De lach van je baby: een grote stap in de emotionele ontwikkeling
De lach van je baby is een teken van hun emotionele ontwikkeling. Lees verder terwijl we dieper ingaan op dit onderwerp. We beginnen bij hun allereerste lach.
De eerste lach van je baby
Een baby van een maand oud heeft geen gebrek aan emoties in tegenstelling tot wat veel mensen denken. Op deze leeftijd is een kind reeds in staat om een zeer sterk gevoel van gehechtheid te ervaren. Dit is cruciaal voor hun overleving. Om te kunnen overleven moeten ze een sterke gehechtheid aan een volwassene ontwikkelen. Dit is meestal de moeder.
Huilen is de meest voorkomende emotie die baby’s laten zien. Toch zijn er ook nog andere emoties die ze ervaren:
- welbehagen
- ontspanning
- tevredenheid
- etcetera
Dit zijn emoties die je kunt zien terwijl ze stil zijn, luisteren en de wereld observeren.
Ook een pasgeboren baby kan glimlachen. Tijdens de eerste weken is de lach van je baby echter niet het gevolg van emotioneel welbehagen of geluk, maar wordt veroorzaakt door het centrale zenuwstelsel. Het is een reflex die meestal optreedt tijdens de slaap.
Lachen na de eerste maand
De lach van je baby na de eerste of tweede maand wordt een sociale glimlach genoemd. Dit is het gevolg van interactie met de wereld. Het is de reactie op allerhande prikkels.
Baby’s begrijpen al snel dat mama gelukkig is wanneer ze lacht terwijl ze tegen hen spreekt. Ze merken ook op dat andere volwassenen lachen wanneer ze met hen spelen of in de armen houden. Op deze manier begint hun lach zich aan te passen aan de situatie.
Baby’s lachen wanneer ze:
- zich goed voelen
- toegesproken worden
- krijgen wat ze willen
Ook het zien van iets interessants kan een lach veroorzaken.
Rond deze leeftijd komt het besef dat naast huilen ook lachen de aandacht van volwassenen kan trekken.
Sommige kinderen lachen voor het eerst rond hun vierde levensmaand. Sommige een beetje vroeger, andere een beetje later. Op deze leeftijd begint de baby te lachen wanneer hij gestimuleerd wordt, net als volwassenen. Ze doen dit wanneer ze iets grappig vinden: een pop die beweegt, gekieteld worden…
Na de vierde levensmaand zullen baby’s niet langer naar iedereen glimlachen. Ze zullen slechts emoties tonen tegenover de mensen die ze kennen of tegenover vreemden bij wie ze zich goed voelen.
Ze beginnen te begrijpen dat lachen betrekking heeft met gehechtheid en dat ze kunnen lachen naar wie ze willen. Dit staat bekend als de differentiële lachfase.
De lach van je baby: een doorbraak in de emotionele ontwikkeling
Naarmate een kind de wereld om zich heen begint te begrijpen, leert hij de mensen om zich heen te imiteren. Ze leren hoe ze moeten reageren op prikkels. Bovendien begint hun affectieve en psychologische ontwikkeling erop vooruit te gaan.
Een baby van een maand oud leert dat affectie en sociaal contact versterkt kunnen worden door te lachen. Ze leren dat je met lachen meer kan bereiken dan met een woedeaanval en gehuil. Naarmate ze groter worden leren ze dat lachen een handig middel is om de dingen te krijgen die ze willen, zowel materieel als emotioneel.
De glimlach van mensen om hen heen helpen ook om hun emoties te versterken. Ze zullen zich veiliger voelen wanneer iemand in de omgeving lacht. Wanneer een hond op straat voorbijloopt kunnen ze bijvoorbeeld bang zijn. De glimlach van mama kan hen troosten en duidelijk maken dat er geen gevaar is.
De lach van een 2-jarige
Voor een 2-jarige is glimlachen en lachen niet langer een reflex of een uiting van geluk. Het is een krachtig hulpmiddel om hun doelen te bereiken en om ervoor te zorgen dat volwassenen toegeven aan hun wensen. In feite is dit een vorm van emotionele chantage.
Rond deze leeftijd is het interessant om de kleine bengel te observeren. Ze testen de mensen om zich heen en doen dingen om reacties uit te lokken. Wanneer hun streken slecht uitpakken, weten ze dat een glimlach misschien tot een lichtere straf kan leiden.
Lachen zal ook voor prikkels zorgen voor hun emotionele en cognitieve ontwikkeling. Ze zullen lachen met absurde situaties: een kind dat valt of zichzelf zien vallen op een beeldscherm.
Hun gelach zal hen helpen om te groeien en hun gedrag en welbehagen als menselijke wezens verbeteren. Ze zullen er vriendelijker door worden, meer vriendjes maken en gelukkiger zijn.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Jeta, P. M. P. A. (1998). El desarrollo emocional infantil (0-6 años): Pautas de educación. In Ponencia presentada en el congreso de Madrid. España. http://www.waece.org/biblioteca/pdfs/d069.pdf
- Choca, F. (2007). VÍNCULO EN EL BEBÉ PREMATURO. Revista de APPIA-Octubre, (16), 56. https://www.bvspsi.org.uy/local/TextosCompletos/appia/079737212007001605.pdf
- Villanueva Suárez, C., & Sanz Rodríguez, L. J. (2009). Ansiedad de separación: delimitación conceptual, manifestaciones clínicas y estrategias de intervención. Pediatría Atención Primaria, 11(43), 457-469. http://scielo.isciii.es/scielo.php?script=sci_arttext&pid=s1139-76322009000400008
- Huerta, R. (2011). El juego simbólico. PULSO. Revista de Educación, (34), 227-230. https://revistas.cardenalcisneros.es/index.php/PULSO/article/view/122/98