Slechte invloeden: is het mogelijk om ze te beheersen?

Slechte invloeden kunnen iemands ontwikkeling blijvend beïnvloeden. Als ouders is het echter niet belangrijk om strikte grenzen te stellen, maar om te praten en andere standpunten te laten zien.

Slechte invloeden in het leven van de kinderen zijn een zorg van de ouders die heel vaak voorkomt, vooral wanneer ze de adolescentie bereiken.

Het is een leeftijd, zoals het woord zelf verduidelijkt (een Latijns woord afgeleid van het werkwoord adolescere: groeien, ontwikkelen), waarin het kind veel veranderingen doormaakt. Ze beginnen veel levensgebieden in twijfel te trekken en zijn daarom vatbaarder voor andere invloeden dan hun ouders.

Het eerste dat ons kan helpen om te vragen, is waarom we ze als slechte invloeden beschouwen. Soms kan het een simpel vooroordeel zijn. Gewoonlijk geleid door stereotypen, hebben we bijvoorbeeld de neiging om generalisaties over een persoon te vormen op basis van hun uiterlijk. En dat doen we zonder zelfs maar de tijd te nemen om met deze persoon te praten en te leren kennen.

Maar waarom maken slechte invloeden ons zo bang? Moeten we onze kinderen niet vertrouwen?

Hier komen de redenen meestal voort uit twee situaties.

Aan de ene kant is er de adolescentie

We gaan ervan dat slecht gezelschap ons vanaf deze leeftijd zorgen begint te maken. Dit is namelijk het moment waarop onze kinderen onafhankelijk worden om hun vrienden te kiezen en alleen met hen uit te gaan.

De adolescentie is een tijd van veel veranderingen. Het is wanneer onze kinderen meer autonomie krijgen. Dit geeft hen vervolgens met het gevoel dat ze al volwassen zijn en in staat zijn om beslissingen te nemen.

De kindertijd is ons altijd afgeschilderd als de tijd van puurheid en vreugde. Maar we weten dat dit niet echt het geval is. Deze tijd in ons leven kan een heel moeilijke kant hebben, omdat het de tijd in ons leven is dat we het woord ‘nee’ waarschijnlijk het vaakst horen.

Bovendien, in een tijd waarin kinderen meer uren binnen doorbrengen dan ooit, gaan ze niet vaak alleen naar buiten. Niet om vies te worden, niet om met water te spelen, niet te rennen, geen lawaai te maken (je wilt de buren niet lastig vallen). Het moet dus moeilijk zijn voor een kind!

Daarom kunnen adolescenten deze tijd in hun leven zien als hun eerste smaak van vrijheid. Ze kunnen alleen uitgaan, hun ouders hebben geen controle over hun vriendschappen, hun lichaam maakt zeer extreme veranderingen door en seksualiteit duikt op.

Ze ervaren een soort aperitief van het volwassen leven. Dit komt omdat dit allemaal gebeurt als ze nog bij hun ouders wonen. Daarom zijn ze nog steeds onderworpen aan hun begeleiding in het leven. Dit is wanneer conflicten beginnen.

Tegelijkertijd is er een gebrek aan vertrouwen in kinderen

Waarom ervaren we het? Dat is natuurlijk iets heel persoonlijks, en elke ouder moet zich afvragen waarom het gebeurt.

Het is waar dat kinderen altijd vol verrassingen zullen zitten. We hebben natuurlijk geen manier om alles te controleren wat er met hen gebeurt. Dat zou ook niet onze bedoeling moeten zijn.

Natuurlijk zijn er mensen die dit wel proberen. Maar we weten al dat naast dat het nutteloos is, we onze kinderen zo ook verder uit het gezinsleven verwijderen.

De balans tussen controle en vrijheid geven is daarom iets dat ieder van ons zal moeten vinden. We leren gaandeweg.

Wat het gevoel van wantrouwen betreft, kunnen we bijvoorbeeld denken dat onze kinderen ons zullen bedriegen. Of we denken dat ze niet weten hoe ze zichzelf moeten verdedigen wanneer ze worden geconfronteerd met een situatie die hen in gevaar brengt. En dit komt simpelweg omdat we er weinig tijd aan besteden. Omdat we weinig gesprekken met ze hebben, of omdat we er gewoon weinig over weten.

Als dat zo is, is het duidelijk dat we bang zullen zijn voor slechte invloeden. Deze angst kan juist voortkomen uit het feit dat we zo weinig doen om er zelf invloed op te hebben.

Investeer tijd in je kinderen om slechte invloeden te voorkomen

Je moet dus tijd aan je kinderen besteden. Het probleem is echter dat de huidige sociale structuur steeds meer zo is opgezet dat het ons van hen scheidt. En dat gebeurt op steeds jongere leeftijd.

Als we zeggen dat we ‘slechts’ moeders zijn, voelt het bijna alsof het een slechte zaak is. Het lijkt erop dat deze keuze een kwestie is geworden van ‘tot welke klasse we behoren’, daar velen het als een financieel voorrecht zien.

Niemand staat erbij stil dat je misschien van veel minder leeft en dat je je hypotheek voor later moet laten liggen, etc.

Gezinsgesprekken zijn iets dat je moet cultiveren. Geniet van een maaltijd samen, becommentarieer dingen, interpreteer de wereld, geef ze referentiepunten van waaruit ze kunnen beginnen, oordeel en creëer uiteindelijk versies van het leven.

Verover hun interesse

Het is duidelijk dat als onze kinderen willen horen wat we zeggen, we een voorbeeld voor hen moeten zijn als interessante mensen.

Een ding dat zeer waarschijnlijk zal gebeuren, is dat onze kinderen tijdens de adolescentie niet dezelfde interesse in ons tonen als toen ze jong waren. Daarom moeten we ze iets anders bieden.

Voor beiden is één ding zeker. Subtiliteit werkt veel beter dan ‘pedagogiek’. Een nieuw boek mee naar huis nemen en het openlijk laten liggen, een film kijken zonder ze uit te nodigen, enz. zijn goede manieren om de interesse van je kinderen te wekken.

Dit alles kan ertoe leiden dat ze naar ons toe komen en meer geïnteresseerd raken in hun ouders en zich niet laten meeslepen door slechte invloeden.

Een ding is zeker, onze kinderen zijn ontzettend nieuwsgierig en dit geeft ons veel mogelijkheden.

Dus als we hun vrienden wantrouwen of denken dat onze kinderen bezwijken voor slechte invloeden, laten we proberen hen andere interessantere mogelijkheden te bieden. Daardoor wordt ons eigen leven ook interessanter.