Hyperemesis gravidarum: lees het verhaal van Xenia
Welke ervaring je ook hebt, weet dat er andere vrouwen zijn die ook soortgelijks hebben meegemaakt. Het delen van elkaars ervaringen kan anderen helpen. Vandaar onze nieuwe rubriek met de ervaringen van onze lezers. Vandaag het verhaal van Xenia, die te maken kreeg met hyperemesis gravidarum.
Hier het verhaal van Xenia: diagnose hyperemesis gravidarum
“Ik wil graag mijn verhaal vertellen omdat ik merkte dat er weinig begrip en erkenning was tijdens mijn zwangerschap. Ik werd zwanger door een ivf behandeling, dus ik werd verondersteld blij te zijn met de zwangerschap. Echter lag ik op week 5 al een paar dagen in het ziekenhuis en werd de diagnose hyperemesis gravidarum vastgesteld.
Ik had geen idee wat dit betekende en wat ik tegemoet ging. Maar elke dag werd ik zieker en zieker, tot ik uiteindelijk niet meer kon eten of drinken. Om de 3 weken spendeerde ik 5 dagen in het ziekenhuis aan het infuus om uitdroging tegen te gaan en voelde ik me even weer wat beter.
Alleen was dit telkens maar een oplapmiddel. Uiteindelijk had ik de kracht niet meer om recht te staan, rond te lopen, te leven… Desondanks de succesvolle ivf-behandeling speelde ik met het idee van een abortus, hoewel ik er voordien tegen was. Op aanraden van de dokter moest ik blijven proberen te eten, wat resulteerde in 2 of 3 happen en dan overgeven in de emmer die al klaar stond. Zelfs met water verging het zo…
Ik kreeg een hele hoop medicatie toegediend voor lange tijd om de symptomen in te dammen. Ik heb hier weinig van gemerkt, maar heb er wel een depressie aan overgehouden.
Weinig begrip van de omgeving
Iedereen rondom me bleef me maar vragen of ik me al beter voelde, alsof het een griepje was dat plots zou overgaan. Er was heel weinig begrip, want ik had toch zelf bewust voor een kind gekozen?! Maar niet voor deze ziekte…
Veel van het onbegrip kwam naar mijn denken dan ook uit onwetendheid. Onwetendheid dat ik na een paar weken niet meer dan 10 stappen kon zetten zonder een kwartier te moeten rusten, onwetendheid dat ik op 6 weken tijd 12 kilo kwijt was. De continue angst de baby te verliezen door deze ziekte en terwijl de gedachte dat je lichaam het niet meer aankan.
Ik zou graag mijn verhaal delen opdat andere vrouwen wel begrip en ondersteuning krijgen.”
Wat is hyperemesis gravidarum?
Als je te maken krijgt met ernstige zwangerschapsmisselijkheid, heet dit ook wel hyperemesis gravidarum. In Nederland gaat het ongeveer om 130.000 vrouwen per jaar die hier mee te maken krijgen, in mindere of ernstigere vorm.
Bij iedere zwangerschap is er wel sprake van de bekende ochtendmisselijkheid, maar in dit geval gaat het om een veel ernstigere vorm. Er komt ook gewichtsverlies, ondervoeding en uitdroging bij kijken. Dit door het extreem misselijk zijn en/of braken.
Waarom de ene vrouw hier wel last van heeft en de andere niet is niet helemaal bekend. Hormoonspiegels zouden hier mee te maken hebben. Ook als je zwanger bent van een tweeling zou dit vaker voor kunnen komen.
Wat te doen als je hier last van hebt?
Als je last hebt van extreme misselijkheid en/of braken tijdens je zwangerschap, is het belangrijk om je arts te raadplegen. Deze beslist vervolgens of je opgenomen moet worden en welk behandelingsplan er gevolgd moet worden. Hij kan medicijnen voorschrijven tegen de misselijkheid, of voor een infuus met suiker- en zoutoplossing kiezen.
Als eten echt een probleem gaat worden, kan de arts ook voor sondevoeding kiezen. Het is dus belangrijk om op tijd actie te ondernemen.
Zoals Xenia aangaf, kan er ook sprake zijn van psychologische problemen, zoals depressie. Vooral als de omgeving dit probleem niet serieus neemt, vanwege onwetendheid, kan dit grote gevolgen hebben voor de gemoedstoestand van de zwangere vrouw. Ondertussen heeft Xenia een gezonde 3-jarige met de gebruikelijke driftbuien, dus alles loopt op rolletjes.
Door dit verhaal te delen hopen we dat andere vrouwen die hier ook aan lijden zich gesteund voelen, en weten dat ze niet alleen zijn. Zoek hulp, praat erover met andere zwangere vrouwen en steun elkaar!
Wij danken Xenia voor haar verhaal! Wil jij ook een ervaring delen, stuur ons dan een email: [email protected]
