Emotionele ondersteuning tijdens de kraamtijd

De 40 dagen na de geboorte worden ook wel de postnatale periode of kraamtijd genoemd. Het is een fase waarin het aanpassen aan een fysiek en mentaal nieuwe wereld centraal staat. Hoe beleven we tegenwoordig de emotionele ondersteuning tijdens de kraamtijd?

En hoewel wij vandaag de dag dingen anders doen, zorgen in vele traditionele culturen vrouwen gezamenlijk voor hun kinderen. Een moeder werd tijdens de kraamtijd verzorgd door de vrouwen. De mannen zorgden voor vinden van voedsel.

Maar onze sociale omgeving ziet er tegenwoordig heel anders uit. Velen van ons wonen ver weg van familie en kunnen ons daardoor niet ondersteunen. Hierdoor is het voor jonge ouders momenteel vaak lastig om hulp te krijgen.

Ook al ondersteunt de maatschappij van nu het sociale netwerk niet, betekent dit niet dat we er geen behoefte aan hebben. Sterker nog, vrouwen hebben hulp nodig in hun kraamtijd om de fysieke en emotionele ongemakken van de geboorte aan te kunnen.

Een gelukkig gezin heeft emotionele ondersteuning tijdens de kraamtijd

We moeten ons er bewust van zijn dat we na de geboorte moeten herstellen en onze sociale, biologische en psychologische verbanden weer opnieuw moeten opbouwen. De eerste periode van een jong gezin gaat vaak gepaard met absolute chaos, waarin het soms even te veel wordt.

In de kraamtijd is een nieuwe moeder ontstelt door elke nieuwe sensatie. Ze voelt zich niet altijd gelukkig en staat ook niet altijd te springen om borstvoeding te geven om 5 uur in de ochtend.

Meer dan ooit kan de moeder om deze reden emotionele ondersteuning gebruiken tijdens de kraamtijd. Van tijd tot tijd is het nodig dat ze de rationele wereld van voedingsschema’s, verplichtingen en logische beslissingen even achter zich kan laten. Ook zij heeft tijd nodig om te kunnen dromen en de materiële wereld even te laten voor wat het is.

Dit is een van de gevoelens die nieuwe moeders soms het allermeeste missen. Het is zonder twijfel het zwaarste offer in het proces om onszelf als moeder, ons kind en de wereld om ons heen te herontdekken.

Identiteitsverlies tijdens de kraamtijd

Het tegemoetkomen aan onze nieuwe identiteit als moeder van een baby, betekent dat we de wereld waarvan we de regels kenden achter ons laten.

Dit betekent dat we onze eigen verwarring moeten accepteren. Het werk, de vriendschappen en interesses die ooit onze dagen vervulden, verdwijnen in oude herinneringen. Ze worden overstemd door het geluid van het gehuil van de baby.

Al deze interne onrust kan aanleiding geven tot een soort van rouw. Uiteindelijk gaan we er in geloven dat we nooit meer die fijne, actieve, charmante, intelligente en toegewijde vrouw zullen zijn, waar we zo lang naar toe gegroeid waren.

Dit gebeurt omdat we ons referentiekader uit het oog verliezen. Dit als aanvulling op het fysieke en emotionele trauma waar we toch al door heen gaan. We zijn afgesneden van onze werk- of studieplek, onze hobby’s en alle plekken waar we graag naar toe gingen.

Daarvoor in de plaats is een routine gekomen die ons volledig in beslag neemt. We hebben het gevoel dat we de boot gemist hebben. En dat we nooit meer terug kunnen naar de wereld die we kenden.

In de kraamtijd en de periode daarna, worden we mensen met maar een doel voor ogen. Moeder zijn. We zien de wereld door de ogen van onze baby. Soms herkennen we onszelf niet meer in de spiegel.

Sterker nog, het moederschap maakt ons extreem emotioneel en gevoelig. Ons brein voelt wollig aan en we overweldigd worden door verwarrende gevoelens. Wanneer we dit begrijpen, realiseren we ons dat genegenheid en emotionele ondersteuning tijdens de kraamtijd geen luxe is. Het is een prioriteit. 

Met dit in gedachten, zouden we mensen moet uitnodigen. Mensen die ons begrijpen. Mensen die ons emotionele ondersteuning tijdens de kraamtijd willen en kunnen geven. Hierdoor krijgen we de tijd om onszelf en anderen te ontdekken.