Een gelukkig kind is onstuimig, rusteloos en luidruchtig

We moeten onze kinderen ten volle laten profiteren van hun jeugd, de mooiste en meest magische tijd in hun leven.
Een gelukkig kind is onstuimig, rusteloos en luidruchtig
María Alejandra Castro Arbeláez

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog María Alejandra Castro Arbeláez.

Laatste update: 22 mei, 2021

Een gelukkig kind is onstuimig, rusteloos en luidruchtig. Zijn handen zullen alles willen aanraken en zijn ogen zullen ernaar verlangen om alle wonderen van de wereld te ontdekken.

We moeten onze kinderen ten volle laten profiteren van hun jeugd, de mooiste en meest magische tijd in hun leven.

Verrassend genoeg is er recentelijk een beweging ontstaan die de essentie van wat de kindertijd is en de waarde die het vertegenwoordigt voor de samenleving niet lijkt te begrijpen. Tegenwoordig is het daarom ook mogelijk om meerdere restaurants, bars en hotels te vinden die duidelijk aangeven: ‘Geen kinderen toegestaan’.

We weten allemaal dat als het gaat om het aanbieden van een dienst, elk bedrijf vrij is om aan te geven wat het wil, vooral als er vraag naar is.

Landen als de VS of het Verenigd Koninkrijk waren de eersten die plaatsen in hotels en restaurants aanboden met de slogan ‘kindvrij’, zodat klanten geen tranen, driftbuien kinderspelletjes hoeven te verduren.

Een gelukkig kind kan op avontuur gaan

We kunnen dit idee allemaal min of meer begrijpen. Maar wat moeilijker voor ons is, is dat we deze situaties waarin ‘volwassenheid’ plotseling opkomt moeten respecteren en waarin de samenleving niet langer empatisch is voor de wereld van kinderen.

We nodigen je uit om hier eens over na te denken.

Een gelukkig, onstuimige kind en de zogenaamde ‘slechte’ moeder

We zijn ervan overtuigd dat meer dan één moeder de volgende situatie wel eens heeft meegemaakt. Je bent in een openbare ruimte en plotseling begint je kind te huilen. Al snel zijn alle ogen op jou gericht met een sfeer van ergernis, alsof we als moeder iets verkeerds doen.

Dit is wat de laatste tijd openlijk beklag over is gemaakt op sociale media en andere sites. We kunnen ons bijvoorbeeld twee interessante verhalen herinneren die dienen om het idee van ‘kinderfobie’ in een context te plaatsen.

Kritische en onbegrijpelijke situaties

Sarah Blackwood is een bekende Canadese zangeres. Twee jaar geleden maakte ze een van de meest ongemakkelijke momenten van haar leven mee. Ze moest met haar 23 maanden oude kind naar Vancouver vliegen terwijl ze ook 7 maanden zwanger was.

Het vliegtuig was nog niet opgestegen of haar kind barstte in tranen uit. De passagiers begonnen haar toen aan te kijken en te mompelen. Het duurde niet lang voordat ze de gebruikelijke opmerkingen hoorde: “Deze moeders van tegenwoordig weten niet hoe ze voor hun kinderen moeten zorgen.”

Al snel verscheen de stewardess die haar vertelde dat ze haar zoon moest kalmeren. Anders zouden ze hem van de vlucht moeten verwijderen omdat hij andere passagiers stoorde.

Sarah Blackwood vond deze reactie verschrikkelijk, door het gebrek aan gevoeligheid en begrip over wat de kindertijd inhoudt. Haar zoon had minder dan 10 minuten nodig om te kalmeren en was verder ontspannen tot de landing. Die 10 minuten waren echter genoeg om een heel vliegtuig te ergeren.

Kinderen moeten kind kunnen zijn

Hetzelfde gebeurde met een andere jonge vrouw, die haar verhaal publiceerde op het portaal Love What Matters. Ze moest ook een vliegreis maken en haar baby begon midden in de vlucht te huilen. De kritiek, verwijten en opmerkingen vulden het vliegtuig.

De jonge moeder raakte in een staat van onrust die de situatie nog erger maakte. Toen verscheen er plotseling een ‘goede ziel’. Een oudere man kwam naar haar toe en zei met zachte stem de magische woorden: “maak je geen zorgen, je bent een goede moeder.

Hij begon vervolgens de baby af te leiden door met haar te praten en haar foto’s op zijn tablet te laten zien. Het was geweldig. Die persoon begreep tenminste wat de kindertijd is, de behoeften van een kind en het belang van genegenheid, geduld en nabijheid.

Kinderfobie versus gezinsvriendelijk

Een rebels kind dat onderzoekt, observeert, opgewonden is, soms lacht of huilt, is vooral een gelukkig kind dat de wereld ontdekt. Al deze ongemakkelijke situaties die hierboven zijn aangehaald, nodigen ons bijna uit om te concluderen dat er mensen zijn die een verkeerd beeld hebben van wat ouderschap is.

Er zijn gelukkig nog kindvriendelijke plekken

Kinderen moeten interactie met ons hebben

Als een kind huilt, is dat omdat hij iets van zijn moeder nodig heeft. Kinderen die bijvoorbeeld in weeshuizen worden opgevoed, houden vaak op met huilen omdat ze hebben ingezien dat er niet altijd iemand naar ze toe zal komen. Een onstuimig en rusteloos kind is echter niet het resultaat van toegeeflijke of zorgeloze ouder. Elk individu is uniek en heeft zijn of haar eigen persoonlijkheid.

Een jongen of meisje is geen miniatuurvolwassene. Ze moeten interactie hebben met ons en met de omgeving om hen heen. Later zullen ze tijd hebben om stil te blijven, om volwassen te zijn. Maar het is noodzakelijk om die prachtige fase te respecteren: de kindertijd.

Gezinsvriendelijke plaatsen voor een gelukkig kind

Geconfronteerd met de steeds groeiende trend van ‘geen kinderen toegestaan’, is er een reactie die gericht is op die gezinnen die, zonder bijna te weten hoe en waarom, de toegang tot bepaalde gebouwen is geweigerd.

We kunnen nu namelijk ook leuke aanbiedingen vinden onder het motto ‘gezinsvriendelijk’ om uit eten te gaan of de vakantie door te brengen in hotels en andere gebouwen waar kinderen wel zijn toegestaan en op hen gericht zijn. De echte klanten zijn de kinderen en in elke hoek merk je de gevoeligheid van echte professionals die de kindertijd wel begrijpen.

Alle ruimtes zijn aangepast aan de kinderen. Er zijn kinderstoelen, gekleurde bekers, luiertafels, stimulerende spelletjes… stilte is verboden en kinderen moeten te allen tijde zichzelf zijn. Opgroeien in vreugde, geluk en respect is namelijk iets geweldigs dat we allemaal zouden moeten aanmoedigen.


Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.


  • Corkille Briggs, D. (1994). El niño feliz. Su clave psicológica, 25.
  • Biddulph, S. (1996). El secreto del niño feliz: una guía imprescindible para padres y educadores. Edaf.
  • Hogg, T. (2005). El secreto de educar niños felices y seguros. Editorial Norma.

Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.