De informatie van de echo tijdens de zwangerschap

Tijdens de zwangerschap worden er verschillende echo's gemaakt. Kom er in dit artikel achter welke informatie ze geven.

Geschreven en geverifieerd door de verpleegkundige Miriam Barriga Sánchez.

Laatste update: 22 december, 2022

De echo is één van de meest typische medische testen tijdens de zwangerschap om de groei en ontwikkeling van de foetus in de gaten te houden. Met behulp van echo’s kunnen dokters de interne structuren visualiseren.

Tijdens een echo krijg je informatie over bijvoorbeeld de vrouwelijke seksuele organen (baarmoeder, de eileiders en eierstokken), de blaas en daarnaast natuurlijk over de foetus en zijn omgeving (de draagtijd, het vruchtwater, de navelstreng, etc) in het geval van een zwangerschap.

Deze onschadelijke testen doen geen pijn en vormen ook geen risico voor de toekomstige moeder en haar baby. Tijdens een zwangerschap worden er meestal drie echo’s gemaakt. Er wordt er één gemaakt per trimester en ze geven allemaal andere informatie.

De echo in het eerste trimester

Deze echo wordt vaak in de twaalfde week van de zwangerschap gemaakt (tussen de 11 en 13 weken) en geeft essentiële informatie, zoals:

• Het aantal embryo’s: Dit laat zien of de vrouw zwanger is van één kind of een meerling.
• De aanwezigheid van de hartslag: Vanaf de 6e week van de zwangerschap is er namelijk een hartslag aanwezig.
• Hoe lang je zwanger bent en de lengte van de embryo: Op deze manier kunnen ze zeker weten dat de gecalculeerde tijd correct is.
• Embryomorfologie: Hiermee kan de dokter checken of de foetus zich goed ontwikkelt.
• Een NT-meting om te kijken of er cardiovasculaire afwijkingen aanwezig zijn.
• Het checkt ook de baarmoeder en eierstokken.

Deze echo is het meest opwindend, omdat het de zwangerschap bevestigt wanneer de embryo zichtbaar is.

 De echo in het tweede trimester

Deze vindt plaats in de 20e week van de zwangerschap (tussen de 18 en 21 weken). Deze heet de 20-weken echo en het doel van de echo is om te kijken of de organen van de foetus zich goed ontwikkelen. Ook zijn er afwijkingen en markerchromosomen te zien in de echo.

Een aantal van de belangrijkste functies van de echo zijn bijvoorbeeld:

• Bevestigt het aantal foetussen en hun overlevingskans.
• Onderzoekt de placenta (de locatie, eigenschappen, de bloedvaten in de navelstreng, etc.)
• Kijkt naar de hoeveelheid vruchtwater.
• Checkt de groei van de foetus volgens verschillende parameters: metingen van het hoofd, de buik en de dijbenen.
• Onderzoekt grondig de anatomie van de foetus; dit is waarom deze echo het langst duurt.
• Laat ook het geslacht van het kind weten.
• Checkt de baarmoeder en de eierstokken.

Tijdens deze echo kunnen ouders achter het geslacht van hun baby komen. Veel ouders kiezen er echter voor om dit als verassing te laten tot de baby geboren is.

De derde echo

Deze echo vindt plaats rond de 32e tot 36e week van de zwangerschap. Dit zijn de belangrijkste functies van de echo:

• Meet de overlevingskans van de foetus en kijkt daarnaast naar de positie van de foetus.
• Analyseert de groei en vergelijkt het vervolgens met de metingen van de echo in het tweede trimester. Deze metingen zijn erg belangrijk omdat intra-uteriene groeivertraging en foetale macrosomie gedetecteerd kunnen worden.
• Kijkt waar de placenta zich bevindt.
• Calculeert het volume van het vruchtwater (normale hoeveelheid, polyhydramnion of oligohydramnios.)
• Onderzoekt ook de bloedsomloop in de placenta wanneer dit nodig is (de Doppler-echografie.)

Dit zijn de aanbevolen echo’s waarmee je de foetus in de gaten kan houden. Het kan echter nodig zijn om meer echo’s te maken wanneer er een afwijking gedetecteerd is in:

• de foetale groei
• het vruchtwater
• de placenta

Dankzij echo’s en bloedtesten kunnen deskundigen afwijkingen herkennen tijdens de zwangerschap. Het is daarnaast erg belangrijk om je dokter’s advies op te volgen en contact met hem of haar op te nemen wanneer je vragen hebt.

Andere echo’s tijdens de zwangerschap

• De Doppler-echografie: Deze echo maakt het mogelijk om te kijken naar de bloedstroom tussen de placenta en de baby. Als er een afwijking aanwezig is zal nader onderzoek volgen.
• Het duplexonderzoek: In deze test kijken ze naar de weerstand van het bloed in de slagaders van de baarmoeder. Dit niveau kan bijvoorbeeld afwijken in het geval van intra-uteriene groeivertraging of een hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap.
• Foetale neurosonografie: Het brein en de ruggengraat van de baby worden in deze echo onderzocht. Het wordt echter maar in een paar situaties aanbevolen.
• Meting van de baarmoederhals: Deze echo wordt vaginaal uitgevoerd om de lengte van de baarmoederhals in te schatten. Vrouwen die al eerder een vroeggeboorte (een geboorte voor de 37e week van de zwangerschap) hebben gehad ondergaan vaak deze echo.
• 4D en 5D echo’s: Deze echo’s geven duidelijke foto’s van de interne anatomie van de foetus. Ouders kiezen er vaak voor om deze echo’s te laten maken om hun baby veel duidelijker te kunnen zien.