Wanneer een oma haar kleinkind voor de eerste keer ziet
Wanneer een oma haar kleinkind voor de eerste keer ziet, bloeit ze op als persoon. Ze ontwikkelt zich als mens en haar emoties worden geïntensiveerd tot ze een onbeschrijfelijk niveau bereiken.
Het maakt niet uit of het het eerste of het achtste kleinkind is. Ze zijn allemaal even kostbaar als de juwelen van een mooie ketting. Ze zijn als schatten van een nieuwe generatie die verwend moeten worden met liefde.
Vandaag willen we in jijbentmama een klein eerbetoon brengen aan deze speciale vrouwen. Deze 2.0 oma’s worden al beschreven als een nieuwe generatie ‘supervrouwen’.
Velen van hen staan ver af van het klassieke beeld van een oma, die alleen koekjes bakt en haar kleinkinderen van school haalt. Dit is iets nieuws, moderns en interessants.
Tegenwoordig zijn er veel nieuwe termen om deze nieuwe en fantastische oma’s te beschrijven. Bijvoorbeeld ‘Glam-oma’s’ (glamoureuze oma).
Dit was onderdeel van een idee dat ontstond in de Verenigde Staten na een artikel in The New York Times, waarin de auteurs uitleggen hoe de rol van oma’s de afgelopen jaren veel is veranderd.
In dit artikel zullen we je alle gerelateerde informatie geven.
Er is iets dat veel mensen ervaren wanneer hun eerste kleinkind plotseling komt. Het is het besef dat ze net de herfst van hun leven zijn ingegaan.
Ben ik zo oud als ze zeggen? Betekent het simpele feit dat mijn kinderen hun eigen hebben dat ik een ‘oude vrouw’ ben? Helemaal niet.
Enthousiasme… en een vleugje bezorgdheid
Wanneer een 55- of 65-jarige vrouw dat fragiele, kleine en kostbare schepsel ziet dat deel uitmaakt van hun nalatenschap en hen tot oma maakt, is het eerste dat ze voelen vreugde.
- Ze zijn dankbaar dat alles goed is gegaan. Dat de moeder en het kind gezond zijn en dat het hele proces van de bevalling verliep zoals het zou moeten. Verstandige oma’s weten ook dat na de geboorte van een kind de ruimte en privacy van de ouders moeten worden gerespecteerd. Daarom begrijpen ze dat het beste wat ze kunnen doen is om op de achtergrond blijven. Altijd attent en toegankelijk voor het geval ze nodig zijn.
- Aan de andere kant, na de voldoening die ze voelen als een vrouw eenmaal een oma wordt, moet ze intern het idee resetten dat ze heeft van zichzelf als persoon. Daarom is het normaal dat er zorgen ontstaan.
- Ze weten dat ze vanaf nu een bepaalde rol zullen moeten vervullen. De 2.0 oma’s van vandaag hebben een actief sociaal leven. Velen van hen werken zelfs en de meerderheid neemt meerdere rollen op zich: het zijn partners, moeders, vriendinnen en zij maken deel uit van de gemeenschap.
- Het komt vaak voor dat ze zich afvragen hoe ze grenzen kunnen stellen als het gaat om verantwoordelijkheden. Ze zijn zich ervan bewust en begrijpen dat hun rol niet is om ‘op te voeden’ of ‘te onderwijzen’. Dit zijn rollen die ze achter zich moeten laten. Het is de taak van ouders om deze te vervullen. De oma’s van vandaag willen maar één ding: de emotionele steun zijn, de altijd vriendelijke en faciliterende gids in het leven van de pasgeborenen.
“Sinds het moment dat ik je zag, wil ik maar één ding: deel uitmaken van je hart.”
In een interessant artikel, gepubliceerd door Psychology Today getiteld ‘Leren om oma te zijn‘, worden enkele tot nadenken stemmende ideeën uitgelegd. De eerste is dat de moeder-dochterrelatie verbetert zodra een moeder oma wordt.
Ineens nemen ze de rol aan van ‘vriendin-mentor’ en dit blijkt gunstig voor beide partijen.
“De meest perfecte liefde, verschijnt soms pas bij het eerste kleinkind”
– Chinees spreekwoord –
De tweede gedachte die het artikel deelt is dat sociaal gezien we de rollen van grootouders moeten herinterpreteren. In veel gezinnen in tijden van crisis zijn grootouders degenen die financiële en emotionele steun bieden. Daarom hebben ze meer institutionele erkenning nodig.
Leren om oma te zijn, betekent vooral het ontsluiten van een uitzonderlijk potentieel van zelfrealisatie en persoonlijke groei. We hebben van de samenleving nodig om attenter en gevoeliger te zijn ten aanzien van onze ouderen, omdat ze een ongelooflijk actieve en belangrijke generatie zijn in ons dagelijks leven.
De rol van een oma
De grootste ambitie van een oma is om het hart van haar kleinkinderen te winnen. Ze willen voor altijd op een heel speciale plek leven in het hart van het kind en ze verlangen ernaar om zoveel mogelijk tijd met hen te delen.
Ze begrijpen ook dat hun aandeel in het leven beperkter is dan dat van hun kleinkinderen.
Een van hun taken als grootouders is het overbrengen van wijsheid op basis van emotie, herkenning en een sterke band die altijd hun kleinkind moet vergezellen, die binnenkort een volwassene zal zijn.
Hun oma zal uitblinken als een van hun grootste rolmodellen. Oma’s zijn de persoon die inspireert, de verbeelding cultiveert en goed advies geeft. Degene die hen toestaat om te groeien zonder straffen. Die zorgt voor een dagelijkse omhelzing, een hand die streelt. Degene met wie ze een geheime glimlach delen, na het ontvangen van verborgen geschenken.
2.0 oma’s vertegenwoordigen niet het klassieke beeld van grootouders. Ze zijn nog steeds net zo teder en aanhankelijk als altijd.
Ze hebben echter de volwassenheid, onafhankelijkheid en het karakter van een nieuwe generatie. En dat is ongelooflijk positief voor onze kleintjes.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- García, C. N., & Vega, C. V. (2013). Relaciones abuelos-nietos: una aproximación al rol del abuelo. Sociedad y Utopía. Revista de Ciencias Sociales, 41, 464-482. https://estaticos.qdq.com/swdata/files/619/619320697/relacionesabuelosnietos.pdf
- Planillo, A. H. (2004). Abuelos, abuelas, nietos y nietas. El punto de vista infantil. Indivisa: Boletín de estudios e investigación, (5), 35-42. https://dialnet.unirioja.es/descarga/articulo/1043224.pdf
- Triadó Tur, C., & Villar Posada, F. (2000). El rol de abuelo: cómo perciben los abuelos las relaciones con sus nietos. Revista española de geriatría y gerontología, 35(S2), 30-36. https://www.infogerontologia.com/documents/gerontologia/articulos/ll_congreso_geront_geriat_cataluna/2000c_rol_de_abuelo.pdf