Kinderen die stotteren: technieken en behandeling
Als je merkt dat je kind moeite heeft met zijn spraak, moet je zijn spraakpatronen observeren. Wanneer stotteren hij? Bij wie is hij in de buurt als het gebeurt? Herhalen ze zichzelf voortdurend, of gebeurt het alleen in bepaalde situaties? Door deze vragen te beantwoorden kun je werken aan het helpen van kinderen die stotteren.
Soms kan stotteren erfelijk zijn. Het is dus belangrijk uit te zoeken of een van beide ouders vroeger hetzelfde probleem had. Deze aandoening verschijnt meestal rond de leeftijd van twee jaar en in de meeste gevallen lost het zich op tegen de tijd dat je kind ongeveer 4-6 jaar oud is.
Wat is stotteren?
Stotteren is een communicatiestoornis waarbij er onwillekeurige onderbrekingen zijn in de spraak van de persoon in kwestie. Ze herhalen lettergrepen van woorden meerdere malen en hebben vaak last van spierspanning. Wie eraan lijdt is zich bij het spreken bewust van zijn probleem, wat angst en stress oplevert telkens als hij moet spreken.
Kinderen die stotteren ondervinden verschillende symptomen, afhankelijk van in welk ontwikkelingsstadium ze zijn als de stoornis verschijnt. Hier zijn vier stadia waarin stotteren kan verschijnen:
- Stadium van eerste herhalingen. Deze treden op als het kind taal begint te leren. Ze aarzelen en herhalen zichzelf bij het spreken. Het treedt gewoonlijk op als het kind 3 jaar oud is.
- Convulsief herhalingsstadium. In dit stadium zijn de herhalingen beverig en trager. Dit verschijnt gewoonlijk tussen 6 en 7 jaar.
- Bevestigend stadium. Kinderen die in dit stadium stotteren ondervinden onderbrekingen bij het spreken, waardoor ze zich beschaamd voelen. Dus stoppen ze met spreken. Het kind denkt dat er een probleem is met de manier waarop het praat.
- Gevorderd stadium. In dit stadium stotteren kinderen zonder onderscheid en de stotteringen kunnen zelfs gepaard gaan met bewegingen. Ook kunnen ze ademhalingsproblemen krijgen.
Hoe kinderen die stotteren te helpen
Er zijn veel verschillende manieren om kinderen die stotteren te helpen. Hun behandeling hangt ook af van het stadium van ontwikkeling waarin ze verkeren. Bovendien zijn er sommige kinderen die hun stotteren spontaan overwinnen zonder enige behandeling. Je moet echter steeds beoordelen of hun herstel definitief is of dat ze in de toekomst kunnen terugvallen.
Je moet met de behandeling beginnen rond de leeftijd van 6 jaar. Op die manier kun je gebruik maken van het feit dat je kind zijn taal nog niet volledig beheerst. Verschillende behandelingen zijn logopedie en psychologische therapie. De laatste optie is voor kinderen die stotteren vanwege angst, stress, bezorgdheid, vermijdingsgedrag, enz.
Bovendien moet je niet elke behandeling in dezelfde volgorde volgen. Ook zullen sommige behandelingen bij sommige kinderen effectief zijn, maar bij andere niet werken. Daarom is het belangrijk dat een specialist het probleem van je kind grondig evalueert. Dan kan de specialist de behandeling personaliseren.
Hoe werkt de behandeling voor kinderen die stotteren?
Stotteren is een gecompliceerde spraakstoornis. Je kleintje zal zowel van jou als van zijn specialist afhankelijk zijn voor steun. Hier zijn de basisprincipes van de behandeling:
1. Corrigeer hun fouten en help hun negatieve denkwijze te veranderen. Je kind kan dingen zeggen als: “Ik zal het nooit snappen” of “Ik ben dom.” Leer ze in plaats daarvan positief te denken en te zeggen: “Ik kan dit,” “alles komt goed”, of “Ik kan deze uitdaging aan.”
2. Gebruik ademhalings- en ontspanningstechnieken. Help hen om te gaan met de spanning en angst die hun stotteren veroorzaakt.
3. Beheers vermijdingsgedrag in deze situaties met technieken voor gedragsaanpassing.
Nuttige technieken voor kinderen die stotteren
Soms kan behandeling het stotteren van je kind niet helemaal verhelpen. Er zijn echter andere technieken die je kunt gebruiken die hen wel helpen:
- Behoud effectieve communicatie.
- Verbeter hun vloeiendheid bij het spreken.
- Neem volledig deel aan school en sociale activiteiten. Als de persoon die stottert een volwassene is, zullen deze technieken helpen ervoor te zorgen dat hij/zij deelneemt aan activiteiten op het werk.
Laten we eens kijken naar enkele van de technieken die je kunt gebruiken om kinderen die stotteren te helpen.
Cognitieve-gedragstherapie
Cognitieve-gedragstherapie (Spaanse link) helpt kinderen gedachten die angst en vrees veroorzaken te herkennen en aan te passen. Die gedachten maken hun stotteren alleen maar erger. Bovendien helpt deze techniek kinderen hun gevoel van eigenwaarde, dat door hun stotteren laag kan zijn, op te bouwen. Ook helpt het bij stress en angst.
Spraaktherapie
Spraaktherapie wordt uitgevoerd door een logopedist. Deze vakmensen leren kinderen hun spraak te vertragen zodat ze kunnen opsporen waardoor ze stotteren. In het begin kan het zijn dat je kind in een langzamer tempo spreekt zodat het de oorzaak van zijn stotteren kan opsporen. Geleidelijk aan zullen ze echter natuurlijker gaan spreken.
Elektronische hulpmiddelen
Er zijn enkele elektronische hulpmiddelen die helpen bij het vloeiend spreken. Dit zijn enkele voorbeelden:
- Machines voor vertraagde geluidsontvangst.
- Een apparaat dat spraak nabootst alsof je met iemand anders praat.
- Apparaten die je de hele dag kunt dragen.
Interactie tussen ouder en kind
Het is van essentieel belang dat ouders helpen bij de behandeling van hun kind. Je kunt ze helpen hun copingtechnieken voor stotteren te oefenen. Vraag de logopedist van je kind naar enkele methoden die ze aanraden thuis te doen.
Conclusie
Zoals je ziet hangt de behandeling voor kinderen die stotteren af van hun individuele behoeften. We hebben alleen de basistechnieken en behandelingen opgesomd die je kind kan gebruiken als het met deze spraakstoornis te maken heeft.
Bovendien is het heel belangrijk je kind te observeren (Engelse link). Als je vragen hebt, moet je naar een deskundige gaan zodat die een grondige evaluatie van het spraakprobleem van je kind kan doen. Dan kunnen ze de behandeling van je kind begeleiden en de beste opties aanbevelen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- JIMÉNEZ, I. H. TRASTORNOS DE FLUIDEZ: LA TARTAMUDEZ, EVALUACIÓN Y TRATAMIENTO. https://archivos.csif.es/archivos/andalucia/ensenanza/revistas/csicsif/revista/pdf/Numero_42/INMA_HERNANDEZ_2.pdf
- Friedman, S. (2000). La Tartamudez en la Infancia. https://www.ttmib.org/documentos/Friedman1.pdf
- Morejón, A. R. (2001). Intervención sobre la tartamudez temprana. Revista de logopedia, foniatría y audiología, 21(1), 2-16.