Mama, dit zag ik toen jij dacht dat ik niet keek
Mijn mooie lieve mama, ik ben jou zo dankbaar. Het zijn vooral die kleine wezenlijke details die jou maken tot wie je bent. In al je dagelijkse bezigheden zie ik jouw prachtige pure aard. Dat zag ik al toen jij dacht dat ik niet keek.
Ja, ik keek naar jou, vol bewondering, terwijl mijn kleine hartje overliep van trots. Want toen jij dacht dat ik niet keek, zag ik jouw ware ik, ontdaan van al het kunstmatige. Ik zag het in alles wat je deed.
Die kleine fantastische details van het alledaagse leven waarvan jij dacht dat ik ze niet zag, maken jou geweldig, uniek, groots. Dank je, mama, voor al die praktische lessen. Jij bent het voorbeeld dat ik in mijn leven wil volgen.
Wat ik heb geleerd toen je dacht dat ik niet keek
Op een dag toen ik nog heel klein was, gingen we naar het ziekenhuis. Je wilde een zieke vriend bezoeken. Je was echt heel bezorgd over hem. Ik begreep toen dat mensen voor elkaar moeten zorgen zonder daar iets voor terug te vragen. Liefde verbindt mensen immers onvoorwaardelijk.
Een andere keer zag ik hoe jij geld gaf aan een moeder met haar kind in de trein. Zij vroegen om geld omdat ze dat nodig hadden. Ik heb je zien samenwerken in verschillende gemeenschapsprojecten. Ik zag dat je betrokken was bij projecten, volgens mij in het buitenland. Jij hebt nooit ‘nee’ gezegd tegen wie jou nodig had.
Op die manier begreep ik ook dat als je wat tijd en/of geld hebt, je ervoor kunt zorgen dat anderen het beter hebben. Natuurlijk wist jij dat toen al heel goed. ‘Ware solidariteit begint in je eigen huis.’ Je wist die grenzen te overschrijden. Jij hebt mij de waarde van solidariteit en vrijgevigheid geleerd.
Empathie, sociaal geweten en vriendelijkheid heb je mij geleerd en hebben mijn ziel geraakt. Je bent altijd een meelevend mens geweest die vocht voor het geluk van anderen, voor gelijkheid en voor inclusie. Ik heb dit allemaal gezien, vol verbazing en bewondering, toen jij dacht dat ik niet keek.
Ik herinner me een andere keer. Toen gaf je eten aan een zwerfkatje. Moederziel alleen stond hij daar te miauwen in de straat. Je aarzelde geen moment: je ging naar buiten om hem wat te eten te geven om zo zijn honger te stillen. Zo leerde ik dat we ook dieren met liefde en respect moeten behandelen.
Verdriet en pijn horen ook bij het leven
Ik wist dat je er gelukkig uitzag, dag en nacht, ondanks vermoeidheid, stress en verdriet. Maar ik zag ook de pijn in je ogen. Soms kon je je tranen niet bedwingen. Ik begreep toen dat verdriet en pijn ook bij het leven horen.
Verdriet en pijn worden vaak gezien als negatieve gevoelens. Maar het zijn gevoelens die nodig zijn. Door verdriet en pijn kunnen we ook diepe vreugde ervaren. Met die emotionele inzinkingen, heb je me laten zien mama, dat huilen normaal is. En of je nou een meisje of een jongen, een vrouw of een man bent, soms kun je niet anders.
Wat jij me gaf toen je dacht dat ik niet keek
Terwijl jij ten onrechte dacht dat ik niet naar je keek, zag ik veel zeer interessante dingen. Dingen die mijn hart hebben geraakt en een onuitwisbaar stempel hebben achtergelaten. Ze hebben me goed gedaan, me verrijkt en mij vooral getroost. Want, werkelijk, je hebt mij zoveel gegeven.
Ik kon bijvoorbeeld zien hoe mooi je een van mijn schilderijen vond. Je had een stralende glimlach op je gezicht. Die dag hing je mijn tekening op de koelkast met een magneet. Ik aarzelde geen seconde en ging enthousiast weer een nieuwe maken. Ik waardeer ook de manier waarop je elk van mijn duizend kleine kaartjes en briefjes hebt bewaard.
Elke lunch en elke avondmaaltijd leek a la carte. Maar je probeerde zo gewoon mijn lievelingsgerechten op de meest gezonde manieren klaar te maken. Altijd heb je aan mijn gezondheid gedacht en je wilt dat ik me op mijn gemak voel, geliefd en verwend. Je hebt mijn favoriete taart wel duizend keer gebakken, alleen voor mij. Er zijn zoveel dingen…
Je bent mijn voorbeeld
Je bent nooit opgehouden met voor mij te zorgen. Net als je altijd voor ons huis zorgde, ons lieflijke huis, gebouwd door jouwe inzet en opoffering. Je bent een meester in geduld en toewijding. Je let op elke kleinigheid van ieder van ons gezin. En nu begrijp ik echt dat we moeten zorgen voor wat we hebben en wat we willen.
En het maakte niet uit hoe hoe slecht je je soms voelde. Je was er altijd, ongeacht de redenen die jouw dag misschien wel hadden verziekt. Jij was daar, om aan je verplichtingen te voldoen, zoals je zelf zei. Toen heb ik geleerd wat verantwoordelijkheid was.
Bedankt voor alles wat ik ben gaan inzien terwijl je dacht dat ik niet keek. Omdat ik op die manier van jou heb geleerd wat het leven inhoudt. Jij bent mijn voorbeeld. Je werd mijn rolmodel en sindsdien heb ik geprobeerd om zoals jij te zijn, zodat je trots op me kan zijn. Ik hou van je, mama!
Afbeeldingen met dank aan Maud Tausey Fangel.
