Milia bij baby's: wat je moet weten
Milia bij baby’s, ook wel gerstekorrels genoemd, zijn een vrij veel voorkomende dermatologische aandoening. Hoewel ze goedaardig zijn en vanzelf verdwijnen, kun je je het beste bewust zijn van hun verschijningsvormen om te weten hoe je ze kunt herkennen. Dit is alles wat je moet weten om ze goed te kunnen behandelen.
Wat zijn milia bij baby’s?
Milia zijn goedaardige, tijdelijke cysten van de dermis, bestaande uit keratine, die verschijnen als kleine, stevige, witte papels in het gezicht, de genitaliën, de ledematen en de bovenlichaam. Keratine is een eiwit dat in de meeste gevallen voorkomt in de weefsels van het haar, de huid en de nagels. Het kan daarom voorkomen bij mensen van alle leeftijden en etniciteiten. Deze gerstekorrels komen echter het meest voor bij pasgeborenen.
Milia classificatie
De classificatie van milia kan primair en secundair zijn. In de meeste gevallen zijn primaire milia die welke spontaan ontstaan en bij de geboorte aanwezig zijn, vooral op de neus, oogleden, hoofdhuid en wangen.
Primaire congenitale milia komen voor bij 40% tot 50% (Engelse link) van de gezonde, voldragen pasgeborenen. Wanneer echter secundaire milia worden verworven, treffen ze meestal oudere kinderen met een voorgeschiedenis van blaarvorming of trauma.
In het algemeen ontwikkelen primaire milia zich vanuit de onderste infundibulaire talgkraag van de vellushaarfollikels; terwijl secundaire milia ontstaan vanuit de eccriene kanalen, talgklieren of de epidermis.
Oorzaken van milia bij zuigelingen
De etiologie van milia (Engelse link) bij pasgeborenen verschilt aanzienlijk van die van volwassenen of oudere kinderen. Daardoor is de oorzaak bij pasgeborenen niet bekend, hoewel het vaak verward wordt met kinderacne die veroorzaakt wordt door hormonen van de moeder. Anders dan bij zuigelingen, houdt het bij oudere kinderen en volwassenen verband met bepaalde huidaandoeningen:
- Brandwonden
- Blaren (epidermolysis bullosa, cicatricial pemphigoid of porphyria cutanea tarda)
- Langdurig gebruik van corticosteroïde crèmes
Milia kan zelfs ontstaan als de epidermis zijn natuurlijke vermogen om te exfoliëren verliest, wat gebeurt door veroudering.
Klinische manifestaties
Milia laesies bij zuigelingen zijn meestal asymptomatisch en lossen spontaan op binnen de eerste levensmaanden. Daarbij verschijnen ze in de vorm van kleine gele of witte papels, van minder dan 3 millimeter groot, op de neus.
Ze kunnen zich presenteren in de vorm van plaque als een rood gebied bedekt met meerdere miliacysten. Ze zijn meestal niet jeukend of pijnlijk, maar ruwe kleding of beddengoed kunnen de huid rood en geïrriteerd doen lijken. Juist daarom wordt het vaak ten onrechte kinderacne genoemd.
Soorten presentaties van milia
De soorten milia kunnen we indelen naar de leeftijd bij de presentatie of naar wat de cysten veroorzaakt. Namelijk:
- Neonatale milia: deze worden beschouwd als primaire milia die ontstaan bij pasgeborenen en binnen enkele weken verdwijnen. Ze komen het vaakst voor op de hoofdhuid, het gezicht en het bovenlichaam.
- Milia juvenile kunnen veroorzaakt worden door enkele zeldzame genetische aandoeningen waarbij de huid betrokken is. Bijvoorbeeld het basocellulairenaevussyndroom, het Gardner syndroom, pachyonychia congenita en het Bazex-Dupré-Christol syndroom.
- Meervoudige eruptieve milia (Engelse link): verschijnt in de vorm van jeukende plekken op het gezicht, de romp of de bovenarmen.
De behandeling van milia bij baby’s
Milia bij zuigelingen worden gediagnosticeerd op basis van de klinische manifestaties van de laesies. Ze vereisen geen incisie en drainage van de keratine-inhoud om de diagnose te bevestigen. Daarom is geen specifieke behandeling nodig, want de papels hebben de neiging om vanzelf weg te gaan. Secundaire milia kunnen echter niet spontaan genezen en in dat geval zal men de inhoud moeten verwijderen. Enkele van de therapeutische opties die in secundaire gevallen effectief kunnen zijn, zijn de volgende:
- Cryotherapie is een van de meest gebruikte methoden. Hierbij bevriest vloeibare stikstof de laesie.
- Topische retinoïden: bevatten vitamine A, die helpt het huidoppervlak te exfoliëren.
- Chemische peeling: zuren pellen de eerste huidlaag af.
- Handmatige verwijdering: de inhoud van de miliacyste verwijdert men met een steriele naald.
Milia bij baby’s en de evolutie ervan
Milia bij baby’s lossen in de loop van weken spontaan op, zonder littekenvorming of letsel. Hoewel het oplossingsproces bij oudere kinderen of volwassenen langer duurt, wordt deze aandoening niet als schadelijk beschouwd.
Wanneer de aandoening echter niet verbetert of oplost, moet je een arts raadplegen om na te gaan of het niet om een andere dermatologische aandoening gaat.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Kutlubay Z, Tanakol A, Engýn B, Onel C, Sýmsek E, Serdaroglu S, Tuzun Y, Yilmaz E, Eren B. Newborn Skin: Common Skin Problems. Maedica (Bucur). 2017 Jan;12(1):42-47. PMID: 28878836; PMCID: PMC5574071.
- Batra P, Tsou HC, Warycha M, Votava HJ, Stein J. Multiple eruptive milia. Dermatol Online J. 2009 Aug 15;15(8):20. PMID: 19891928.
- Kansal NK, Agarwal S. Neonatal milia. Indian Pediatr. 2015 Aug;52(8):723-4. PMID: 26388648.
