieve inname.