Ongehoorzame kinderen: wat is de oorzaak van hun gedrag?

In dit artikel leer je ongehoorzame kinderen te herkennen. Leer over de oorzaken van hun slechte gedrag hoe je het kunt oplossen.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Geschreven door Macarena Esperanza Marina

Laatste update: 22 december, 2022

“Ik word moe van mijn kind, hij luistert nooit naar me”. Veel ouders protesteren vaak tegen het wangedrag van hun kinderen. Maar ongehoorzame kinderen worden niet op een ochtend wakker om vervolgens een besluit te nemen om de hele dag slecht gedrag te vertonen.

Integendeel, ongehoorzame kinderen zijn meestal het product van een gezagsmodel dat hun eigen ouders uitoefenen, of het nu autoritaire, overdreven beschouwende, of nalatige volwassenen zijn. Volwassenen kennen de redenen voor deze houding misschien niet. Maar als het aanhoudt, is er wel een naam voor deze aandoening.

De wetenschap heeft deze aandoening “Oppositioneel-opstandige gedragsstoornis” (Engelse link) genoemd, die volgens statistieken van de Spaanse Vereniging voor Kindergeneeskunde en Eerstelijnszorg 15% van de Spaanse kinderen voor het 16e levensjaar treft.

Natuurlijk schaden deze ongewenste gedragingen van ongehoorzame kinderen zowel de ontwikkeling van het kind als zijn gezinsomgeving. Vandaag zal Je bent mama je vertellen hoe je dit gedragsprobleem bij kinderen kunt herkennen, de oorzaken van hun opstandigheid onthullen, en je vertellen hoe je die houding kunt corrigeren.

Ongehoorzame kinderen, waarom?

Ongetwijfeld ben je het beu je kind steeds weer te vragen het speelgoed dat het op de grond heeft gegooid op te ruimen, of geen speelgoed op het dak van je huis te gooien of uit het raam op het grasveld te gooien. Maar weet je ook de redenen waarom ze zo opstandig zijn?

De psychologie verklaart dat kinderen tussen 2 en 5 jaar de neiging hebben een gevoel van identiteit, onafhankelijkheid en autonomie te ontwikkelen dat veel sterker is dan toen ze nog maar een baby waren, toen jij hun wereld was en hun patroon om te volgen.

Om deze reden beginnen ze, om hun persoonlijkheid te smeden terwijl ze verschillen van hun ouderen, verzet te vertonen tegen opleggingen en zich te verzetten tegen de gevestigde bevelen en regels. Kortom, ze vertonen meer opstandigheid.

Evenzo wijzen deskundigen erop dat ongehoorzame kinderen door deze reeks ongelukkige gedragingen ook hun ouders op de proef stellen, terwijl ze geleidelijk hun impulsen leren beheersen, wat veel tijd en geduld van de ouders vraagt.

Onjuiste gezagsmodellen, een reden voor ouders om verantwoordelijkheid te nemen en na te denken

Een andere oorzaak die ongehoorzame kinderen ertoe brengt in het openbaar of thuis ongepast gedrag te vertonen, zijn de gezagsmodellen van hun ouders. Specialisten geven aan dat deze patronen onjuist zijn, dus moeten we er over nadenken:

Autoritaire ouders

Dit is het geval bij kinderen die opgevoed worden in een autoritaire omgeving, waar ze gehoorzamen om straf te ontlopen, maar zonder de redenen te begrijpen. Bovendien zijn deze kinderen snel geïrriteerd omdat hun ouders niet naar hen luisteren en volwassenen altijd het laatste woord hebben.

Wat is het gevolg? We smeden de ontwikkeling van ongehoorzame, wrokkige en onzekere kinderen met een laag gevoel van eigenwaarde. Ongehoorzaamheid heeft dus een nauwe relatie met opstandigheid in de kindertijd. Daarom is het belangrijk harmonieuze gezinnen te koesteren die gebaseerd zijn op het bijbrengen van waarden en het onderscheiden van goed en slecht.

Overdreven betuttelende ouders

Hier beschouwen ouders zich als vrienden van hun kinderen om ongegronde angsten te bezweren. Met andere woorden, de ouders stemmen in met de minderjarigen zonder ze met vastberadenheid en discipline op te voeden. Ze verzwakken zo de autoriteitsfiguur tot die verdwijnt. Juist op dat moment verschijnt de figuur van ongehoorzame kinderen.

Nalatige ouders

De opvoeding van het kind is niet belangrijk en de affectieve band is minimaal. Dus zoeken kinderen gewoon genegenheid bij vriendjes met dezelfde emotionele tekortkomingen. Deze ongehoorzame kinderen zijn vaak niet erg verdraagzaam en hebben ernstige gedragsproblemen, en ook slechte schoolprestaties.

Stappen om ongehoorzame kinderen te sturen

Identificeer ongehoorzame kinderen

Dit gedrag verschijnt meestal vanaf de leeftijd van twee of drie jaar. Dit is de leeftijd waarop je moet weten wanneer deze houding buitensporig is en in de toekomst een probleem kan vormen. Hiervoor is het van essentieel belang de eerste gedragingen waar te nemen die een gedragspatroon vormen dat te maken heeft met de continuïteit en vijandigheid van hun ongehoorzaamheid tegenover gezagsdragers. Het is belangrijk op te merken dat deze gedragingen vaker voorkomen bij jongens dan bij meisjes.

Motiveer ongehoorzame kinderen

De ideale manier om een weg naar de oplossing van dit probleem te vinden is het stimuleren van de motivatie van het kind. Dit betekent dat positieve aspecten van hun gedrag versterkt worden, terwijl de negatieve genegeerd worden. Het is ook gunstig om een meewerkende houding te tonen waarin de minderjarige zich meer mag uiten. Leg de problemen die hun houding veroorzaakt steeds uit door middel van dialoog.

Verlies je kalmte niet in het aangezicht van deze kinderlijke uitdaging

Beheers je woede, laat je zenuwen niet de overhand krijgen. Om dit te doen kun je jezelf op de hoogte van het kind plaatsen om direct oogcontact te produceren. Zo kun je rustig met het kind praten.

Stel grenzen en normen vast om opstandigheid af te zwakken

Op deze manier stel je een grens tussen wat het kind wel en wat het niet mag doen. Deze grenzen moeten echter duidelijk en redelijk zijn en zich ook aanpassen aan de leeftijd van de minderjarige. Evenzo is het goed om aan het kind de reden van elke regel en de voordelen ervan uit te leggen.

Stel routines in

Een goede strategie bij het aansturen van ongehoorzame kinderen is het aanhouden van een stabiel schema en levensritme. Dit helpt je om chaos te vermijden. Door routines in te voeren, breng je orde en evenwicht in je huis en bevorder je tegelijk een meewerkende en assertieve houding bij het kind.