Gevoelig zijn voor de signalen van je baby
Als je een ouder bent, heb je je ongetwijfeld wel eens in een situatie bevonden waarin je baby huilde en je niet zeker wist waarom. Niets wat je doet werkt en je kleintje lijkt niet te willen kalmeren. Ze willen geen fles, ze willen geen borstvoeding geven. Ze vallen niet in slaap, ze hebben een schone luier… dus wat is er aan de hand? Het is op deze momenten dat je gevoelig moet zijn voor de signalen van je baby, wat leidt tot een veilige gehechtheid.
Naarmate de tijd verstrijkt, wordt je baby ouder en word je wijzer, dus het lezen van die signalen wordt natuurlijker. Dit zijn geen paranormale gaven die je ontwikkelt. Het is eerder een fijn afgestemd gevoel voor het lezen van de signalen van je baby. Het is geen magie, het is ouderschap.
Veilige gehechtheid dankzij gevoeligheid voor de signalen van je baby
Volgens één onderzoek (Engelse link) beïnvloedt het, wanneer je gevoelig bent voor de signalen van je baby, hun ontwikkeling en de band die je jarenlang met je kind zult delen; je creëert een solide basis voor neurale groei en ontwikkeling.
Als je baby gelukkig is en een band met je voelt, zal dit waarschijnlijk de manier waarop ze zich voelen verbeteren. Volgens de studie kan je gevoeligheid voor de signalen van je baby een belangrijke voorspeller zijn van een gezonde hechting tussen ouder en kind.
Vooral baby’s zullen een veilige gehechtheid vormen met ouders die hun behoeften vaak en nauwkeurig kunnen begrijpen. Een ouder die zijn of haar kleintje begrijpt, weet welk speelgoed ze het liefste hebben, als ze moe zijn of als er iets mis is. Baby’s die een sterke band hebben met hun primaire verzorgers, zullen in de toekomst gezondere en gelukkigere kinderen zijn.
Kinderen die een veilige band voelen, zijn onder andere beter in het reguleren van hun emoties, hebben een hoger zelfbeeld en vertonen minder emotionele en gedragsproblemen.
Het is normaal om de signalen van je baby niet altijd te begrijpen
Het is normaal dat ouders de signalen van hun kinderen soms verkeerd interpreteren, en dat is oké. Het kan te wijten zijn aan stress, overschatting van de vaardigheden van je peuter of moeite om te geloven dat een baby negatieve gevoelens heeft.
Nieuwe ouders kunnen ook moeite hebben met het begrijpen van de signalen van hun baby als gevolg van postpartumdepressie, postnatale stemmingswisselingen, geboortetrauma en zich overweldigd voelen door de nieuwe situatie.
Sommige kleintjes zijn niet erg goed in het tonen van hun eigen behoeften. Een baby kan aangeven dat hij honger heeft, terwijl hij in feite moe is. Frustratie van de kant van het kind komt vooral door het verwarde signaal. Sommige nieuwe ouders kunnen subtiele eerdere signalen van hun baby over het hoofd zien, zoals borstvoeding omdat ze honger hebben.
Als je het borstvoedingssignaal van je baby negeert, zal het wat gaan huilen. En als je niet reageert op dat kleine gehuil, dan zal je kleintje luid gaan huilen. Als huilen niet werkt, moet hij een meer wanhopige, luidere kreet gebruiken.
Wanneer vroege signalen worden gemist, escaleren baby’s. En als nieuwe ouders worden afgeleid of bezig zijn met een andere taak, kunnen ze de vroege aanwijzing missen en daardoor in de war raken over de onderliggende behoefte.
Verbetering van begrip en veilige gehechtheid
Dus hoe kun je beter worden in het vaker interpreteren van de gedachten en gevoelens van je baby? Idealiter zou je je kleintje elke keer dat je bij hem bent zorgvuldig moeten observeren. Veel nieuwe ouders benaderen het ouderschap met de gedachte dat ze alles moeten weten over de zorg voor hun kind.
Maar je kunt niet alles weten, dus deze ouders bereiden zich alleen maar voor op mislukking. Als je je baby als communicatiepartner met nieuwsgierigheid benadert, kun je reageren op een signaal, wetende dat je nieuwsgierigheid je zal helpen het antwoord te vinden. Het is zo simpel.
De signalen van je baby: wat als je baby doof is?
Als je baby doof is of gehoorverlies heeft, kun je vertrouwen op non-verbale signalen om hun wensen en gevoelens te uiten. Deze signalen kunnen bijvoorbeeld zijn:
- Tong uitsteken en andere mondbewegingen.
- In de ogen kijken.
- Hoofd schudden.
- Een gespannen buik.
- Gebalde vuisten.
- Verschillende hoofd- en lichaamshoudingen.
- Donker worden van de huid onder de wenkbrauwen.
- Veranderingen in de ademhaling.
Ouders moeten dus proberen de non-verbale signalen van hun kleintje te observeren en vervolgens te spiegelen. Dus als je baby bijvoorbeeld zijn tong uitsteekt, steek dan ook je tong uit. Het laat hem weten dat je begrijpt dat ze met je communiceren en dat je terug communiceert. Aanvankelijk zullen ze met enige nieuwsgierigheid reageren en je vervolgens in hun taal betrekken. Ze voelen zich gezien, gehoord en verbonden.
Soms kan therapie nodig zijn om een veilige band te verbeteren
In extreme gevallen stellen onderzoekers gezinstherapie voor. Sommige situaties die counseling vereisen, zijn onder meer waar ouders zich overweldigd voelen, worstelen met initiële omstandigheden zoals echtelijke conflicten, traumatische zwangerschap of bevalling hebben gehad, of moeite hebben met het maken van een band.
Door het bijwonen van therapiesessies gericht op een veilige band met baby’s, kunnen ouders hun gedrag veranderen. Zo kunnen ze een beter bewustzijn en begrip krijgen van de behoeften van hun kleintje. Psychologische therapie kan ook helpen de band met je baby en jezelf te versterken en een gezonde emotionele en mentale groei te bevorderen.
